aktor;

Był synem Władysława Sz. i Ade­li z Palmrichów, mężem aktorki Jadwigi Żmijewskiej. Ukończył gimn. i Akademię Sztuk Pięknych w Kra­kowie. 1 V 1919 debiutował w pozn. T. Polskim; w 1919-25 występował w T. im. Słowackiego w Krakowie, kształcąc się jednocześnie w szkole dram., którą ukończył w 1924. W sez. 1925/26 występował w T. Miejskim w Łodzi, 1926/27 w warsz. T. Narodowym, 1927/28 w lwow. T. Miejskich, w 1928-32 znów w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1932/33 w wil. T. Miejskich, w 1933-35 w T. Miejskich w Łodzi, w 1935-37 znów w T. Miejskich w Wilnie. Od 1937 do 1941 występował we Lwowie w T. Miejskich, a po­tem w T. Polskim, gdzie podjął też pracę w sez. 1944/45. W 1945 wraz z zespołem lwow. przeniósł się do Ka­towic, a w 1946 zaangażował się do Miejskich T. Dramatycznych w Krakowie i tu na scenie T. im. Słowackiego, a okresowo także w T. Starym, występo­wał do końca życia. Od 1947 wykładał w tamtejszej szkole aktorskiej. Był członkiem zasłużonym ZASP. J. Maśliński podkreślał w nekrologu, że wbrew roz­powszechnionej opinii był to aktor „nie tylko roman­tyczny i nie tylko bohater urzekający znakomitą postacią oraz siłą i kulturą słowa”, zwracał uwagę na „zmysł charakterystyczności, precyzyjnej a dyskret­nej obserwacji podbarwionej humorem”. Ważniejsze role: Hrabia Henryk (Nie-boska komedia), Zygmunt August (Zygmunt August S. Wyspiańskiego), Petrucchio (Poskromienie złośnicy), Rodrygo (Cyd), Gospo­darz (Wesele), Przełęcki (Uciekła mi przepióreczka), Edyp (Król Edyp), Prezydent (Intryga i miłość), Wierszynin (Trzy siostry), Masynissa (Irydion). Sz. opublikował kilka artykułów na temat sztuki aktorskiej m.in. w „Teatrze” (1952 nr 3, 1954 nr 10).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973