Dankiewicz Elżbieta

Dankiewicz Elżbieta
Data urodzenia:
1906-04-05 Kraków
Data śmierci:
1994-11-25 Kraków

aktorka, śpiewaczka;

Właściwie Elżbieta Dankiewicz, zamężna Aleksandrowicz, także Elżbieta, Eliza Dankiewiczówna. Była córką Arnolda (Alfreda Arnolda) D., urzędnika, dysponenta kopalni ,,Siersza”, i Franciszki Józefy z Wróblewskich, żoną urzędnika PKO Jerzego Władysława Aleksandrowicza (ślub 4 XI 1934 w Warszawie); rozwód w 1940); w latach 40. związana była z aktorem Eugeniuszem Fuldem. W Krakowie ukończyła osiem klas gimn. i, wg własnej relacji uczyła się w krak. Miejskiej Szkole Dramatycznej. W 1928 przeniosła się do Warszawy, gdzie jak napisała w życiorysie: ,,kształciłam się w muzyce i pobierałam lekcje śpiewu w szkole muzycznej”. We wrześniu 1930 w Warszawie zdała egzamin kwalifikacyjny ZASP-u i udzielono jej prawa angażowania się w dziale rewii. W latach 30. występowała w niewielkich rolach na scenach warsz. t. rewiowych i operetkowych, także podobno w Wilnie, a wg jej relacji, w 1931 grała też w warsz. T. Polskim, ale brak na to potwierdzenia w źródłach. W Warszawie, np. w maju 1932 występowała w T. Nowości w Kwiecie Hawajów; w sez. 1932/33 w T. 8³º w operetkach: Peppina, Kobieta, która wie czego chce, Szczęśliwej podróży!, zaś od sierpnia 1936 i w sez. 1936/37 w Wielkiej Operetce (od listopada 1936 pn. Wielka Rewia) gł. w operetkach, np. jako Szef reklamy w Miłosnych walcach, a także w Wesołej Wdówce, Zakochanej królowej, Tancerce z Andaluzji (1937). Wystąpiła 31 XII 1936 jako Helena (On i jego sobowtór) w T. im. Słowackiego w Krakowie, a w sez. 1937/38 była w zespole tego t. i grała Zuzannę (Colette, czyli Miss Loteria), Antipową (Sen wujaszka), Notariuszową (W małym domku). Na sez. 1938/39 zaangażowała się do T. im. Bogusławskiego w Kaliszu, gdzie na scenie używała imienia Eliza; wystąpiła tu w rolach Krystyny (Don Juan T.Rittnera) i Podstoliny (Zemsta). Od listopada 1939 do 1943 mieszkała w Warszawie; 1940-42 była kelnerką w cukierni K. Dakowskiego przy Bagateli 3. W tajnym zespole studyjnym, brała udział w próbach Antygony Sofoklesa w reż. H. Szletyńskiego. W październiku 1943 zamieszkała w Krakowie, gdzie pozostała do końca życia. Po zakończeniu wojny, w sez. 1945/46 zaangażowała się do Starego T.; potem, od sez. 1946/47 do 30 IX 1954 była w zespole T. Dramatycznych, a w sez. 1954/55 – 1971/72 w T. im. Słowackiego. Po przejściu 31 VIII 1972 na emeryturę, rozpoczęła z tym t. stałą współpracę, która trwała do końca sez. 1979/80. Wystąpiła w kilku spektaklach Teatru Tv, w filmach Deszczowy lipiec, Podróż za jeden uśmiech.

Była zdolną aktorką o dobrych warunkach zewnętrznych, dobrze też śpiewała i tańczyła. Po wojnie grała najczęściej nieduże role charakterystyczne, również w przedstawieniach muzycznych. Wystąpiła m.in. jako: Eleonora (Cyd, 1945), Pani Pearce (Pigmalion, 1945, 1950), Katarzyna de Vausselles (Król włóczęgów, 1946), Belina (Chory z urojenia, 1947), Pani II (Romans z wodewilu, 1948), Tadrachowa (Moralność pani Dulskiej, 1949), Katarzyna Ćwierkalska (Złote niedole, 1950), Nenienie (Pieją koguty, 1951), Grace Langly (Trzydzieści srebrników, 1952), Pani Turcaret (Turcaret, 1953), Pani de Sotenville (Grzegorz Dyndała, 1953), Półtoraczka (Odwiedziny, 1955), Czepcowa (Wesele, 1956), Żelazna (Panna Maliczewska, 1959), Krugerowa (Przygoda z Vaterlandem, 1963), Milewska (Żabusia, 1965), Matka (Panna Rosita, 1970), Zofia Sworzeniowa (Dom kobiet, 1972), Kappa (Kobiety święcą Tesmoforie, 1973). W latach 50. zajmowała się działalnością artyst. świetlic związkowych i ludowych zespołów ochotniczych.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017


Źródła:
1)

aktorka, śpiewaczka;

Właściwie Elżbieta Dankiewicz, zamężna Aleksandrowicz, także Elżbieta, Eliza Dankiewiczówna. Była córką Arnolda (Alfreda Arnolda) D., urzędnika, dysponenta kopalni ,,Siersza”, i Franciszki Józefy z Wróblewskich, żoną urzędnika PKO Jerzego Władysława Aleksandrowicza (ślub 4 XI 1934 w Warszawie); rozwód w 1940); w latach 40. związana była z aktorem Eugeniuszem Fuldem. W Krakowie ukończyła osiem klas gimn. i, wg własnej relacji uczyła się w krak. Miejskiej Szkole Dramatycznej. W 1928 przeniosła się do Warszawy, gdzie jak napisała w życiorysie: ,,kształciłam się w muzyce i pobierałam lekcje śpiewu w szkole muzycznej”. We wrześniu 1930 w Warszawie zdała egzamin kwalifikacyjny ZASP-u i udzielono jej prawa angażowania się w dziale rewii. W latach 30. występowała w niewielkich rolach na scenach warsz. t. rewiowych i operetkowych, także podobno w Wilnie, a wg jej relacji, w 1931 grała też w warsz. T. Polskim, ale brak na to potwierdzenia w źródłach. W Warszawie, np. w maju 1932 występowała w T. Nowości w Kwiecie Hawajów; w sez. 1932/33 w T. 8³º w operetkach: Peppina, Kobieta, która wie czego chce, Szczęśliwej podróży!, zaś od sierpnia 1936 i w sez. 1936/37 w Wielkiej Operetce (od listopada 1936 pn. Wielka Rewia) gł. w operetkach, np. jako Szef reklamy w Miłosnych walcach, a także w Wesołej Wdówce, Zakochanej królowej, Tancerce z Andaluzji (1937). Wystąpiła 31 XII 1936 jako Helena (On i jego sobowtór) w T. im. Słowackiego w Krakowie, a w sez. 1937/38 była w zespole tego t. i grała Zuzannę (Colette, czyli Miss Loteria), Antipową (Sen wujaszka), Notariuszową (W małym domku). Na sez. 1938/39 zaangażowała się do T. im. Bogusławskiego w Kaliszu, gdzie na scenie używała imienia Eliza; wystąpiła tu w rolach Krystyny (Don Juan T.Rittnera) i Podstoliny (Zemsta). Od listopada 1939 do 1943 mieszkała w Warszawie; 1940-42 była kelnerką w cukierni K. Dakowskiego przy Bagateli 3. W tajnym zespole studyjnym, brała udział w próbach Antygony Sofoklesa w reż. H. Szletyńskiego. W październiku 1943 zamieszkała w Krakowie, gdzie pozostała do końca życia. Po zakończeniu wojny, w sez. 1945/46 zaangażowała się do Starego T.; potem, od sez. 1946/47 do 30 IX 1954 była w zespole T. Dramatycznych, a w sez. 1954/55 – 1971/72 w T. im. Słowackiego. Po przejściu 31 VIII 1972 na emeryturę, rozpoczęła z tym t. stałą współpracę, która trwała do końca sez. 1979/80. Wystąpiła w kilku spektaklach Teatru Tv, w filmach Deszczowy lipiec, Podróż za jeden uśmiech.

Była zdolną aktorką o dobrych warunkach zewnętrznych, dobrze też śpiewała i tańczyła. Po wojnie grała najczęściej nieduże role charakterystyczne, również w przedstawieniach muzycznych. Wystąpiła m.in. jako: Eleonora (Cyd, 1945), Pani Pearce (Pigmalion, 1945, 1950), Katarzyna de Vausselles (Król włóczęgów, 1946), Belina (Chory z urojenia, 1947), Pani II (Romans z wodewilu, 1948), Tadrachowa (Moralność pani Dulskiej, 1949), Katarzyna Ćwierkalska (Złote niedole, 1950), Nenienie (Pieją koguty, 1951), Grace Langly (Trzydzieści srebrników, 1952), Pani Turcaret (Turcaret, 1953), Pani de Sotenville (Grzegorz Dyndała, 1953), Półtoraczka (Odwiedziny, 1955), Czepcowa (Wesele, 1956), Żelazna (Panna Maliczewska, 1959), Krugerowa (Przygoda z Vaterlandem, 1963), Milewska (Żabusia, 1965), Matka (Panna Rosita, 1970), Zofia Sworzeniowa (Dom kobiet, 1972), Kappa (Kobiety święcą Tesmoforie, 1973). W latach 50. zajmowała się działalnością artyst. świetlic związkowych i ludowych zespołów ochotniczych.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *