Data urodzenia:
1885-01-27 Kraków
Data śmierci:
1938-11-17 Warszawa
aktor, śpiewak, reżyser;
Właściwie Czesław Jan Kaden. Był synem Gustawa Adolfa K. i Róży z Hubertów. Po ukończeniu gimn. w Krakowie i służbie wojskowej rozpoczął studia medyczne, a następnie przeniósł się do szkoły handlowej w Lipsku. Debiutował w 1908 w T. Małym w Warszawie. W 1909 występował w T. Nowym, 1909-10 w kabarecie Momus, następnie przez krótki czas w t. lubelskim. W 1910-13 występował w komediach i operetkach w T. Miejskim we Lwowie (z zespołem tym był w 1911 na występach w Krakowie). W 1913 występował w warsz. t. Oaza i t. Miniatury, w 1914 w t. Bi-Ba-Bo w Łodzi. Podczas wojny jako oficer austr. dostał się w 1915 do niewoli ros.; przebywał w okolicach Samary, gdzie występował w organizowanych dorywczo przedstawieniach polskich. 27 I 1918 ożenił się z Elżbietą Witt. W 1918 wstąpił do pol. Dywizji Syberyjskiej; zorganizował przy niej t. żołnierski, w którym m.in. wystawił w rocznicę bitwy pod Grunwaldem w 1919 fragmenty Krzyżaków (na błoniach pod Nowonikołajewskiem). W 1920 przedostał się do Harbina, gdzie także brał udział w pol. przedstawieniach amatorskich. W grudniu 1920 wrócił przez Marsylię do Polski i zaczął występować w T. Powszechnym w Krakowie. W sez. 1921/22 grał w T. im. Słowackiego, w 1922/23 w T. Bagatela. Występował też gościnnie w t. rewiowych i kabaretach, m.in. w Stańczyku (1922, 1923) i Qui Pro Quo (1924). W sez. 1923/24 grał w T. Nowości w Warszawie, a 1924/25 w T. Nowości w Poznaniu (gdzie od stycznia 1925 należał do zarządu Zrzeszenia). W 1925-27 występował w T. Nowym w Poznaniu, w 1927-30 w T. Miejskim w Bydgoszczy (z przerwą od marca do lipca 1929, gdy wyjechał do Stanów Zjednoczonych z zespołem propagującym Powszechną Wystawę Krajową). W 1930-36 należał znów do zespołu T. Nowego w Poznaniu; 11 III 1933 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy grając rolę Petkowa (Waleczny żołnierz). W 1936-38 występował w T. Letnim w Warszawie.
Początkowo znany był głównie jako komik estradowy; wyróżniał się wyrazistą mimiką – nazywano go „człowiekiem o gumowej twarzy”. Występował wtedy bez rekwizytów i charakteryzacji. Później zdobył sobie popularność występując w operetkach, farsach i komediach. Grał m.in. role Geldhaba (Pan Geldhab), Szambelana (Pan Jowialski), Ciaputkiewicza (Grube ryby), Błazna (Wieczór Trzech Króli), w operetkach śpiewał m.in. partie Styksa (Orfeusz w piekle), Menelausa (Piękna Helena).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, Pwn Warszawa 1973
aktor, śpiewak, reżyser;
Właściwie Czesław Jan Kaden. Był synem Gustawa Adolfa K. i Róży z Hubertów. Po ukończeniu gimn. w Krakowie i służbie wojskowej rozpoczął studia medyczne, a następnie przeniósł się do szkoły handlowej w Lipsku. Debiutował w 1908 w T. Małym w Warszawie. W 1909 występował w T. Nowym, 1909-10 w kabarecie Momus, następnie przez krótki czas w t. lubelskim. W 1910-13 występował w komediach i operetkach w T. Miejskim we Lwowie (z zespołem tym był w 1911 na występach w Krakowie). W 1913 występował w warsz. t. Oaza i t. Miniatury, w 1914 w t. Bi-Ba-Bo w Łodzi. Podczas wojny jako oficer austr. dostał się w 1915 do niewoli ros.; przebywał w okolicach Samary, gdzie występował w organizowanych dorywczo przedstawieniach polskich. 27 I 1918 ożenił się z Elżbietą Witt. W 1918 wstąpił do pol. Dywizji Syberyjskiej; zorganizował przy niej t. żołnierski, w którym m.in. wystawił w rocznicę bitwy pod Grunwaldem w 1919 fragmenty Krzyżaków (na błoniach pod Nowonikołajewskiem). W 1920 przedostał się do Harbina, gdzie także brał udział w pol. przedstawieniach amatorskich. W grudniu 1920 wrócił przez Marsylię do Polski i zaczął występować w T. Powszechnym w Krakowie. W sez. 1921/22 grał w T. im. Słowackiego, w 1922/23 w T. Bagatela. Występował też gościnnie w t. rewiowych i kabaretach, m.in. w Stańczyku (1922, 1923) i Qui Pro Quo (1924). W sez. 1923/24 grał w T. Nowości w Warszawie, a 1924/25 w T. Nowości w Poznaniu (gdzie od stycznia 1925 należał do zarządu Zrzeszenia). W 1925-27 występował w T. Nowym w Poznaniu, w 1927-30 w T. Miejskim w Bydgoszczy (z przerwą od marca do lipca 1929, gdy wyjechał do Stanów Zjednoczonych z zespołem propagującym Powszechną Wystawę Krajową). W 1930-36 należał znów do zespołu T. Nowego w Poznaniu; 11 III 1933 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy grając rolę Petkowa (Waleczny żołnierz). W 1936-38 występował w T. Letnim w Warszawie.
Początkowo znany był głównie jako komik estradowy; wyróżniał się wyrazistą mimiką – nazywano go „człowiekiem o gumowej twarzy”. Występował wtedy bez rekwizytów i charakteryzacji. Później zdobył sobie popularność występując w operetkach, farsach i komediach. Grał m.in. role Geldhaba (Pan Geldhab), Szambelana (Pan Jowialski), Ciaputkiewicza (Grube ryby), Błazna (Wieczór Trzech Króli), w operetkach śpiewał m.in. partie Styksa (Orfeusz w piekle), Menelausa (Piękna Helena).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, Pwn Warszawa 1973