tancerka;
Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Była córką Mieczysława i Janiny Topolnickich; ojciec był administratorem majątków Przeździeckich na Podolu. W 1920 przyjechała do Polski. W 1921 rozpoczęła naukę w szkole baletowej przy T. Wielkim w Warszawie. Kształciła się też w szkole baletowej A. Domierszczykowej i w grudniu 1924, po popisie tej szkoły, zwrócono uwagę na jej talent. Później występowała na scenach warsz., m.in. w 1926-27 w programach rewiowych, często w duecie z E. Wojnarem, w t. Qui Pro Quo (i z tym t. w miesiącach letnich 1926 i 1927 w T. Miejskich we Lwowie), a w 1927-28 (październik-styczeń) w rewiach w t. Czerwony As, gdzie w przedstawieniu Wszystko na opak próbowała także swoich sił w piosence. W sez. 1928/29 tańczyła w nowo otwartym t. Kometa, od czerwca 1929 w Nowej Operetce, a potem w Operetce L. Messal: w Lady X, Boskiej nocy i Pąsowej róży. W sez. 1929/30, razem z K. Ostrowskim, tańczyła w rewiach w t. Hollywood, a w 1931 brała udział w występach na prowincji z rewiowym zespołem warsz. t. Morskie Oko (Płock, Radom, Kielce). W czerwcu 1933 sukcesem zakończył się występ na I Międzynarodowym Konkursie Tańca Artystycznego w Warszawie; ,,Od dawna wiedzieliśmy, że Irena Topolnicka jest doskonałą tancerką klasyczną, ale tym razem przeszła samą siebie”– napisał wówczas H.Liński. W 1934, przez kilka miesięcy, była solistką Opery Narodowej w Bukareszcie, gdzie doskonaliła swój warsztat pod kier. A. Romanowskiego. W sierpniu 1934 zaangażowana do zespołu baletowego T.Wielkiego w Warszawie, była w sez. 1934/35 i 1935/36 jedną z jego czołowych solistek; tańczyła np. w Wieszczce lalek, a także w operetkach: Hrabim Luxemburgu i Baronie cygańskim. Występowała także jako solistka w zespole Baletu Polskiego F. Parnella: 15-19 VII 1936 w T. Wielkim w Warszawie, 24 VII t.r. w Weselu łowickim na Międzynarodowym Konkursie Tańca na Olimpiadzie w Berlinie, gdzie zespół zdobył I nagrodę, i podczas tournée we Francji. Jako laureatka olimpiady berlińskiej, dawała później występy gościnne, np. z S. Miszczykiem tańczyła we wrześniu 1936 w T. Nowości w Wilnie. W pierwszej połowie 1937 była czołową solistką w zespole W. Pietrakiewicz; występowała z nim w Rzymie i w innych miastach Włoch oraz we włoskiej kolonii w Afryce – Trypolitanii (Libii). W tymże 1937 została solistką Polskiego Baletu Reprezentacyjnego, w którym tańczyła np. w Koncercie e-moll Chopina. W listopadzie 1937 brała udział w występach w paryskim t. Mogador, podczas wystawy świat., na której zespół ten zodbył Grand Prix, a w grudniu t.r. była z nim w Londynie. W 1938 i 1939 brała także udział w tournée krajowych i zagranicznych tego zespołu. Cieszyła się opinią wybitnej tancerki, ,,wzorowej w technice ściśle klasycznej ” jak podkreślał Liński.
W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej występowała w Warszawie w jawnych t. rewiowych : Scala, Nowości, Stara Mewa, Wesoła Banda, Miraż, Nowy Miraż (też w duecie z K. Ostrowskim), Rozmaitości, Jar, Kometa. Po powstaniu warsz., uciekła z transportu do Niemiec. Od sez. 1945/46 do 1948 była tancerką Sceny Muzyczno-Operowej Miejskich T. Dramatycznych, a w sez. 1948/49 Opery w Warszawie. Występowała w tańcach w operach: Halka (1947), Sprzedana narzeczona (jako Primabalerina, 1947), Uprowadzenie z seraju (1948), Straszny dwór (1949); tańczyła też w Królu włóczęgów (1948). Wzięła udział w programie składanym pt. Dymsza, humor i S-ka w T. Gong w Łodzi (maj 1946), w którym zatańczyła fragm. Chopiniany i II Rapsodii F. Liszta. W sez. 1949/50 i 1950/51 była solistką baletu w warsz. T.Nowym.
Od 1949 uczyła tańca klasycznego w warsz. szkole baletowej (wówczas pn. Lic. Choreograficzne), ale w 1951 zrezygnowała z powodu braku stałego etatu. W sez. 1952/53 rozpoczęła pracę pedagoga i tancerki w Rosyjskim Stow. Kulturalnym w Warszawie. Uczyła także tańca klasycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Gdańsku. Od 1954 związała się z Estradą Stołeczną, gdzie była pedagogiem i kier. grupy baletowej. Układała tańce dla zespołu artyst. Koła Sportowego przy Politechnice Warszawskiej. W 1954-58 udzielała prywatnych lekcjji tańca wielu tancerzom warsz. Opery. Od 1959 była pedagogiem w Polskim Zespole Tańca E. Paplińskiego, do czasu jego rozwiązania w 1961. Przez następne lata nie miała stałego zatrudnienia, żyła w trudnych warunkach materialnych; pracowała dorywczo, min. w Dowództwie Wojsk Lotniczych i w Zespole Pieśni i Tańca ,,Dzieci Żyrardowa”. W 1974 przeszła na emeryturę, a w 1982 zamieszkała w Domu Rencisty W Świdrze k. Warszawy.
Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskigo tom III (M-Ż) Warszawa 2016