aktor, reżyser;
Był synem Hipolita F. i Anny z Walewskich. Po ukończeniu w Warszawie szkoły średniej, przygotowywał się do zawodu aktorskiego na prywatnych lekcjach. Debiutował w grudniu 1913 w Warszawie w T. Nowoczesnym; później występował w T. Praskim. Przeniósł się następnie do Lublina, gdzie w sez. 1922/23 występował w T. Miejskim; w sez. 1923/24 występował w T. Nowym w Poznaniu, w sez. 1924/25 w T. Bagatela w Krakowie, w 1925-28 w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1928/29 w T. Gong w Krakowie, w sez. 1930/31 w T. Wołyńskim w Łucku, w grudniu 1931 w T. Melodram w Warszawie, następnie w warsz. t. rewiowych Nowy Ananas i Rakieta (1932). W 1932 występował w T. Polskim w Poznaniu, w sez. 1934/35 w T. Ateneum w Warszawie, w sez. 1935/36 w T. Nowym w Kaliszu, gdzie objął ponadto funkcję głównego reżysera, w sez. 1937/38 i 1938/39 w T. Wołyńskim im. Słowackiego w Łucku (brał też udział w objazdach tego teatru). Po wyzwoleniu występował w Warszawie: w Miejskich T. Dramatycznych (1945-47), w T. Nowym (1947-49) i od sez. 1949/50 do śmierci w T. Narodowym (okresowo także na scenie T. Współczesnego). Korpulentny, niskiego wzrostu, grał z powodzeniem role charakterystyczne w dramatach i komediach, np. Siekierkę-seniora (Spadkobierca), Chlumberga (Niebieskie migdały), Piotra Zrzędę (Zrzędność i przekora), Dobczyńskiego (Rewizor), Prezesa (Wilki w nocy), Mrozika (Wesele Fonsia), Bartłomieja (Krakowiacy i Górale), Filipa (Grube ryby). W 1953 doskonale zagrał Dyndalskiego (Zemsta). Był dobrym odtwórcą ról epizodycznych, m.in. Hołysza (Wyzwolenie), Grabarza II (Hamlet), Porcinellego (Królowa przedmieścia), Beaupertuisa (Słomkowy kapelusz).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973