Lenerówna Stefania

M. Lenerówna (archiwum prywatne rodziny, Genealogia okien)
Lenerówna Stefania
Data urodzenia:
1902-03-06 Warszawa
Data śmierci:
1959-03-07 Warszawa

aktorka;

Właściwie Ste­fania Małgorzata Czyżewicz, zamężna Tacikowska. Była córką Stefana Czyżewicza i Idy Fellner de Feldegg.
W 1921 występowała w T. Praskim w Warszawie, m.in. jako Paź (Kupiec wenecki) i Lili (Pomysł panny Franciszki); w sez. 1921/22 i 1922/23 w T. im. Bogusławskiego, gdzie wg T. Kończyca „w małej rólce pokojówki (Karykatury) potrafiła zwró­cić na siebie uwagę” jako „bardzo zdolna i pełna wdzięku”. W 1923-31 należała do zespołu warsz. T. Miejskich; występowała najczęściej w T. Letnim, gdzie grała jeszcze w lecie 1933. Na jesieni t.r. wystąpiła w epizodzie w warsz. T. Polskim, potem najprawdopodobniej ustąpiła ze sceny. Wiadomo, że 3 IV 1949 poślubiła Antoniego Tacikowskiego, a w l. pięćdziesiątych pracowała jako urzędniczka na Wydz. Geologii Uniw. Warszawskiego. Grała wiele ról amantek, często charakterystycznych, ta­kich jak: Helena (Grube ryby), Zofia (Chrześniak wojenny), Marynia (Klub kawalerów), Ewa (Dzier­żawca z Olesiowa), Klara (Śluby panieńskie), Panna de Niels (Książę małżonek), Willy (Hiszpańska mu­cha), Helena (Epokowy wynalazek).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Ste­fania Małgorzata Czyżewicz, zamężna Tacikowska. Była córką Stefana Czyżewicza i Idy Fellner de Feldegg.
W 1921 występowała w T. Praskim w Warszawie, m.in. jako Paź (Kupiec wenecki) i Lili (Pomysł panny Franciszki); w sez. 1921/22 i 1922/23 w T. im. Bogusławskiego, gdzie wg T. Kończyca „w małej rólce pokojówki (Karykatury) potrafiła zwró­cić na siebie uwagę” jako „bardzo zdolna i pełna wdzięku”. W 1923-31 należała do zespołu warsz. T. Miejskich; występowała najczęściej w T. Letnim, gdzie grała jeszcze w lecie 1933. Na jesieni t.r. wystąpiła w epizodzie w warsz. T. Polskim, potem najprawdopodobniej ustąpiła ze sceny. Wiadomo, że 3 IV 1949 poślubiła Antoniego Tacikowskiego, a w l. pięćdziesiątych pracowała jako urzędniczka na Wydz. Geologii Uniw. Warszawskiego. Grała wiele ról amantek, często charakterystycznych, ta­kich jak: Helena (Grube ryby), Zofia (Chrześniak wojenny), Marynia (Klub kawalerów), Ewa (Dzier­żawca z Olesiowa), Klara (Śluby panieńskie), Panna de Niels (Książę małżonek), Willy (Hiszpańska mu­cha), Helena (Epokowy wynalazek).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *