Data urodzenia:
1885-06-01 Warszawa
Data śmierci:
1958-05-13 Warszawa
śpiewak (baryton) ,pedagog;
Właściwie Eugeniusz Jastrzębiec Mossakowski. Ukończył cztery klasy gimnazjum. Trudne warunki materialne zmusiły go do podjęcia pracy farbiarza w zakładach Scheiblera w Łodzi. Po kilku latach wrócił do Warszawy, gdzie został urzędnikiem. W 1915 rozpoczął naukę śpiewu pod kier. W. Brzezińskiego. Wkrótce zaczął występować na scenach kabaretowych, m.in. w 1918 w t. Argus. 26 V 1921 debiutował w T. Wielkim w Warszawie śpiewając partię Sylwia (Pajace). Początkowo otrzymywał partie drugoplanowe, ale w krótkim czasie, mimo silnej konkurencji, osiągnął wybitną pozycję w warsz. zespole operowym. Obdarzony wg J. Macierakowskiego „wspaniałym, potężnie brzmiącym i niezwykle silnym głosem”, śpiewał partie barytonowe, jak np. Janusz (Halka), Escamillo (Carmen), Amonatro (Aida), Hrabia Luna (Trubadur), Renato (Bal maskowy), Amfortas (Parsifal), Scarpia (Tosca), Jochanaan (Salome), partie tyt. w Rigoletcie, Królu Rogerze, Demonie, Eugeniuszu Onieginie. Wg A. Wieniawskiego był to „jeden z najwspanialszych Rigolettów, jakich słuchano kiedykolwiek w Warszawie”. Występował także w innych miastach pol.: w Krakowie (1925, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939), we Lwowie (1932, 1935, 1936, 1939), w Katowicach (1927/28, 1931/32). W 1927 i 1929 wyjeżdżał na występy do Berlina. Śpiewał też czasami w t. rewiowych w Warszawie, np. w t. Alhambra (1933) i w Wielkiej Rewii (1938). W marcu 1944 wystąpił w „Cyruliku sewilskim” w T. Powszechnym w Krakowie, poza tym jednak nie podejmował współpracy z t. jawnymi. Po II wojnie świat. (do 1947) występował na Scenie Muzyczno-Operowej Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie; śpiewał wówczas partie: Cania (Pajace), Figara (Cyrulik sewilski) i Walentego (Faust). Po ustąpieniu ze sceny zajął się pracą pedag.: najpierw w zespole „Mazowsze”, potem w Państwowej Operze w Warszawie, gdzie był opiekunem wokalnym solistów.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
śpiewak (baryton) ,pedagog;
Właściwie Eugeniusz Jastrzębiec Mossakowski. Ukończył cztery klasy gimnazjum. Trudne warunki materialne zmusiły go do podjęcia pracy farbiarza w zakładach Scheiblera w Łodzi. Po kilku latach wrócił do Warszawy, gdzie został urzędnikiem. W 1915 rozpoczął naukę śpiewu pod kier. W. Brzezińskiego. Wkrótce zaczął występować na scenach kabaretowych, m.in. w 1918 w t. Argus. 26 V 1921 debiutował w T. Wielkim w Warszawie śpiewając partię Sylwia (Pajace). Początkowo otrzymywał partie drugoplanowe, ale w krótkim czasie, mimo silnej konkurencji, osiągnął wybitną pozycję w warsz. zespole operowym. Obdarzony wg J. Macierakowskiego „wspaniałym, potężnie brzmiącym i niezwykle silnym głosem”, śpiewał partie barytonowe, jak np. Janusz (Halka), Escamillo (Carmen), Amonatro (Aida), Hrabia Luna (Trubadur), Renato (Bal maskowy), Amfortas (Parsifal), Scarpia (Tosca), Jochanaan (Salome), partie tyt. w Rigoletcie, Królu Rogerze, Demonie, Eugeniuszu Onieginie. Wg A. Wieniawskiego był to „jeden z najwspanialszych Rigolettów, jakich słuchano kiedykolwiek w Warszawie”. Występował także w innych miastach pol.: w Krakowie (1925, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939), we Lwowie (1932, 1935, 1936, 1939), w Katowicach (1927/28, 1931/32). W 1927 i 1929 wyjeżdżał na występy do Berlina. Śpiewał też czasami w t. rewiowych w Warszawie, np. w t. Alhambra (1933) i w Wielkiej Rewii (1938). W marcu 1944 wystąpił w „Cyruliku sewilskim” w T. Powszechnym w Krakowie, poza tym jednak nie podejmował współpracy z t. jawnymi. Po II wojnie świat. (do 1947) występował na Scenie Muzyczno-Operowej Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie; śpiewał wówczas partie: Cania (Pajace), Figara (Cyrulik sewilski) i Walentego (Faust). Po ustąpieniu ze sceny zajął się pracą pedag.: najpierw w zespole „Mazowsze”, potem w Państwowej Operze w Warszawie, gdzie był opiekunem wokalnym solistów.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
