Modrzewski Henryk

Henryk Modrzewski
Modrzewski Henryk
Data urodzenia:
1897-05-12 Kańczuga k. Przeworska
Data śmierci:
1965-10-04 Łódź

aktor, reżyser;

Właściwie Henryk Zasacki. Był synem Stanisława i Katarzyny Zasackich. Uczył się w gimn. w Brodach, maturę uzyskał w Kra­kowie. Od 1919 statystował w T. im. Słowackiego w Krakowie, a po ukończeniu krak. Szkoły Dramatycznej został zaangażowany do tego t. i w sez. 1922-23 grał m.in. role Dzwonnika (Klątwa), Dziada (Wesele), Star­ca (Legion). W sez. 1923/24 występował w warsz. T. Reduta, m.in. w roli Wicherkowskiego (Dom otwarty), w sez. 1924/25 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1925-28 w T. Reduta w Wilnie i w objazdach (z przer­wami), w sez. 1928/29 w T. Miejskim we Lwowie, m.in. w takich rolach jak: Jerzy Talbot (Maria Stuart F. Schil­lera), Kazimierz Pułaski (Ksiądz Marek), Flawiusz (Kwadratura koła), Herbert Price (Pociąg widmo), Rene (Poławiacz cieni). W 1931-35 grał w T. im. Słowackiego w Krakowie. W 1935 uzyskał na Uniw. Jana Kazimie­rza we Lwowie stopień doktora filozofii. W 1935-36 występował w T. Reduta w Warszawie i w objazdach. Wg H. Małkowskiej był „jednym z ludzi najgłębiej oddanych idei Reduty”. W 1936-39 grał w T. Malickiej w Warszawie. W tym czasie uczęszczał na wydział re­żyserski PIST w Warszawie. W czasie okupacji praco­wał jako robotnik. Po zakończeniu II wojny świat. wy­stępował w T. Miejskim w Lublinie, w sez. 1945/46 w T. Wojska Polskiego w Łodzi, 1946-49 w Krakowie w T. im. Słowackiego i T. Młodego Widza. Od 1949 do koń­ca życia grał w T. im. Jaracza w Łodzi, gdzie był też wykładowcą na wydziale aktorskim Państw. Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej. 15 II 1964 obchodził ju­bileusz czterdziestolecia pracy grając rolę Kardynała Marcanovy (Malatesta). Powojenne jego role to m.in. Kieniewicz (Uciekła mi przepióreczka), Dyndalski (Zem­sta), Malvolio (Wieczór Trzech Króli), Sorin (Mewa), Pietruszkow (Żywy trup), Prymas i Starzec (Kordian), Kuźmicz (Trzecia patetyczna), Wyduś (Sędzia w po­trzasku). Grał także w filmach. Napisał pracę „Kon­strukcja formy dramatycznej” (Łódź 1949).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktor, reżyser;

Właściwie Henryk Zasacki. Był synem Stanisława i Katarzyny Zasackich. Uczył się w gimn. w Brodach, maturę uzyskał w Kra­kowie. Od 1919 statystował w T. im. Słowackiego w Krakowie, a po ukończeniu krak. Szkoły Dramatycznej został zaangażowany do tego t. i w sez. 1922-23 grał m.in. role Dzwonnika (Klątwa), Dziada (Wesele), Star­ca (Legion). W sez. 1923/24 występował w warsz. T. Reduta, m.in. w roli Wicherkowskiego (Dom otwarty), w sez. 1924/25 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1925-28 w T. Reduta w Wilnie i w objazdach (z przer­wami), w sez. 1928/29 w T. Miejskim we Lwowie, m.in. w takich rolach jak: Jerzy Talbot (Maria Stuart F. Schil­lera), Kazimierz Pułaski (Ksiądz Marek), Flawiusz (Kwadratura koła), Herbert Price (Pociąg widmo), Rene (Poławiacz cieni). W 1931-35 grał w T. im. Słowackiego w Krakowie. W 1935 uzyskał na Uniw. Jana Kazimie­rza we Lwowie stopień doktora filozofii. W 1935-36 występował w T. Reduta w Warszawie i w objazdach. Wg H. Małkowskiej był „jednym z ludzi najgłębiej oddanych idei Reduty”. W 1936-39 grał w T. Malickiej w Warszawie. W tym czasie uczęszczał na wydział re­żyserski PIST w Warszawie. W czasie okupacji praco­wał jako robotnik. Po zakończeniu II wojny świat. wy­stępował w T. Miejskim w Lublinie, w sez. 1945/46 w T. Wojska Polskiego w Łodzi, 1946-49 w Krakowie w T. im. Słowackiego i T. Młodego Widza. Od 1949 do koń­ca życia grał w T. im. Jaracza w Łodzi, gdzie był też wykładowcą na wydziale aktorskim Państw. Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej. 15 II 1964 obchodził ju­bileusz czterdziestolecia pracy grając rolę Kardynała Marcanovy (Malatesta). Powojenne jego role to m.in. Kieniewicz (Uciekła mi przepióreczka), Dyndalski (Zem­sta), Malvolio (Wieczór Trzech Króli), Sorin (Mewa), Pietruszkow (Żywy trup), Prymas i Starzec (Kordian), Kuźmicz (Trzecia patetyczna), Wyduś (Sędzia w po­trzasku). Grał także w filmach. Napisał pracę „Kon­strukcja formy dramatycznej” (Łódź 1949).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *