Data urodzenia:
1883-02-26 Warszawa
Data śmierci:
1964-09-23 Warszawa
tancerz, baletmistrz;
Właściwie Aleksander Leonard Sobiszewski. Był bratem tancerza Ryszarda S. i Edwarda S. Ok. 1892 rozpoczął naukę tańca w warsz. szkole baletowej. 24 V 1894 jako uczeń występował w pierwszej parze gawota w szkolnym przedstawieniu Zabawa dziecięca na scenie T. Wielkiego. W 1895 tańczył w mazurku dziecięcym w Panu Twardowskim. Studiował też grę na skrzypcach u S. Barcewicza w Instytucie Muzycznym. Ok. 1900 został zaangażowany do zespołu baletu WTR. 25 VI 1905 wystąpił pierwszy raz jako solista tańcząc walca pas de deux w Panu Twardowskim. W grudniu 1912 i styczniu 1913 występował z Marią Lucas w Berlinie. Przed wybuchem I wojny świat, został zaangażowany do zespołu A. Pawłowej i występował z nim m.in. w Berlinie i Paryżu. W Warszawie tańczył takie partie, jak np. Zygfryd (Jezioro łabędzie), Karol (Lizetta), Stańczyk (Pan Twardowski), Trefniś (Bajka), Faworyt (Szeherezada), Kuba (Karczma). Od 1914 był też choreografem; opracował oprócz tańców do kilkudziesięciu operetek także balety: Druga rapsodia Liszta (1914) i Les petits riens (1917). W 1917-18 był dyr. baletu warsz. T. Wielkiego. W 1926 w Wiedniu opracował tańce do premiery Halki. W 1928 tańczył z powodzeniem w Paryżu na Festiwalu Sztuki Polskiej. Prowadził też działalność pedag. w warsz. szkole baletowej (był jej dyr. od 1934) oraz we własnej, znanej szkole tańca towarzyskiego prowadzonej wspólnie z braćmi Edwardem i Ryszardem. Jego uczennicami były m.in. Pola Negri i Lya Mara. Był założycielem i prezesem Związku Artystów Baletu i Nauczycieli Tańca oraz jednym z twórców i zasłużonych działaczy ZASP. Po II wojnie świat. S. współpracował jako pedagog z zespołem Mazowsze oraz prowadził nadal szkolę tańca towarzyskiego w Warszawie. 25 X 1948 obchodził na scenie T. Polskiego jubileusz pięćdziesięciolecia pracy.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
tancerz, baletmistrz;
Właściwie Aleksander Leonard Sobiszewski. Był bratem tancerza Ryszarda S. i Edwarda S. Ok. 1892 rozpoczął naukę tańca w warsz. szkole baletowej. 24 V 1894 jako uczeń występował w pierwszej parze gawota w szkolnym przedstawieniu Zabawa dziecięca na scenie T. Wielkiego. W 1895 tańczył w mazurku dziecięcym w Panu Twardowskim. Studiował też grę na skrzypcach u S. Barcewicza w Instytucie Muzycznym. Ok. 1900 został zaangażowany do zespołu baletu WTR. 25 VI 1905 wystąpił pierwszy raz jako solista tańcząc walca pas de deux w Panu Twardowskim. W grudniu 1912 i styczniu 1913 występował z Marią Lucas w Berlinie. Przed wybuchem I wojny świat, został zaangażowany do zespołu A. Pawłowej i występował z nim m.in. w Berlinie i Paryżu. W Warszawie tańczył takie partie, jak np. Zygfryd (Jezioro łabędzie), Karol (Lizetta), Stańczyk (Pan Twardowski), Trefniś (Bajka), Faworyt (Szeherezada), Kuba (Karczma). Od 1914 był też choreografem; opracował oprócz tańców do kilkudziesięciu operetek także balety: Druga rapsodia Liszta (1914) i Les petits riens (1917). W 1917-18 był dyr. baletu warsz. T. Wielkiego. W 1926 w Wiedniu opracował tańce do premiery Halki. W 1928 tańczył z powodzeniem w Paryżu na Festiwalu Sztuki Polskiej. Prowadził też działalność pedag. w warsz. szkole baletowej (był jej dyr. od 1934) oraz we własnej, znanej szkole tańca towarzyskiego prowadzonej wspólnie z braćmi Edwardem i Ryszardem. Jego uczennicami były m.in. Pola Negri i Lya Mara. Był założycielem i prezesem Związku Artystów Baletu i Nauczycieli Tańca oraz jednym z twórców i zasłużonych działaczy ZASP. Po II wojnie świat. S. współpracował jako pedagog z zespołem Mazowsze oraz prowadził nadal szkolę tańca towarzyskiego w Warszawie. 25 X 1948 obchodził na scenie T. Polskiego jubileusz pięćdziesięciolecia pracy.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973