Tarnowska Kazimiera

Tarnowska Kazimiera
Data urodzenia:
1908-03-04 Ząbkowice
Data śmierci:
1946-10-21 Gdańsk

aktorka;

Właściwie Kazimiera Tarnowska, zamężna Rómmlowa. Była córką Wincentego T. i Michaliny z domu De Lorme, żoną Wiktora Waldemara Rómmla. W 1926 ukończyła Kursy Wokalno-Dram. H.J. Hryniewieckiej w Warszawie i podjęła pracę w PR, gdzie brała udział w wielu słuchowiskach. W 1935 występowała w T. Kameralnym w Częstochowie, a jesienią t.r. w T. Objazdowym Samorządów Wo­jewództwa Białostockiego pod dyr. J. Grodnickiego, gdzie grała m.in. Awdotię (Cham). Po II wojnie świat. zamieszkała w Gdańsku i pracowała w wydz. kultury i sztuki Zarządu Miejskiego. Przyczyniła się wtedy do zorganizowania Wieczorów Poezji i Prozy, które stały się zaczątkiem Gdańskiego Zespołu Artystycznego. Brała też udział w tych im­prezach jako recytatorka i aktorka, m.in. grała Podstolinę (Fircyk w zalotach), oraz opracowywała ich stronę muzyczną. Według M. Szczepkowskiej była „wysoka, raczej tęga, ciemnowłosa i ciemnooka”, „śpiewała niedużym, miłym sopranem, a mówiła i recytowała głębokim, pięknym, dźwięcznym gło­sem”

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Kazimiera Tarnowska, zamężna Rómmlowa. Była córką Wincentego T. i Michaliny z domu De Lorme, żoną Wiktora Waldemara Rómmla. W 1926 ukończyła Kursy Wokalno-Dram. H.J. Hryniewieckiej w Warszawie i podjęła pracę w PR, gdzie brała udział w wielu słuchowiskach. W 1935 występowała w T. Kameralnym w Częstochowie, a jesienią t.r. w T. Objazdowym Samorządów Wo­jewództwa Białostockiego pod dyr. J. Grodnickiego, gdzie grała m.in. Awdotię (Cham). Po II wojnie świat. zamieszkała w Gdańsku i pracowała w wydz. kultury i sztuki Zarządu Miejskiego. Przyczyniła się wtedy do zorganizowania Wieczorów Poezji i Prozy, które stały się zaczątkiem Gdańskiego Zespołu Artystycznego. Brała też udział w tych im­prezach jako recytatorka i aktorka, m.in. grała Podstolinę (Fircyk w zalotach), oraz opracowywała ich stronę muzyczną. Według M. Szczepkowskiej była „wysoka, raczej tęga, ciemnowłosa i ciemnooka”, „śpiewała niedużym, miłym sopranem, a mówiła i recytowała głębokim, pięknym, dźwięcznym gło­sem”

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *