Elsnerówna Julia

Julia Elsner (Polona)
Elsnerówna Julia
Data urodzenia:
1885-03-28 Podole Kłodówka
Data śmierci:
1954-09-11 Wrocław

aktorka;

Właściwie Julia Elsner, 1° v. Pęska, 2° v. Zielińska. Po skoń­czeniu pensji, uczyła się gry aktorskiej pod kier. J. Ko­tarbińskiego. Debiutowała 28 XII 1904 w T. Miejskim w Krakowie w roli Baronowej d’Audincourt (Ciężka próba). Od 17 I 1905 do końca sez. 1904/05 występo­wała w T. Polskim w Poznaniu, a latem 1905 z zespo­łem t. pozn. była na występach w Krakowie. Wiosną 1906 występowała w zespole M. Gawalewicza w Warszawie, w sez. 1906/07 w T. Miejskim w Krakowie, 1907/08 w T. Małym w Warszawie, w 1908 w Sosnowcu, a potem w zespole wędrownym K. Kamińskiego, w sez. 1909/10 w T. Miejskim we Lwowie. 15 VII 1911 została zaangażowana do zespołu dramatu WTR. W styczniu 1913 przeniosła się do T. Polskiego w War­szawie i pozostała tu na sez. 1913/14. W okresie I wojny świat. przebywała w Rosji i w 1915-17 występowała w T. Polskim w Moskwie. Po powrocie do kraju na­leżała w 1918-20 do zespołu warsz. T. Polskiego i T. Małego, 1920-22 do zespołu T. Bagatela w Krako­wie. Po wyjściu za mąż za inżyniera Franciszka Zieliń­skiego na kilka lat ustąpiła ze sceny. Powróciła do t. w 1927 i występowała w T. Miejskim w Bydgoszczy (sez. 1927/28), w T. Małym we Lwowie (sez. 1928/29), w T. Aktora w Warszawie (sez. 1934/35), w T. Polskim w Katowicach (sez. 1935/36), w T. Miejskim w Często­chowie (sez. 1937/38), w objazdowym zespole Reduty (1938), w T. Polskim w Wilnie (1939-41). Podczas okupacji niem. pracowała w Wilnie jako pokojówka w hotelu, a po przeniesieniu się do Warszawy zajmo­wała się handlem. Przez pewien czas współpracowała w 1943 z T. Komedia. Na początku 1945 występowała w T. Miejskim w Sosnowcu, a od grudnia tego roku do końca życia w T. Dramatycznych we Wrocławiu. Miała dobre warunki zewnętrzne i duże poczucie stylu. Początkowo grała role komediowych amantek, głównie w tzw. komedii salonowej; potem występowała też w rolach charakterystycznych. Pisano, że znakomicie opanowała sztukę mówienia wiersza, wyróżniając się dzięki temu w komediach Fredry. Ważniejsze role: Klara i Pani Dobrójska (Śluby panieńskie), Podstolina (Zemsta), Katarzyna (Poskromienie złośnicy), Helena (Lekkomyślna siostra), Lady Undershaft (Major Bar­bara), Hrabina Linowska (Polityka), Helena (Tajfun).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Julia Elsner, 1° v. Pęska, 2° v. Zielińska. Po skoń­czeniu pensji, uczyła się gry aktorskiej pod kier. J. Ko­tarbińskiego. Debiutowała 28 XII 1904 w T. Miejskim w Krakowie w roli Baronowej d’Audincourt (Ciężka próba). Od 17 I 1905 do końca sez. 1904/05 występo­wała w T. Polskim w Poznaniu, a latem 1905 z zespo­łem t. pozn. była na występach w Krakowie. Wiosną 1906 występowała w zespole M. Gawalewicza w Warszawie, w sez. 1906/07 w T. Miejskim w Krakowie, 1907/08 w T. Małym w Warszawie, w 1908 w Sosnowcu, a potem w zespole wędrownym K. Kamińskiego, w sez. 1909/10 w T. Miejskim we Lwowie. 15 VII 1911 została zaangażowana do zespołu dramatu WTR. W styczniu 1913 przeniosła się do T. Polskiego w War­szawie i pozostała tu na sez. 1913/14. W okresie I wojny świat. przebywała w Rosji i w 1915-17 występowała w T. Polskim w Moskwie. Po powrocie do kraju na­leżała w 1918-20 do zespołu warsz. T. Polskiego i T. Małego, 1920-22 do zespołu T. Bagatela w Krako­wie. Po wyjściu za mąż za inżyniera Franciszka Zieliń­skiego na kilka lat ustąpiła ze sceny. Powróciła do t. w 1927 i występowała w T. Miejskim w Bydgoszczy (sez. 1927/28), w T. Małym we Lwowie (sez. 1928/29), w T. Aktora w Warszawie (sez. 1934/35), w T. Polskim w Katowicach (sez. 1935/36), w T. Miejskim w Często­chowie (sez. 1937/38), w objazdowym zespole Reduty (1938), w T. Polskim w Wilnie (1939-41). Podczas okupacji niem. pracowała w Wilnie jako pokojówka w hotelu, a po przeniesieniu się do Warszawy zajmo­wała się handlem. Przez pewien czas współpracowała w 1943 z T. Komedia. Na początku 1945 występowała w T. Miejskim w Sosnowcu, a od grudnia tego roku do końca życia w T. Dramatycznych we Wrocławiu. Miała dobre warunki zewnętrzne i duże poczucie stylu. Początkowo grała role komediowych amantek, głównie w tzw. komedii salonowej; potem występowała też w rolach charakterystycznych. Pisano, że znakomicie opanowała sztukę mówienia wiersza, wyróżniając się dzięki temu w komediach Fredry. Ważniejsze role: Klara i Pani Dobrójska (Śluby panieńskie), Podstolina (Zemsta), Katarzyna (Poskromienie złośnicy), Helena (Lekkomyślna siostra), Lady Undershaft (Major Bar­bara), Hrabina Linowska (Polityka), Helena (Tajfun).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *