śpiewaczka;

Właściwie Michalina Frenkiel, Frenkiel – Niwińska. Była córką Aleksandra F. i Marii z Niwińskich, siostrą Mieczysława F. Ukończyła gimn., a następnie odbyła studia wokalne w szkole A. Paschalis-A. Souvestre w Dreźnie. Debiutowała w 1887 na koncercie w Kole Literackim we Lwowie. Na scenie opery lwow. wystąpiła po raz pierwszy 15 XII 1888 w partii Azuceny (Trubadur) i została zaangażowana. W 1892 przez sześć miesięcy śpiewała w Kijowie, później występowała w Petersburgu (1894), Warszawie (1895), Moskwie i Dreźnie. Od 22 I 1898 należała do zespołu opery WTR, wy­jeżdżała też na występy gościnne, m.in. w 1903 (15 V-9 VII) występowała w Krakowie, w 1908 w Mantui i Turynie. Miała dźwięczny i donośny mezzosopran, na scenie warsz. śpiewała z krótkimi przerwami prawie do końca życia ponad czterdzieści pięć partii, m.in. Amneris (Aida), Ulryki (Bal maskowy), Ortrudy (Lohengrin), Matki (Gioconda), Wdowy (Goplana), Jadwigi (Manru), Magdaleny (Rigoletto), Nancy (Marta), He­rodiady (Salome), Olgi (Eugeniusz Oniegin). 11 II 1923 obchodziła jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artyst. w partii Hrabiny (Dama pikowa). W tym samym roku przeszła na emeryturę, występowała jednak nadal w operze warszawskiej.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973