Strońska Maria

Maria Strońska
Strońska Maria
Data urodzenia:
1897-01-22 Lwów
Data śmierci:
1964-04-30 Warszawa

aktorka, dyr. teatru;

Właściwie Maria Kuczabińska, zamężna Wasowska. Była córką Wincentego i Stanis­ławy z Strasscheimów. Używała stale pseud. Strońska. Ukończyła gimn. klasyczne, brała prywatne lekcje gry scenicznej. Początkowo występowała jako recytatorka: w 1915 w t. Bi-Ba-Bo w Łodzi i t. Komedia w Warsza­wie, w sez. 1915/16 w T. Nowoczesnym, w 1917/18 w t. Czarny Kot, w 1919 w t. Qui Pro Quo. Ceniono ją zwłaszcza jako wykonawczynię tekstów J. Tuwima. W sez. 1919/20 debiutowała jako aktorka w T. Polskim w Wilnie w roli Kropeczki (Świerszcz za kominem). 25 VII 1920 wyszła za dziennikarza Józefa Wasowskiego (właśc. nazwisko Wasserzug). W 1920 występowała w zespołach objazdowych, m.in. w Poznaniu, w 1921-22 w T. Miejskich w Łodzi, w 1923 w t. Wodewil w War­szawie, w 1924 w objazdowym zespole K. Adwentowi­cza, m.in. w Radomiu oraz Kielcach, w sez. 1924/25 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1925 w t. Szkarłatna Maska, w 1925-27 w T. Narodowym. W 1924-27 wykładała w warsz. Szkole Dramatycznej. W 1927-29 grała w T. Polskim w Katowicach. W sez. 1929/30 kierowała t. Ateneum w Warszawie (w lecie 1930 zespół ten dawał przedstawienia w t. Bagatela). Starała się wg własnych słów stworzyć t. „bez szyldu politycznego, ale z wyraźnym obliczem społecznym”, przeznaczony dla środowisk robotniczych. Za jej dyrek­cji wystawiano m.in. Sprawę Jakubowskiego, Hinkemanna, Turandot. Po jednym sez. zrezygnowała z dy­rekcji z powodu trudności finansowych. Do 1932 wy­stępowała w zespołach objazdowych, potem z powodu choroby nie miała stałego engagement, tylko spora­dycznie grała w t. warsz., m.in. w T. Kameralnym (1934), t. Stara Banda (1935), T. Wielkim (1936), a także występowała jako recytatorka. W 1936-38 kierowała zespołem poezji, pieśni i tańca występującym w szko­łach i świetlicach robotniczych. Podczas II wojny świat. pracowała jako kelnerka. W 1946-54 występowała w T. Polskim w Warszawie, potem przeszła na emeryturę. W 1958 prowadziła jeszcze kursy deklamacji dla nauczy­cieli. Ważniejsze role: Maryla (Dziady), Salome (Salo­me), Amelia (Mazepa), Idalia (Fantazy), Infantka (Cyd), Rachel (Wesele), Matka (Pasterka wśród wilków); z okresu powojennego: Królowa Małgorzata (Zakon krzyżowy), Anna (Na dnie). Grała też w filmach m.in. w Halce.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktorka, dyr. teatru;

Właściwie Maria Kuczabińska, zamężna Wasowska. Była córką Wincentego i Stanis­ławy z Strasscheimów. Używała stale pseud. Strońska. Ukończyła gimn. klasyczne, brała prywatne lekcje gry scenicznej. Początkowo występowała jako recytatorka: w 1915 w t. Bi-Ba-Bo w Łodzi i t. Komedia w Warsza­wie, w sez. 1915/16 w T. Nowoczesnym, w 1917/18 w t. Czarny Kot, w 1919 w t. Qui Pro Quo. Ceniono ją zwłaszcza jako wykonawczynię tekstów J. Tuwima. W sez. 1919/20 debiutowała jako aktorka w T. Polskim w Wilnie w roli Kropeczki (Świerszcz za kominem). 25 VII 1920 wyszła za dziennikarza Józefa Wasowskiego (właśc. nazwisko Wasserzug). W 1920 występowała w zespołach objazdowych, m.in. w Poznaniu, w 1921-22 w T. Miejskich w Łodzi, w 1923 w t. Wodewil w War­szawie, w 1924 w objazdowym zespole K. Adwentowi­cza, m.in. w Radomiu oraz Kielcach, w sez. 1924/25 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1925 w t. Szkarłatna Maska, w 1925-27 w T. Narodowym. W 1924-27 wykładała w warsz. Szkole Dramatycznej. W 1927-29 grała w T. Polskim w Katowicach. W sez. 1929/30 kierowała t. Ateneum w Warszawie (w lecie 1930 zespół ten dawał przedstawienia w t. Bagatela). Starała się wg własnych słów stworzyć t. „bez szyldu politycznego, ale z wyraźnym obliczem społecznym”, przeznaczony dla środowisk robotniczych. Za jej dyrek­cji wystawiano m.in. Sprawę Jakubowskiego, Hinkemanna, Turandot. Po jednym sez. zrezygnowała z dy­rekcji z powodu trudności finansowych. Do 1932 wy­stępowała w zespołach objazdowych, potem z powodu choroby nie miała stałego engagement, tylko spora­dycznie grała w t. warsz., m.in. w T. Kameralnym (1934), t. Stara Banda (1935), T. Wielkim (1936), a także występowała jako recytatorka. W 1936-38 kierowała zespołem poezji, pieśni i tańca występującym w szko­łach i świetlicach robotniczych. Podczas II wojny świat. pracowała jako kelnerka. W 1946-54 występowała w T. Polskim w Warszawie, potem przeszła na emeryturę. W 1958 prowadziła jeszcze kursy deklamacji dla nauczy­cieli. Ważniejsze role: Maryla (Dziady), Salome (Salo­me), Amelia (Mazepa), Idalia (Fantazy), Infantka (Cyd), Rachel (Wesele), Matka (Pasterka wśród wilków); z okresu powojennego: Królowa Małgorzata (Zakon krzyżowy), Anna (Na dnie). Grała też w filmach m.in. w Halce.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *