Data urodzenia:
1889-03-10 Kraków
Data śmierci:
1938-11-10 Warszawa
aktor, dyr. teatru;
Właściwie Robert Zdzisław Ksawery BOELKE, Boehlke. Był synem pułkownika armii austr. Ernesta B. i Emilii z Weistów. Mąż aktorki Zofii Gryf-Olszewskiej. Uczył się w gimn. w Krakowie i w Jarosławiu. Potem zaczął studiować chemię na Uniw. Jagiellońskim i równocześnie był słuchaczem na kursach dram. S. Knake-Zawadzkiego. Debiutował w sez. 1904/05 w T. Ludowym w Krakowie. W 1909-10 występował w tym samym t., w sez. 1910/11 w T. im. Słowackiego. W tym okresie brał też udział w objazdach zespołów wędrownych, jak np. H. Cudnowskiego. W 1912-14 pracował w T. Polskim w Poznaniu; grał tam z powodzeniem role amantów i bohaterów. W 1912 występował w Berlinie w przedstawieniach organizowanych przez C. Rydlewskiego dla tamtejszej Polonii. Na początku I wojny świat. przez krótki czas walczył w Legionach. W 1915-18 występował w T. im. Słowackiego w Krakowie (okresowo także w T. Ludowym), grał tam jednak mniejsze role niż w Poznaniu. W 1918-20 występował w T. Miejskim we Lwowie (w początku 1919 był krótko kierownikiem artyst. T. Powszechnego w Przemyślu), w 1920-25 grał w T. Polskim w Poznaniu, w 1925-27 w T. Polskim w Warszawie. W 1928 ożenił się z Zofią Brodzikowską. W 1928-30 występował znów w Poznaniu, a później ponownie w Warszawie: w 1930-32 w T. Polskim, w 1932 w T. Artystów, w 1933 w T. Nowym. W 1933-38 był współdyr. (wraz z M. Piotrowskim) T. Polskiego w Poznaniu. 16 III 1938 obchodził tam jubileusz trzydziestolecia pracy scenicznej. Był działaczem ZASP, a 1931-32 jego prezesem.
Wg J. Lorentowicza „zwracał uwagę pięknymi warunkami. Tylko głosem swym bardzo dźwięcznym nie umie artysta władać należycie” (Dwadzieścia lat). Był cenionym wykonawcą ról amantów lirycznych, dram. i charakterystycznych, imponował rozległą skalą umiejętności aktorskich; m.in. grał takie role jak: Bolesław (Bolesław Śmiały), Gajew (Wiśniowy sad), Kirkor (Balladyna), Zbigniew (Mazepa), Sułkowski (Sułkowski), Maurycy (Adrianna Lecouvreur), Kossakowski (Ksiądz Marek), Jasiek i Diabeł Boruta (Zaczarowane koło), Łukasz Niepołomski (Dzieje grzechu). Występował także w filmach, m.in. Czerwony błazen (1926).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktor, dyr. teatru;
Właściwie Robert Zdzisław Ksawery BOELKE, Boehlke. Był synem pułkownika armii austr. Ernesta B. i Emilii z Weistów. Mąż aktorki Zofii Gryf-Olszewskiej. Uczył się w gimn. w Krakowie i w Jarosławiu. Potem zaczął studiować chemię na Uniw. Jagiellońskim i równocześnie był słuchaczem na kursach dram. S. Knake-Zawadzkiego. Debiutował w sez. 1904/05 w T. Ludowym w Krakowie. W 1909-10 występował w tym samym t., w sez. 1910/11 w T. im. Słowackiego. W tym okresie brał też udział w objazdach zespołów wędrownych, jak np. H. Cudnowskiego. W 1912-14 pracował w T. Polskim w Poznaniu; grał tam z powodzeniem role amantów i bohaterów. W 1912 występował w Berlinie w przedstawieniach organizowanych przez C. Rydlewskiego dla tamtejszej Polonii. Na początku I wojny świat. przez krótki czas walczył w Legionach. W 1915-18 występował w T. im. Słowackiego w Krakowie (okresowo także w T. Ludowym), grał tam jednak mniejsze role niż w Poznaniu. W 1918-20 występował w T. Miejskim we Lwowie (w początku 1919 był krótko kierownikiem artyst. T. Powszechnego w Przemyślu), w 1920-25 grał w T. Polskim w Poznaniu, w 1925-27 w T. Polskim w Warszawie. W 1928 ożenił się z Zofią Brodzikowską. W 1928-30 występował znów w Poznaniu, a później ponownie w Warszawie: w 1930-32 w T. Polskim, w 1932 w T. Artystów, w 1933 w T. Nowym. W 1933-38 był współdyr. (wraz z M. Piotrowskim) T. Polskiego w Poznaniu. 16 III 1938 obchodził tam jubileusz trzydziestolecia pracy scenicznej. Był działaczem ZASP, a 1931-32 jego prezesem.
Wg J. Lorentowicza „zwracał uwagę pięknymi warunkami. Tylko głosem swym bardzo dźwięcznym nie umie artysta władać należycie” (Dwadzieścia lat). Był cenionym wykonawcą ról amantów lirycznych, dram. i charakterystycznych, imponował rozległą skalą umiejętności aktorskich; m.in. grał takie role jak: Bolesław (Bolesław Śmiały), Gajew (Wiśniowy sad), Kirkor (Balladyna), Zbigniew (Mazepa), Sułkowski (Sułkowski), Maurycy (Adrianna Lecouvreur), Kossakowski (Ksiądz Marek), Jasiek i Diabeł Boruta (Zaczarowane koło), Łukasz Niepołomski (Dzieje grzechu). Występował także w filmach, m.in. Czerwony błazen (1926).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
