aktorka;
Właściwie Helena Ippoldt, zamężna Skwierczyńska, pseud. Bystrzanowska. Była córką nauczyciela-germanisty Rudolfa i Heleny Ippoldtów, żoną Leopolda Skwierczyńskiego (ślub przed II wojną świat.). Do 1939 używała na scenie nazwiska panieńskiego. Uczyła się w Krakowie, gdzie ukończyła dziewięcioklasowe Gimn. Ogólnokształcące im. Konarskiego oraz czteroletnią Szkołę Ekonomiczno-Handlową. Była uczennicą krak. Miejskiej Szkoły Dramatycznej. W 1934 w Warszawie zdała eksternistyczny egzamin aktorski ZASP-u, do którego przygotował ją T. Burnatowicz. W sez. 1934/35 i 1935/36 występowała w T. Wołyńskim im. Słowackiego w Łucku i objeździe; w sez. 1936/37 w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu i z nim gościnnie m.in. w 1937 w Gdańsku (kwiecień, maj). W sez. 1937/38 była w Warszawie w Stołecznym T. Powszechnym pod dyr. E. Poredy. W sez. 1938/39 grała w T. Miejskich w Łodzi. Początek okupacji niem. spędziła w Warszawie, nast. przeniosła się do Krakowa, gdzie pracowała jako kelnerka w Kawiarni Plastyków oraz ekspedientka w sklepie tytoniowym. Po wojnie, już jako H. Bystrzanowska, zaangażowała się na sez. 1945/46 do Starego T. w Krakowie. W 1946 wraz z mężem wyjechała do Wielkiej Brytanii. W 1947-53 oboje prowadzili tam objazdowy pol. T. Komedia (występy w ośrodkach polonijnych); grała m.in. rolę tyt. w Roxy. Była członkiem ZASP-u za Granicą, występowała na koncertach organizowanych przez ZASP w Londynie, brała udział w wieczorach okolicznościowych Ogniska Polskiego. W 1953-57 pracowała we własnym sklepie. W 1957 powróciła, wraz z mężem, do Polski i od sez. 1957/58 zaangażowała się do T. Dramatycznego m.st. Warszawy, gdzie występowała do końca życia. Grywała w filmach oraz w Teatrze TV.
Przystojna, szczupła, o dźwięcznym głosie, przed wojną grała przede wszystkim amantki: w Łucku m.in. Irenę (Ponad śnieg), Florę (Pan Geldhab), Marlenę (Mecz małżeński); w Toruniu m.in. Marynę i Marysię (Wesele), Luizę (Intryga i miłość), a także role dram., np. Żonę (Nie-Boska komedia), czy Zośkę (Niespodzianka). Po powrocie do kraju, w zespole warsz. T. Dramatycznego, choć miała opinię aktorki utalentowanej, ambitnej i inteligentnej, była obsadzana już tylko w niewielkich rolach charakterystycznych, takich jak: Małgorzata Devize (Szkoda tej czarownicy na stos, 1958), Siostra Barbara (Wariat i zakonnica, 1959), Matka (Grupa Laokoona, 1962), Celestyna (Don Juan, czyli Miłość do geometrii, 1964), Pulsowa (Quiz, 1966), Gospodyni Marchołta (Marchołt gruby a sprośny, 1970), Babcia Bene (Wybrany, 1978) – ostatnia rola.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994