Szubert Kazimierz

Kazimierz Szubert (Ilustracja Polska nr 7, 1936)
Szubert Kazimierz
Data urodzenia:
1902-03-22 Warszawa
Data śmierci:
1956-12-11 Kraków

aktor,reżyser;

Kazimierz Jerzy Bogusław Szubert. Był synem Alfreda Sz. i Józefy Sz. z Legiejków. Mąż aktorki Wandy Niedziałkowskiej, następnie Jadwigi Baronówny. W 1917-18 uczył się w szkole dramatycznej H.J. Hryniewieckiej w Warszawie. Ok. 1918 debiutował w warsz:. T. Współ­czesnym w roli Władka (Żołnierz królowej Madagaska­ru). W 1919-20 występował w T. Wielkopolskim pod kier. B. Skąpskiego, T. Plebiscytowym na Warmii i Ma­zurach pod kier. T. Działosza oraz w T. Miejskim w Inowrocławiu, potem prawdopodobnie w T. Ba­gatela w Krakowie, w 1921-23 w T. Polskim w Wilnie, w 1923-28 w T. Miejskim w Łodzi, w 1928-1930 w T. Małym i Polskim w Warszawie, w 1930-33 po­nownie w T. Miejskim w Łodzi (w czerwcu 1931 brał udział w występach tego zespołu w sali warsz. Capitolu), w 1933-35 w T. Polskim w Poznaniu, w 1935-1939 w T. im. Słowackiego w Krakowie, latem 1938 występował w T. Letnim w Warszawie, gdzie także reżyserował. Podczas II wojny świat. pracował jako barman i kelner w restauracji Gospoda Włóczęgów, następnie występował i reżyserował w jawnych t.: Miniatury (1943) i Bohema (1944) w Warszawie. W 1945 zaangażował się do T. im. Słowackiego W Kra­kowie, w 1946 wraz z M. Ćwiklińską brał udział w objeździe ze Skizem. W 1947 występował w T. Kameralnym TUR w Krakowie, w sez. 1948/49 w T. Starym, 1949/50 w T. Polskim w Bielsku (tam także reżyserował, m.in. „Świętoszka”, Wyspę pokoju i Pana Geldhaba). Reżyserował też gościnnie w T. Miejskim w Bydgoszczy (1949). W 1950-52 grał i re­żyserował w T. Młodego Widza w Krakowie, w 1952-54 był tam zaangażowany w T. Dramatycznych (obejmu­jących T. im. Słowackiego i T. Stary). Był wybitnym odtwórcą ról charakterystyczno-komediowych i farsowych. K. Frycz; pisał o nim: „ma on swoją twardą stronę talentu, charakterystyczną”, „ma dużo ciepła i potrafi mieć brutalność, ma w so­bie fugę i wybuchowość, szybkość i płynność mówie­nia”. Grał m.in. Wielkiego Wintona (Koniec pani Cheyney), Dauma (Panna Maliczewska), Makrota (Noc listopadowa), Dziennikarza (Wesele), Hołysza (Wyzwole­nie), Bajkowa (Dziady), Tartuffe’a (Świętoszek), Papki­na (Zemsta), Krugoswietłowa (Płody edukacji), Croftsa (Profesja pani Warren). Występował też w filmach m.in. Dziewczyna szuka miłości (1937), Skarb (1949)

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktor,reżyser;

Kazimierz Jerzy Bogusław Szubert. Był synem Alfreda Sz. i Józefy Sz. z Legiejków. Mąż aktorki Wandy Niedziałkowskiej, następnie Jadwigi Baronówny. W 1917-18 uczył się w szkole dramatycznej H.J. Hryniewieckiej w Warszawie. Ok. 1918 debiutował w warsz:. T. Współ­czesnym w roli Władka (Żołnierz królowej Madagaska­ru). W 1919-20 występował w T. Wielkopolskim pod kier. B. Skąpskiego, T. Plebiscytowym na Warmii i Ma­zurach pod kier. T. Działosza oraz w T. Miejskim w Inowrocławiu, potem prawdopodobnie w T. Ba­gatela w Krakowie, w 1921-23 w T. Polskim w Wilnie, w 1923-28 w T. Miejskim w Łodzi, w 1928-1930 w T. Małym i Polskim w Warszawie, w 1930-33 po­nownie w T. Miejskim w Łodzi (w czerwcu 1931 brał udział w występach tego zespołu w sali warsz. Capitolu), w 1933-35 w T. Polskim w Poznaniu, w 1935-1939 w T. im. Słowackiego w Krakowie, latem 1938 występował w T. Letnim w Warszawie, gdzie także reżyserował. Podczas II wojny świat. pracował jako barman i kelner w restauracji Gospoda Włóczęgów, następnie występował i reżyserował w jawnych t.: Miniatury (1943) i Bohema (1944) w Warszawie. W 1945 zaangażował się do T. im. Słowackiego W Kra­kowie, w 1946 wraz z M. Ćwiklińską brał udział w objeździe ze Skizem. W 1947 występował w T. Kameralnym TUR w Krakowie, w sez. 1948/49 w T. Starym, 1949/50 w T. Polskim w Bielsku (tam także reżyserował, m.in. „Świętoszka”, Wyspę pokoju i Pana Geldhaba). Reżyserował też gościnnie w T. Miejskim w Bydgoszczy (1949). W 1950-52 grał i re­żyserował w T. Młodego Widza w Krakowie, w 1952-54 był tam zaangażowany w T. Dramatycznych (obejmu­jących T. im. Słowackiego i T. Stary). Był wybitnym odtwórcą ról charakterystyczno-komediowych i farsowych. K. Frycz; pisał o nim: „ma on swoją twardą stronę talentu, charakterystyczną”, „ma dużo ciepła i potrafi mieć brutalność, ma w so­bie fugę i wybuchowość, szybkość i płynność mówie­nia”. Grał m.in. Wielkiego Wintona (Koniec pani Cheyney), Dauma (Panna Maliczewska), Makrota (Noc listopadowa), Dziennikarza (Wesele), Hołysza (Wyzwole­nie), Bajkowa (Dziady), Tartuffe’a (Świętoszek), Papki­na (Zemsta), Krugoswietłowa (Płody edukacji), Croftsa (Profesja pani Warren). Występował też w filmach m.in. Dziewczyna szuka miłości (1937), Skarb (1949)

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *