Arciszewska Wiktoria

Wiktoria Arciszewska (N.A.C)
Arciszewska Wiktoria
Data urodzenia:
1883-10-15 Warszawa
Data śmierci:
1954-12-22 Częstochowa

aktorka;

Właściwie Wiktoria Arciszewska. Była córką por­tiera Hotelu Polskiego w Warszawie, Juliana A. i Anieli z Szymańskich. Po ukończeniu pensji w Warszawie by­ła w 1896-98 chórzystką WTR. Potem uczyła się gry scenicznej u R. Żelazowskiego. W 1899-1901 występo­wała w zespole E. Majdrowicza, m.in. w Kaliszu i Lub­linie, w 1903 F. Felińskiego w Sosnowcu, w lecie 1905 w krak. T. Ludowym, w 1906 u F. Kwaśniewskiego w Warszawie, w 1907 u J. Myszkowskiego i w krak. T. Ludowym, w sez. 1907/08 najpierw w Kaliszu w ze­spole J. Zielińskiego, a potem w t. pozn.; z zespołem pozn. wyjechała też w objazd w lecie 1908. Jesienią 1908 należała do zespołu F. Fraczkowskiego, w 1909-11 występowała u T. Pilarskiego, w 1915-16 w zespole D. Baranowskiego m.in. w Tarnowie, w sez. 1919/ 1920 w T. Polskim w Cieszynie, 1920/21 w T. Narodo­wym w Toruniu, 1921/22 w T. Narodowym w Pozna­niu, w lecie 1922 w Krynicy, w sez. 1922/23 w T. Miej­skim w Lublinie, w 1923 w Grodnie, w sez. 1926/27 w Sosnowcu, 1927/28 w T. Miejskim w Grodnie, w 1928 w T. Nowości w Warszawie, wiosną 1929 w T. Ludo­wym, w sez. 1929/30 w T. Miejskim w Lublinie, w lecie 1931 w przedstawieniach organizowanych przez K. Ad­wentowicza w T. Ateneum w Warszawie, w sez. 1931/32 i 1935/37 w Sosnowcu (tu 14 III 1936 obchodziła jubi­leusz trzydziestolecia pracy), 1937-39 w Częstochowie. Okres wojny spędziła w Wolbromiu. W sez. 1946/47 występowała w T. Zagłębia w Sosnowcu, a od jesieni 1947 w T. im. Mickiewicza w Częstochowie. Tam też 13 X 1951 obchodziła jubileusz pięćdziesięciolecia pra­cy grając rolę Orgonowej (Damy i huzary). W 1952 ustąpiła ze sceny ze względu na zły stan zdrowia. Obdarzona dobrymi warunkami zewnętrznymi, su­mienna w pracy grała początkowo role amantek i bo­haterek, potem charakterystyczne. Role: Aza (Chata za wsią J.K. Galasiewicza i Z. Mellerowej), Herodiada (Uczta Herodiady), Balladyna i Wdowa (Balladyna), Elżbieta (Maria Stuart F. Schillera), Dulska (Moral­ność pani Dulskiej), Babunia (Ładna historia).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Wiktoria Arciszewska. Była córką por­tiera Hotelu Polskiego w Warszawie, Juliana A. i Anieli z Szymańskich. Po ukończeniu pensji w Warszawie by­ła w 1896-98 chórzystką WTR. Potem uczyła się gry scenicznej u R. Żelazowskiego. W 1899-1901 występo­wała w zespole E. Majdrowicza, m.in. w Kaliszu i Lub­linie, w 1903 F. Felińskiego w Sosnowcu, w lecie 1905 w krak. T. Ludowym, w 1906 u F. Kwaśniewskiego w Warszawie, w 1907 u J. Myszkowskiego i w krak. T. Ludowym, w sez. 1907/08 najpierw w Kaliszu w ze­spole J. Zielińskiego, a potem w t. pozn.; z zespołem pozn. wyjechała też w objazd w lecie 1908. Jesienią 1908 należała do zespołu F. Fraczkowskiego, w 1909-11 występowała u T. Pilarskiego, w 1915-16 w zespole D. Baranowskiego m.in. w Tarnowie, w sez. 1919/ 1920 w T. Polskim w Cieszynie, 1920/21 w T. Narodo­wym w Toruniu, 1921/22 w T. Narodowym w Pozna­niu, w lecie 1922 w Krynicy, w sez. 1922/23 w T. Miej­skim w Lublinie, w 1923 w Grodnie, w sez. 1926/27 w Sosnowcu, 1927/28 w T. Miejskim w Grodnie, w 1928 w T. Nowości w Warszawie, wiosną 1929 w T. Ludo­wym, w sez. 1929/30 w T. Miejskim w Lublinie, w lecie 1931 w przedstawieniach organizowanych przez K. Ad­wentowicza w T. Ateneum w Warszawie, w sez. 1931/32 i 1935/37 w Sosnowcu (tu 14 III 1936 obchodziła jubi­leusz trzydziestolecia pracy), 1937-39 w Częstochowie. Okres wojny spędziła w Wolbromiu. W sez. 1946/47 występowała w T. Zagłębia w Sosnowcu, a od jesieni 1947 w T. im. Mickiewicza w Częstochowie. Tam też 13 X 1951 obchodziła jubileusz pięćdziesięciolecia pra­cy grając rolę Orgonowej (Damy i huzary). W 1952 ustąpiła ze sceny ze względu na zły stan zdrowia. Obdarzona dobrymi warunkami zewnętrznymi, su­mienna w pracy grała początkowo role amantek i bo­haterek, potem charakterystyczne. Role: Aza (Chata za wsią J.K. Galasiewicza i Z. Mellerowej), Herodiada (Uczta Herodiady), Balladyna i Wdowa (Balladyna), Elżbieta (Maria Stuart F. Schillera), Dulska (Moral­ność pani Dulskiej), Babunia (Ładna historia).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *