Statkiewicz Maksymilian

Maksymilian Statkiewcz
Statkiewicz Maksymilian
Data urodzenia:
1889-10-11 Warszawa
Data śmierci:
1976-02-19 Poznań

tancerz, choreograf, reżyser, kierownik baletu.

Był synem Mikołaja Adol­fa S., krawca, kier. magazynu kostiumów w warsz. T. Wielkim, i Teofili z Kleczkowskich, mężem  Zofii Grabowskiej (ślub 18 II 1926 w Poznaniu). W 1897-1907 uczył się w warsz. szkole baletowej u A. Gillerta, J. Walczaka i E. Cecchettiego; 2 XI 1903 wykonał taniec solo w duecie z H. Szmolcówną, w mazurze tańczonym przez uczniów szkoły baletowej w czasie przedstawienia dworskiego w Skierniewicach dla cara. W 1907 zdał maturę w VI Gimn. w Warszawie. W 1907-11 był tancerzem baletu WTR. W marcu 1911 zaangażował się do Ballets Russes S. Diagilewa wraz z pierwszą dużą grupą warsz. tancerzy. W zespole tym był tancerzem corps de ballet, ale wykonywał też epizodyczne partie, takie jak: Pierrot (Karnawał), Menażer z Nowego Jorku (Parade), Diabeł (Contes russes), Król pikowy (La Boutique fantasque). W 1921-23 był solistą, a od 1922 także choreografem baletu zespołu operowego W. Mocchiego, z którym wy­stępował we Włoszech i Ameryce Południowej. W czasie pobytu w Argentynie rozpoczął pracę pedag. w Teatro Colon w Buenos Aires. Do Polski wrócił w 1924 i od sierpnia t.r. zaangażował się do T. Wielkiego w Poznaniu. Był tam solistą, choreogra­fem, baletmistrzem i kier. baletu, założył też przy tym teatrze szkołę baletową. W 1925-30 uczył tań­ców narodowych w Studium Wychowania Fizycz­nego przy Uniw. Poznańskim. W 1930 odszedł z opery pozn. do Lwowa, gdzie przez dwa sez. był choreografem, baletmistrzem i kier. baletu T. Wiel­kiego oraz szkoły baletowej. Do opery pozn. wrócił w 1933 i pozostał w niej do wybuchu wojny. Z baletami przygotowanymi przez siebie w ope­rze pozn., występował gościnnie w Gdańsku (1934, 1935) i Krakowie (1938). W grudniu 1939 wysied­lony przez Niemców z Poznania, pracował w War­szawie jako urzędnik w Międzyzwiązkowej Spół­dzielni Powierniczej; w 1944 został wywieziony na roboty do Niemiec. Po oswobodzeniu przez wojska franc, założył gimn. i lic. pol. w Rottweil, potem w Schwenningen i prowadził je w 1946-47; uczył tam języków obcych (znał ich siedem). Po powrocie do Polski związał się w 1946 z Operą w Poznaniu i pracował w niej do 1965; do 1949 jako choreograf, później jako asystent reżysera i reżyser. W 1948-49 był kier. studia baletowego przy Państw. Wyższej Szkole Operowej, 1956-65 pedagogiem na wydz. wokalnym PWSM, uczył ruchu scen., reżyserował także szkolne przedstawienia. W 1958 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej. Wykształcony na najlepszych wzorach zagranicz­nych, był jednym z najnowocześniej myślących cho­reografów polskich w okresie dwudziestolecia mię­dzywojennego. Warunki pracy w pozn. T. Wielkim spowodowały, iż w jego twórczości przeważały sta­rannie przygotowane sceny baletowe w operach i operetkach. Samodzielny repertuar baletowy kształ­tował uwzględniając poziom wykonawczy swojego zespołu, upodobania publiczności i własne kryteria artystyczne. W jego dorobku choreograficznym zna­lazły się więc pozycje tradycyjne: Wieszczka lalek (1925), Manewry wg Postoju kawalerii (1925), ba­lety z repertuaru Ballets Russes: Tańce połowieckie (1925), Chopiniana (1925), Szeherezada (1928), Og­nisty ptak (1938), oraz szeroko potraktowana twór­czość rodzima: Legenda Bałtyku (1924), Wesele na wsi (1928), Tatry (1929), Pan Twardowski L. Róży­ckiego (1929), Syrena (1938), Pieśń o ziemi (1949). Szczególną zasługą S. było przygotowanie udanej pol. prem. Harnasiów (9 IV 1938). Był też wybit­nym tancerzem; po prem. Pana Twardowskiego (1929) w prasie pozn. pisano: „Ujęcie postaci Twar­dowskiego przez p. Statkiewicza odznaczało się szczególnie oryginalnym pomysłem odebrania tej postaci cech Fausta. Statkiewicz chciał przedstawić nie niemieckiego alchemika, ale polskiego szlachcica” (cyt. za T. Świtała s. 125). Tańczył też główne partie takie, jak: Rotmistrz (Manewry), Shariar (Sze­herezada), Pan Młody (Wesele na wsi), Ojciec (Har­nasie), Kościej (Ognisty ptak).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

tancerz, choreograf, reżyser, kierownik baletu.

Był synem Mikołaja Adol­fa S., krawca, kier. magazynu kostiumów w warsz. T. Wielkim, i Teofili z Kleczkowskich, mężem  Zofii Grabowskiej (ślub 18 II 1926 w Poznaniu). W 1897-1907 uczył się w warsz. szkole baletowej u A. Gillerta, J. Walczaka i E. Cecchettiego; 2 XI 1903 wykonał taniec solo w duecie z H. Szmolcówną, w mazurze tańczonym przez uczniów szkoły baletowej w czasie przedstawienia dworskiego w Skierniewicach dla cara. W 1907 zdał maturę w VI Gimn. w Warszawie. W 1907-11 był tancerzem baletu WTR. W marcu 1911 zaangażował się do Ballets Russes S. Diagilewa wraz z pierwszą dużą grupą warsz. tancerzy. W zespole tym był tancerzem corps de ballet, ale wykonywał też epizodyczne partie, takie jak: Pierrot (Karnawał), Menażer z Nowego Jorku (Parade), Diabeł (Contes russes), Król pikowy (La Boutique fantasque). W 1921-23 był solistą, a od 1922 także choreografem baletu zespołu operowego W. Mocchiego, z którym wy­stępował we Włoszech i Ameryce Południowej. W czasie pobytu w Argentynie rozpoczął pracę pedag. w Teatro Colon w Buenos Aires. Do Polski wrócił w 1924 i od sierpnia t.r. zaangażował się do T. Wielkiego w Poznaniu. Był tam solistą, choreogra­fem, baletmistrzem i kier. baletu, założył też przy tym teatrze szkołę baletową. W 1925-30 uczył tań­ców narodowych w Studium Wychowania Fizycz­nego przy Uniw. Poznańskim. W 1930 odszedł z opery pozn. do Lwowa, gdzie przez dwa sez. był choreografem, baletmistrzem i kier. baletu T. Wiel­kiego oraz szkoły baletowej. Do opery pozn. wrócił w 1933 i pozostał w niej do wybuchu wojny. Z baletami przygotowanymi przez siebie w ope­rze pozn., występował gościnnie w Gdańsku (1934, 1935) i Krakowie (1938). W grudniu 1939 wysied­lony przez Niemców z Poznania, pracował w War­szawie jako urzędnik w Międzyzwiązkowej Spół­dzielni Powierniczej; w 1944 został wywieziony na roboty do Niemiec. Po oswobodzeniu przez wojska franc, założył gimn. i lic. pol. w Rottweil, potem w Schwenningen i prowadził je w 1946-47; uczył tam języków obcych (znał ich siedem). Po powrocie do Polski związał się w 1946 z Operą w Poznaniu i pracował w niej do 1965; do 1949 jako choreograf, później jako asystent reżysera i reżyser. W 1948-49 był kier. studia baletowego przy Państw. Wyższej Szkole Operowej, 1956-65 pedagogiem na wydz. wokalnym PWSM, uczył ruchu scen., reżyserował także szkolne przedstawienia. W 1958 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej. Wykształcony na najlepszych wzorach zagranicz­nych, był jednym z najnowocześniej myślących cho­reografów polskich w okresie dwudziestolecia mię­dzywojennego. Warunki pracy w pozn. T. Wielkim spowodowały, iż w jego twórczości przeważały sta­rannie przygotowane sceny baletowe w operach i operetkach. Samodzielny repertuar baletowy kształ­tował uwzględniając poziom wykonawczy swojego zespołu, upodobania publiczności i własne kryteria artystyczne. W jego dorobku choreograficznym zna­lazły się więc pozycje tradycyjne: Wieszczka lalek (1925), Manewry wg Postoju kawalerii (1925), ba­lety z repertuaru Ballets Russes: Tańce połowieckie (1925), Chopiniana (1925), Szeherezada (1928), Og­nisty ptak (1938), oraz szeroko potraktowana twór­czość rodzima: Legenda Bałtyku (1924), Wesele na wsi (1928), Tatry (1929), Pan Twardowski L. Róży­ckiego (1929), Syrena (1938), Pieśń o ziemi (1949). Szczególną zasługą S. było przygotowanie udanej pol. prem. Harnasiów (9 IV 1938). Był też wybit­nym tancerzem; po prem. Pana Twardowskiego (1929) w prasie pozn. pisano: „Ujęcie postaci Twar­dowskiego przez p. Statkiewicza odznaczało się szczególnie oryginalnym pomysłem odebrania tej postaci cech Fausta. Statkiewicz chciał przedstawić nie niemieckiego alchemika, ale polskiego szlachcica” (cyt. za T. Świtała s. 125). Tańczył też główne partie takie, jak: Rotmistrz (Manewry), Shariar (Sze­herezada), Pan Młody (Wesele na wsi), Ojciec (Har­nasie), Kościej (Ognisty ptak).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *