Leśniewski Józef

Leśniewski Józef
Data urodzenia:
1884-04-10
Data śmierci:
1945-12-31 Skolimów

aktor, reżyser, dyr. teatru;

Właściwie Seweryn Józef Nasberg. Był synem Stanisława i Hortensji Nasbergów, mężem aktorki Ireny L. Kształcił się w Klasie Drama­tycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym. W 1903 de­biutował w t. łódz. pod pseud. Leśniewski. W lecie 1904 występował w objazdowym zespole Warsz. Spółki Literacko-Artystycznej pod kier. T. Kończyca. W 1905 przez kilka miesięcy należał do zespołu T. Miej­skiego w Krakowie i grał role epizodyczne. W pierwszej połowie 1906 występował w zespole objazdowym J. Puchniewskiego, m.in. w Wilnie i Kijowie, w lecie 1906 w T. w Filharmonii w Warszawie, w 1907 prawdo­podobnie w zespołach Cz. Wiśniewskiego w Często­chowie i J. Myszkowskiego w Połądze, w 1908 – w T. Małym w Warszawie, a następnie w zespole objazdowym K. Kamińskiego. W 1909 występował w zorganizowanym w Warszawie przez A. Szyfmana kabarecie „Momus” jako parodysta i imitator. Wg H. Małkowskiego „pokazywał starego Leszcza, Śliwickiego w Romeo i Julii, Wojdałowicza, Solską, mówił przy tym sparodiowane teksty, budząc śmiech słu­chaczy”. W 1910 występował u S. Książka-Staszewskiego w Sosnowcu, następnie w zespole M. Przybyłko-Potockiej, w 1911 w zespole M. Łaskiej i w t. Nowości w Krakowie, w sez. 1912/13 w t. łódź., w początku 1915 w T. Artystycznym w Warszawie, od kwietnia w ze­spole M. Przybyłko-Potockiej w Rosji, a od lipca 1915 do maja 1916 w warsz. T. Współczesnym, gdzie wkrót­ce został reżyserem i kierownikiem zrzeszenia. W sez. 1915/16 występował też w t. Miraż i Chochoł. W 1918-19 był aktorem i reżyserem w T. Powszechnym w War­szawie, w sez. 1919/20 – w T. Polskim w Łodzi. Od września 1920 do 1 V 1921 kierował objazdowym ze­społem T. Ministerstwa Spraw Wojskowych, który dawał przedstawienia w Wielkopolsce, potem w Kra­kowie, a w początku 1921 w Cieszynie, Białej i Bielsku. Później występował w T. Powszechnym w Warszawie. W sez. 1921/22 pracował jako aktor i reżyser w T. Pol­skim w Wilnie, w lecie 1922 w T. Praskim w Warsza­wie, w 1922-24 w T. Polskim w Katowicach, w sez. 1924/25 znów w T. Polskim w Wilnie. W 1925 miał zostać kierownikiem artyst. T. Praskiego w Warsza­wie, ale prawdopodobnie nie doszło to do skutku. W 1925-27 pracował jako aktor i reżyser w T. Pol­skim w Katowicach. W sez. 1927/28 był kierownikiem artyst. T. Miejskiego w Toruniu, gdzie 18 II 1928 ob­chodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy, grając rolę Arnolfa (Szkoła żon). W sez. 1929/30 był aktorem i reżyserem w T. Miejskim w Lublinie, w 1930 wystę­pował z zespołem łódzkim K. Adwentowicza w War­szawie. W 1934-36 pracował jako aktor i reżyser w T. Miejskich w Łodzi, w 1937 w T. Kameralnym w Warszawie, a w sez. 1937/38 w T. Miejskim w Sosnow­cu. Ostatnie lata życia spędził w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Był człon­kiem zasłużonym ZASP.
Grał m.in. takie role jak: Papkin (Zemsta), Radost (Śluby panieńskie), Major (Damy i huzary), Rapsod (Bolesław Śmiały), Stańczyk (Wesele), Samuel (Sę­dziowie), Jago (Otello), Franciszek Moor (Zbójcy). Chwalono jego dykcję i świetną mimikę. Jako reżyser wystawił m.in. Tamtego, Wesele, Warszawiankę, Sędziów, Papierowego kochanka.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktor, reżyser, dyr. teatru;

Właściwie Seweryn Józef Nasberg. Był synem Stanisława i Hortensji Nasbergów, mężem aktorki Ireny L. Kształcił się w Klasie Drama­tycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym. W 1903 de­biutował w t. łódz. pod pseud. Leśniewski. W lecie 1904 występował w objazdowym zespole Warsz. Spółki Literacko-Artystycznej pod kier. T. Kończyca. W 1905 przez kilka miesięcy należał do zespołu T. Miej­skiego w Krakowie i grał role epizodyczne. W pierwszej połowie 1906 występował w zespole objazdowym J. Puchniewskiego, m.in. w Wilnie i Kijowie, w lecie 1906 w T. w Filharmonii w Warszawie, w 1907 prawdo­podobnie w zespołach Cz. Wiśniewskiego w Często­chowie i J. Myszkowskiego w Połądze, w 1908 – w T. Małym w Warszawie, a następnie w zespole objazdowym K. Kamińskiego. W 1909 występował w zorganizowanym w Warszawie przez A. Szyfmana kabarecie „Momus” jako parodysta i imitator. Wg H. Małkowskiego „pokazywał starego Leszcza, Śliwickiego w Romeo i Julii, Wojdałowicza, Solską, mówił przy tym sparodiowane teksty, budząc śmiech słu­chaczy”. W 1910 występował u S. Książka-Staszewskiego w Sosnowcu, następnie w zespole M. Przybyłko-Potockiej, w 1911 w zespole M. Łaskiej i w t. Nowości w Krakowie, w sez. 1912/13 w t. łódź., w początku 1915 w T. Artystycznym w Warszawie, od kwietnia w ze­spole M. Przybyłko-Potockiej w Rosji, a od lipca 1915 do maja 1916 w warsz. T. Współczesnym, gdzie wkrót­ce został reżyserem i kierownikiem zrzeszenia. W sez. 1915/16 występował też w t. Miraż i Chochoł. W 1918-19 był aktorem i reżyserem w T. Powszechnym w War­szawie, w sez. 1919/20 – w T. Polskim w Łodzi. Od września 1920 do 1 V 1921 kierował objazdowym ze­społem T. Ministerstwa Spraw Wojskowych, który dawał przedstawienia w Wielkopolsce, potem w Kra­kowie, a w początku 1921 w Cieszynie, Białej i Bielsku. Później występował w T. Powszechnym w Warszawie. W sez. 1921/22 pracował jako aktor i reżyser w T. Pol­skim w Wilnie, w lecie 1922 w T. Praskim w Warsza­wie, w 1922-24 w T. Polskim w Katowicach, w sez. 1924/25 znów w T. Polskim w Wilnie. W 1925 miał zostać kierownikiem artyst. T. Praskiego w Warsza­wie, ale prawdopodobnie nie doszło to do skutku. W 1925-27 pracował jako aktor i reżyser w T. Pol­skim w Katowicach. W sez. 1927/28 był kierownikiem artyst. T. Miejskiego w Toruniu, gdzie 18 II 1928 ob­chodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy, grając rolę Arnolfa (Szkoła żon). W sez. 1929/30 był aktorem i reżyserem w T. Miejskim w Lublinie, w 1930 wystę­pował z zespołem łódzkim K. Adwentowicza w War­szawie. W 1934-36 pracował jako aktor i reżyser w T. Miejskich w Łodzi, w 1937 w T. Kameralnym w Warszawie, a w sez. 1937/38 w T. Miejskim w Sosnow­cu. Ostatnie lata życia spędził w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Był człon­kiem zasłużonym ZASP.
Grał m.in. takie role jak: Papkin (Zemsta), Radost (Śluby panieńskie), Major (Damy i huzary), Rapsod (Bolesław Śmiały), Stańczyk (Wesele), Samuel (Sę­dziowie), Jago (Otello), Franciszek Moor (Zbójcy). Chwalono jego dykcję i świetną mimikę. Jako reżyser wystawił m.in. Tamtego, Wesele, Warszawiankę, Sędziów, Papierowego kochanka.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *