Hajdamowicz Zofia

Hajdamowicz Zofia
Data urodzenia:
1907-03-09 Wilno
Data śmierci:
1993-07-08 Poznań

aktorka

Właściwie Zofia Franciszka Hajdamowicz 1ºv. Grabińska,  2ºv. Studentowicz. Była córką Jana Hajdamowicza i Heleny z domu Rynkun; jej pierwszym mężem był Ryszard Grabiński, oficer Wojska Polskiego (ślub w 1929 w Aleksandrowie Kujawskim), drugim Kazimierz Studentowicz, ekonomista i publicysta (ślub w 1962). Kształciła się w Wilnie; uczęszczała do Gimn. Nazaretanek oraz uczyła się śpiewu w Konserwatorium Muzycznym. W 1924-27 studiowała w Oddziale Dramatycznym  przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Jej pierwsze występy, to role w wil. T. Polskim: m.in w 1924 Amelia (Szkoła kokot), a w 1927 Simona (Radość kochania). Po ukończeniu studiów, na sez. 1927/28 została zaangażowana do T.Polskiego w Katowicach, gdzie zagrała m.in.: Zuzię (Oj młody, młody), Marysię (Ptak), Mańkę (Pan Damazy). W sez. 1928/29 i 1931/32 występowała w T. Miejskim w Toruniu, w takich rolach jak: Opętana (Głaz graniczny), Maria (Panna z dobrego domu), Grace (Tajemnica powodzenia), Maryla (Dziady), Maryna (Wesele) oraz w operetkach, np. jako: Kondja (Róża Stambułu), tyt. Katia tancerka, Thea (Gwiazda filmu), Korynna (Nitouche), Roxana (Gdy zapadnie noc). Cieszyła się dużym powodzeniem u publiczności i uznaniem krytyki . ,,Artystka o bardzo wdzięcznej aparycji i zdolnościach wokalnych”, pisano przy okazji występów w Róży Stambułu; w dramacie, np. w Głazie granicznym, jej grę cechował ,,szlachetny artyzm, tak piękny, że niejednokrotnie wstrząsał widownią”. Od sez. 1932/33 do 1939 występowała w T. Miejskich w Wilnie, m.in. jako: Żona (Handlarze sławy), Violetta (Kobieta, która zabiła), Ruth (Bessie), w operetkach i komediach muzycznych : Krysia leśniczanka, Lady Chic, Peppina, Cnotliwa Zuzanna. Współpracowała  z wil. rozgłośnią Polskiego Radia. Po wybuch II wojny światowej mieszkała nadal w Wilnie, do 1941 występowała w T.Komedii Muz. ,,Lutnia” i T. Młodego Widza; w czasie okupacji niemieckiej zajmowała się handlem. Po wznowieniu działalności polskich teatrów w sierpniu 1944, znalazła się w zespole Polskiego T. Dramatycznego, zagrała Panią Eynsford- Hill (Pigmalion, prem. 24 III 1945).

W połowie maja 1945 przybyła z zespołem wil. do Torunia i została zaangażowana do T. Miejskich, gdzie grała do końca sez. 1947/48. W sez. 1948/49 występowała w T. Polskim w Poznaniu, w 1949/50 i 1950/51 w T. Polskim w Szczecinie, a w 1951/52 w Ludowym T. Muzycznym w Warszawie. W sez. 1952/53-1958/59 była aktorką T. Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy i Toruniu, w 1955/56 i 1956/57 grała w T. Satyry w Poznaniu, w 1959/60 i 1960/61 należała do zespołu T. im. Węgierki w Białymstoku. We wrześniu 1961 przeszła na emeryturę.

Była zdolną aktorką, grała z równym powodzeniem role dramatyczne, jak i komediowe. Obdarzona urodą, do końca kariery scenicznej zachowała młody wygląd, co pozwalało jej długo grać role amantek. Krytycy cenili jej warsztat aktorski, chwalili grę, którą cechowała subtelność, dyskrecja środków wyrazu, swoista elegancja. Potrafiła też tworzyć postaci charakterystyczne, wyraziste, mocne. Cieszyła się sympatią i szacunkiem środowiska związanego z teatrem. Wśród jej ról powojennych warto wymienić takie jak: Hipolita (Sen nocy letniej), Laura (Dwa teatry)- 1946; Gospodyni (Wesele, 1947), Idalia (Dewaluacja Klary,1948), Szambelanowa (Krzyk jarzębiny, 1949), Anna Andrejewna (Rewizor,1950), Juliasiewiczowa (Moralność pani Dulskiej,1951), Wassa (Wassa Żeleznowa,1953); Zofia Parmen (Grzech), Dorymena (Balik gospodarski)- 1954; Elmira (Świętoszek), Ada (Lekkomyślna siostra), George Sand (Lato w Nohant), Safona (Achilles i panny) -1955; Sostrata (Mandragora, 1956), Anna (Przygoda florencka, 1958), Hekuba (Wojny trojańskiej nie będzie, 1959); Linda (Śmierć komiwojażera), Mełanija (Jegor Bułyczow i inni)-1961.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017


Źródła:
1)

aktorka

Właściwie Zofia Franciszka Hajdamowicz 1ºv. Grabińska,  2ºv. Studentowicz. Była córką Jana Hajdamowicza i Heleny z domu Rynkun; jej pierwszym mężem był Ryszard Grabiński, oficer Wojska Polskiego (ślub w 1929 w Aleksandrowie Kujawskim), drugim Kazimierz Studentowicz, ekonomista i publicysta (ślub w 1962). Kształciła się w Wilnie; uczęszczała do Gimn. Nazaretanek oraz uczyła się śpiewu w Konserwatorium Muzycznym. W 1924-27 studiowała w Oddziale Dramatycznym  przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Jej pierwsze występy, to role w wil. T. Polskim: m.in w 1924 Amelia (Szkoła kokot), a w 1927 Simona (Radość kochania). Po ukończeniu studiów, na sez. 1927/28 została zaangażowana do T.Polskiego w Katowicach, gdzie zagrała m.in.: Zuzię (Oj młody, młody), Marysię (Ptak), Mańkę (Pan Damazy). W sez. 1928/29 i 1931/32 występowała w T. Miejskim w Toruniu, w takich rolach jak: Opętana (Głaz graniczny), Maria (Panna z dobrego domu), Grace (Tajemnica powodzenia), Maryla (Dziady), Maryna (Wesele) oraz w operetkach, np. jako: Kondja (Róża Stambułu), tyt. Katia tancerka, Thea (Gwiazda filmu), Korynna (Nitouche), Roxana (Gdy zapadnie noc). Cieszyła się dużym powodzeniem u publiczności i uznaniem krytyki . ,,Artystka o bardzo wdzięcznej aparycji i zdolnościach wokalnych”, pisano przy okazji występów w Róży Stambułu; w dramacie, np. w Głazie granicznym, jej grę cechował ,,szlachetny artyzm, tak piękny, że niejednokrotnie wstrząsał widownią”. Od sez. 1932/33 do 1939 występowała w T. Miejskich w Wilnie, m.in. jako: Żona (Handlarze sławy), Violetta (Kobieta, która zabiła), Ruth (Bessie), w operetkach i komediach muzycznych : Krysia leśniczanka, Lady Chic, Peppina, Cnotliwa Zuzanna. Współpracowała  z wil. rozgłośnią Polskiego Radia. Po wybuch II wojny światowej mieszkała nadal w Wilnie, do 1941 występowała w T.Komedii Muz. ,,Lutnia” i T. Młodego Widza; w czasie okupacji niemieckiej zajmowała się handlem. Po wznowieniu działalności polskich teatrów w sierpniu 1944, znalazła się w zespole Polskiego T. Dramatycznego, zagrała Panią Eynsford- Hill (Pigmalion, prem. 24 III 1945).

W połowie maja 1945 przybyła z zespołem wil. do Torunia i została zaangażowana do T. Miejskich, gdzie grała do końca sez. 1947/48. W sez. 1948/49 występowała w T. Polskim w Poznaniu, w 1949/50 i 1950/51 w T. Polskim w Szczecinie, a w 1951/52 w Ludowym T. Muzycznym w Warszawie. W sez. 1952/53-1958/59 była aktorką T. Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy i Toruniu, w 1955/56 i 1956/57 grała w T. Satyry w Poznaniu, w 1959/60 i 1960/61 należała do zespołu T. im. Węgierki w Białymstoku. We wrześniu 1961 przeszła na emeryturę.

Była zdolną aktorką, grała z równym powodzeniem role dramatyczne, jak i komediowe. Obdarzona urodą, do końca kariery scenicznej zachowała młody wygląd, co pozwalało jej długo grać role amantek. Krytycy cenili jej warsztat aktorski, chwalili grę, którą cechowała subtelność, dyskrecja środków wyrazu, swoista elegancja. Potrafiła też tworzyć postaci charakterystyczne, wyraziste, mocne. Cieszyła się sympatią i szacunkiem środowiska związanego z teatrem. Wśród jej ról powojennych warto wymienić takie jak: Hipolita (Sen nocy letniej), Laura (Dwa teatry)- 1946; Gospodyni (Wesele, 1947), Idalia (Dewaluacja Klary,1948), Szambelanowa (Krzyk jarzębiny, 1949), Anna Andrejewna (Rewizor,1950), Juliasiewiczowa (Moralność pani Dulskiej,1951), Wassa (Wassa Żeleznowa,1953); Zofia Parmen (Grzech), Dorymena (Balik gospodarski)- 1954; Elmira (Świętoszek), Ada (Lekkomyślna siostra), George Sand (Lato w Nohant), Safona (Achilles i panny) -1955; Sostrata (Mandragora, 1956), Anna (Przygoda florencka, 1958), Hekuba (Wojny trojańskiej nie będzie, 1959); Linda (Śmierć komiwojażera), Mełanija (Jegor Bułyczow i inni)-1961.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *