aktorka;

Właściwie Stefania Turońska. Była córką Edmun­da i Henryki z domu Elchman,  Po ukończeniu Szkoły Aplikacyjnej w 1909 debiutowała w warsz. T. Małym i występowała tam do 1911, w sez. 1915/16 w T. Polskim w Kijowie, w 1916/17 w T. Studya, a w sez. 1917/18 w T. Polskim (wiadomość niepewna). Po powrocie do kraju w 1919-21 występowała w T. Polskim w Poznaniu, w sez. 1921/22 w T. Miejskim w Lublinie, 1922/23 w Łodzi, 1923/24 w Grudziądzu, 1926/27 w Toruniu, 1928/29 w Grodnie. W 1929 wyjechała do Paryża i w 1930 wy­stępowała tam w Polskim Towarzystwie Miłośników Sceny, potem prowadziła gabinet kosmetyczny. Ostat­nie lata życia spędziła w Schronisku Aktorów Wetera­nów w Skolimowie. W 1905 w czasie manifestacji na Placu Teatralnym odniosła ranę, po której pozostał jej niewielki garb, potrafiła go jednak na scenie ukryć przy pomocy dobrze dobranych kostiumów. Grała m. in. Laurę (Cyganeria warszawska), Beatrycze (Sen poranku wiosennego ), Lucynę („Dudek”), Kamilę („Żoł­nierz królowej Madagaskaru”).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973