Data urodzenia:
1864-06-30 Warszawa
Data śmierci:
1936-06-20 Warszawa
aktor, reżyser;
Właściwie Władysław Bogorya Staszkowski. Był mężem aktorki Zofii S. Ukończył gimn. w Kaliszu, następnie studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i uczył się aktorstwa u A. Trapszy. W tym czasie zaczął występować w chórach WTR, a także statystował w dramacie. W 1888 występował zapewne w Poznaniu, w sez. 1888/89 w t. łódz., w lecie 1889 w warsz. t. ogr. Belle Vue, w 1890-97 stale w t. łódz. i w warsz. t. ogr. Belle Vue (1890, 1891), Wodewil (1894) i Cyrk (1896), a także w Piotrkowie (1894, 1895, 1896). W 1898-1900 należał do zespołu Adolfiny Zimajer, z którym był m.in. w Piotrkowie, Odessie, Charkowie, w warsz. Odeonie i Lublinie. W 1901-06 występował w warsz. T. Ludowym, w styczniu 1906 w zespole byłych aktorów tego t., od jesieni 1906 w Wilnie, w 1908 w T. Małym w Warszawie i 29 IX tego roku obchodził tam jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej. Od 14 IX 1910 zaangażowany został do zespołu dramatu WTR i na scenie T. Rozmaitości występował a także reżyserował aż do 1924. W 1919-23 występował w zespole Reduty w Warszawie (grał tu m.in. Hipolita – Papierowy kochanek i Glebowskiego – Ewa). Od 1924 występował w T. Narodowym i T. Nowym. Ostatnią jego rolą był Moksza-Mokszeński (Dzieje salonu) grany 27 V 1931 w T. Letnim. Był aktorem charakterystycznym, „grę jego cechowała wysoka kultura i subtelne wyczucie każdego odcienia w rysunku artystycznym postaci” (P. Owerłło). Tworzył postacie bogate w szczegóły i starannie opracowane, „odznaczał się grą wolną od wszelkiej improwizacji, grą obmyślaną, w niczym nie dowierzającą natchnieniu”. (A. Grzymała-Siedlecki). Miał w swym repertuarze m.in. Metternicha (Orlę), Franciszka Moora (Zbójcy), Wilczurę (Szlachectwo duszy), Króla (Mazepa), Hr. Respekta (Fantazy), Chochoła (Wesele), Prymasa (Wyzwolenie), Jagona (Otello). W czasie I wojny świat. (od 1916) prowadził wykłady retoryki na Wydziale Prawa Uniw. Warszawskiego. W 1920 występował w t. wojskowych. Od 1 IX 1930 przeszedł na emeryturę, w dalszym ciągu jednak sporadycznie występował na scenie. Był członkiem zasłużonym ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, reżyser;
Właściwie Władysław Bogorya Staszkowski. Był mężem aktorki Zofii S. Ukończył gimn. w Kaliszu, następnie studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i uczył się aktorstwa u A. Trapszy. W tym czasie zaczął występować w chórach WTR, a także statystował w dramacie. W 1888 występował zapewne w Poznaniu, w sez. 1888/89 w t. łódz., w lecie 1889 w warsz. t. ogr. Belle Vue, w 1890-97 stale w t. łódz. i w warsz. t. ogr. Belle Vue (1890, 1891), Wodewil (1894) i Cyrk (1896), a także w Piotrkowie (1894, 1895, 1896). W 1898-1900 należał do zespołu Adolfiny Zimajer, z którym był m.in. w Piotrkowie, Odessie, Charkowie, w warsz. Odeonie i Lublinie. W 1901-06 występował w warsz. T. Ludowym, w styczniu 1906 w zespole byłych aktorów tego t., od jesieni 1906 w Wilnie, w 1908 w T. Małym w Warszawie i 29 IX tego roku obchodził tam jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej. Od 14 IX 1910 zaangażowany został do zespołu dramatu WTR i na scenie T. Rozmaitości występował a także reżyserował aż do 1924. W 1919-23 występował w zespole Reduty w Warszawie (grał tu m.in. Hipolita – Papierowy kochanek i Glebowskiego – Ewa). Od 1924 występował w T. Narodowym i T. Nowym. Ostatnią jego rolą był Moksza-Mokszeński (Dzieje salonu) grany 27 V 1931 w T. Letnim. Był aktorem charakterystycznym, „grę jego cechowała wysoka kultura i subtelne wyczucie każdego odcienia w rysunku artystycznym postaci” (P. Owerłło). Tworzył postacie bogate w szczegóły i starannie opracowane, „odznaczał się grą wolną od wszelkiej improwizacji, grą obmyślaną, w niczym nie dowierzającą natchnieniu”. (A. Grzymała-Siedlecki). Miał w swym repertuarze m.in. Metternicha (Orlę), Franciszka Moora (Zbójcy), Wilczurę (Szlachectwo duszy), Króla (Mazepa), Hr. Respekta (Fantazy), Chochoła (Wesele), Prymasa (Wyzwolenie), Jagona (Otello). W czasie I wojny świat. (od 1916) prowadził wykłady retoryki na Wydziale Prawa Uniw. Warszawskiego. W 1920 występował w t. wojskowych. Od 1 IX 1930 przeszedł na emeryturę, w dalszym ciągu jednak sporadycznie występował na scenie. Był członkiem zasłużonym ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
