Wasiel Bohdan

Wasiel Bohdan
Data urodzenia:
1901-10-09 Warszawa
Data śmierci:
1978-09-21 Yorktown ( USA )

aktor;

Właściwie Bogdan Stanisław Wasiel, także Bogdan Janikowski, Wasiel-Janikowski.Był synem Stefana i Zuzanny Wasielów, bratem aktora i śpiewaka A. Wasiela, mężem aktorki Zofii Rzuchowskiej. Być może rodzina nosiła podwójne nazwisko, ponieważ obaj bracia używali, wymiennie lub w połączeniu Wa­siel-Janikowski, obu nazwisk. W sezonie 1922/23 Wasiel był uczniem Instytutu Reduty. Następnie występo­wał w Warszawie w Teatrze Reduta (sezon 1923/24), w warszawskim Teatrze im. Bogusławskiego (1924/25) i ponownie w Teatrze Reduta w Wilnie (1925/26). W sezonie 1926/27 początkowo należał do zespołu warszawskiego Teatru Odrodzonego na Pradze, ale już w październiku 1926 zagrał małą rolę w Teatrze Polskim w Warszawie, a od grudnia tego roku do końca sezonu 1929/30 występował na tej scenie oraz w Teatrze Małym (w 1927–28 jako Bogdan Janikowski). W sezonie 1930/31 był w zespole Teatrów Miejskich w Łodzi. W sezonie 1932/33 występował w warszawskim Teatrze Ateneum, w 1933/34 w Teatrze Nowa Komedia (z ze­społem tym był też od maja do lipca 1934 w objeździe, m.in. w Poznaniu, Krakowie i Lwowie), w sezonie 1934/35 w Teatrze Kameralnym, w 1935/36 w Stołecznym Teatrze Powszechnym. W sezonie 1936/37 grał w Teatrze Polskim w Łodzi. Od 1937 pojawiał się sporadycznie na scenach warszawskich, np. w październiku 1937 w widowisku dla dzieci w Teatrze Wielkim, w lutym 1939 w teatrze Małe Qui Pro Quo. Od 1928 współpracował z Polskim Radiem.

W latach okupacji niemieckiej prze­bywał w Warszawie, brał czynny udział w działal­ności konspiracyjnej, m.in. w komórce teatr. „Sztu­ka” Biura Informacji i Propagandy Armii Krajowej; był wię­ziony na Pawiaku. W sierpniu 1944 był spikerem i lektorem rozgłośni powstańczej, występował w brygadach teatralnych przygotowywanych przez Leona Schil­lera. Wywieziony do obozu jeńców, po wyzwoleniu należał do zespołu Teatru Ludowego im. Bogusławskie­go w Lingen, następnie, krótko, Teatru Dramatycznego 2 Kor­pusu we Włoszech. Pozostał na emigracji; mieszkał w Stanach Zjednoczonych, zajmował się rzeźbą, konserwacją kościołów i dzieł sztuki.

Dobrze śpiewający, obdarzony temperamentem, grał zwykle role niewielkie, drugoplanowe takie, jak: JózwaStaszek Szela (Turoń), Grześ (Podróż po Warszawie), Bartek (Skalmierzanki), Morgal (Kra­kowiacy i Górale), Marian (Tamten), Wojtek i Upiór (Wesele), Gralon (Balladyna), Wacek (Firma). W audycjach radiowych był często wykorzystywany jako imitator dźwięków i głosów zwierząt.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1900–1980, t.II, PWN, Warszawa 1994.


Źródła:
1)

aktor;

Właściwie Bogdan Stanisław Wasiel, także Bogdan Janikowski, Wasiel-Janikowski.Był synem Stefana i Zuzanny Wasielów, bratem aktora i śpiewaka A. Wasiela, mężem aktorki Zofii Rzuchowskiej. Być może rodzina nosiła podwójne nazwisko, ponieważ obaj bracia używali, wymiennie lub w połączeniu Wa­siel-Janikowski, obu nazwisk. W sezonie 1922/23 Wasiel był uczniem Instytutu Reduty. Następnie występo­wał w Warszawie w Teatrze Reduta (sezon 1923/24), w warszawskim Teatrze im. Bogusławskiego (1924/25) i ponownie w Teatrze Reduta w Wilnie (1925/26). W sezonie 1926/27 początkowo należał do zespołu warszawskiego Teatru Odrodzonego na Pradze, ale już w październiku 1926 zagrał małą rolę w Teatrze Polskim w Warszawie, a od grudnia tego roku do końca sezonu 1929/30 występował na tej scenie oraz w Teatrze Małym (w 1927–28 jako Bogdan Janikowski). W sezonie 1930/31 był w zespole Teatrów Miejskich w Łodzi. W sezonie 1932/33 występował w warszawskim Teatrze Ateneum, w 1933/34 w Teatrze Nowa Komedia (z ze­społem tym był też od maja do lipca 1934 w objeździe, m.in. w Poznaniu, Krakowie i Lwowie), w sezonie 1934/35 w Teatrze Kameralnym, w 1935/36 w Stołecznym Teatrze Powszechnym. W sezonie 1936/37 grał w Teatrze Polskim w Łodzi. Od 1937 pojawiał się sporadycznie na scenach warszawskich, np. w październiku 1937 w widowisku dla dzieci w Teatrze Wielkim, w lutym 1939 w teatrze Małe Qui Pro Quo. Od 1928 współpracował z Polskim Radiem.

W latach okupacji niemieckiej prze­bywał w Warszawie, brał czynny udział w działal­ności konspiracyjnej, m.in. w komórce teatr. „Sztu­ka” Biura Informacji i Propagandy Armii Krajowej; był wię­ziony na Pawiaku. W sierpniu 1944 był spikerem i lektorem rozgłośni powstańczej, występował w brygadach teatralnych przygotowywanych przez Leona Schil­lera. Wywieziony do obozu jeńców, po wyzwoleniu należał do zespołu Teatru Ludowego im. Bogusławskie­go w Lingen, następnie, krótko, Teatru Dramatycznego 2 Kor­pusu we Włoszech. Pozostał na emigracji; mieszkał w Stanach Zjednoczonych, zajmował się rzeźbą, konserwacją kościołów i dzieł sztuki.

Dobrze śpiewający, obdarzony temperamentem, grał zwykle role niewielkie, drugoplanowe takie, jak: JózwaStaszek Szela (Turoń), Grześ (Podróż po Warszawie), Bartek (Skalmierzanki), Morgal (Kra­kowiacy i Górale), Marian (Tamten), Wojtek i Upiór (Wesele), Gralon (Balladyna), Wacek (Firma). W audycjach radiowych był często wykorzystywany jako imitator dźwięków i głosów zwierząt.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1900–1980, t.II, PWN, Warszawa 1994.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *