Czerska Nina

Nina Czerska w walcu piosence Trzech chłopców (Warszawa, 1942) - Biblioteka Narodowa
Czerska Nina
Data urodzenia:
1914-05-28 Piotrogróg
Data śmierci:
2004-07-21 Stargard Szczeciński

aktorka;

Właściwie  Janina Lityńska , 1°v. Maciejowska, 2°v. Cywińska.Zapewne w rzeczywistości urodziła się przed 1914, bo miejsce ur. określała nazwą Petersburg. Uczyła się w Warszawie: tańca w studium baletowym H. Jasiewicz, śpiewu u M. Kaftal, a gry aktorskiej u S. Stanisławskiego. W 1933 zdała aktorski egzamin ZASP-u. Debiutowała latem 1932 na scenie warsz. t. Nowy Ananas w rewiach Mężowie na urlopie i Ratlerek-Hitlerek, w 1933 występowała w t. 8.30 (No, no Nanette) i Wielkiej Operetce (Bal w Savoyu), w 1934 w Starej Bandzie (W Starej Bandzie diabeł pali), w 1935 w Wielkiej Rewii (Kawiarenka) oraz, aż do 1939 stale w t. 8.15 ,m.in. w operetkach: Gaby, Taniec szczęścia, Wiktoria i jej huzar oraz Roxy i jej drużyna, Cnotliwa Zuzanna, Czardaszka, Skowronek, w Najweselszej rewii gwiazd stolicy. W czasie okupacji niem. grała w jawnych t. warsz.: Variété Kometa, Stara Mewa, Maska oraz Krak. T. Powszechnym (1941-44). Po wojnie przeniosła się do Wrocławia, gdzie w l. 1946-49 występowała na scenie T. Dolnośląskiego, głównie w repertuarze dram., m.in. jako: Helena (Pan Jowialski), Puk (Sen nocy letniej), Gobetta (Pani prezesowa), w l. 1949-58 w T. im. Węgierki w Białymstoku w takich rolach, jak: Alina (Balladyna), Masza (Maszeńka), Franchette (Niemcy), Dorota (Takie czasy), Fiokła Iwanowna (Ożenek), Solange (Maszyna do pisania). Jedynie w 1951 opuściła na kilka miesięcy Białystok i występowała w T. Wybrzeże w Gdańsku w roli Podstoliny (Fircyk w zalotach) i Ewy (Pałacyk w zaułku). W sez. 1958/59 w T. im. Siemaszkowej w Rzeszowie zagrała Emilię (Otello), Idalię (Fantazy), opracowała choreogr. Czarującej szewcowej. W l. 1959-66 była aktorką T. im. Osterwy w Lublinie i grała m.in.: Angustias (Dom Bernardy Alba), Pannę de Rosières (Lato w Nohant), Celię (Opera za trzy grosze), Linę Rose (Fizycy), Eufrozynę (Radcy pana radcy), Pannę Anielę (Damy i huzary), nast. wróciła na scenę białostocką i w l. 1966-68 występowała tam w rolach Agaty (Gwałtu, co się dzieje), Pani Soerensen (Niemcy), Niani (Romeo i Julia). W l. 1968-82 należała znowu do zespołu T. im. Osterwy w Lublinie i występowała w tym okresie m.in. jako: Dziurdziulińska (Klub kawalerów), Szambelanowa (Pan Jowialski), Kornelia (Klik-klak), Bona (Barbara Radziwiłłówna), Pani Chybka (Wesołe kumoszki z Windsoru), Księżna Himalaj (Operetka). W 1977 zagrała gościnnie Małgorzatę (Ryszard III) na scenie rzeszowskiej.

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 2003/2004


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie  Janina Lityńska , 1°v. Maciejowska, 2°v. Cywińska.Zapewne w rzeczywistości urodziła się przed 1914, bo miejsce ur. określała nazwą Petersburg. Uczyła się w Warszawie: tańca w studium baletowym H. Jasiewicz, śpiewu u M. Kaftal, a gry aktorskiej u S. Stanisławskiego. W 1933 zdała aktorski egzamin ZASP-u. Debiutowała latem 1932 na scenie warsz. t. Nowy Ananas w rewiach Mężowie na urlopie i Ratlerek-Hitlerek, w 1933 występowała w t. 8.30 (No, no Nanette) i Wielkiej Operetce (Bal w Savoyu), w 1934 w Starej Bandzie (W Starej Bandzie diabeł pali), w 1935 w Wielkiej Rewii (Kawiarenka) oraz, aż do 1939 stale w t. 8.15 ,m.in. w operetkach: Gaby, Taniec szczęścia, Wiktoria i jej huzar oraz Roxy i jej drużyna, Cnotliwa Zuzanna, Czardaszka, Skowronek, w Najweselszej rewii gwiazd stolicy. W czasie okupacji niem. grała w jawnych t. warsz.: Variété Kometa, Stara Mewa, Maska oraz Krak. T. Powszechnym (1941-44). Po wojnie przeniosła się do Wrocławia, gdzie w l. 1946-49 występowała na scenie T. Dolnośląskiego, głównie w repertuarze dram., m.in. jako: Helena (Pan Jowialski), Puk (Sen nocy letniej), Gobetta (Pani prezesowa), w l. 1949-58 w T. im. Węgierki w Białymstoku w takich rolach, jak: Alina (Balladyna), Masza (Maszeńka), Franchette (Niemcy), Dorota (Takie czasy), Fiokła Iwanowna (Ożenek), Solange (Maszyna do pisania). Jedynie w 1951 opuściła na kilka miesięcy Białystok i występowała w T. Wybrzeże w Gdańsku w roli Podstoliny (Fircyk w zalotach) i Ewy (Pałacyk w zaułku). W sez. 1958/59 w T. im. Siemaszkowej w Rzeszowie zagrała Emilię (Otello), Idalię (Fantazy), opracowała choreogr. Czarującej szewcowej. W l. 1959-66 była aktorką T. im. Osterwy w Lublinie i grała m.in.: Angustias (Dom Bernardy Alba), Pannę de Rosières (Lato w Nohant), Celię (Opera za trzy grosze), Linę Rose (Fizycy), Eufrozynę (Radcy pana radcy), Pannę Anielę (Damy i huzary), nast. wróciła na scenę białostocką i w l. 1966-68 występowała tam w rolach Agaty (Gwałtu, co się dzieje), Pani Soerensen (Niemcy), Niani (Romeo i Julia). W l. 1968-82 należała znowu do zespołu T. im. Osterwy w Lublinie i występowała w tym okresie m.in. jako: Dziurdziulińska (Klub kawalerów), Szambelanowa (Pan Jowialski), Kornelia (Klik-klak), Bona (Barbara Radziwiłłówna), Pani Chybka (Wesołe kumoszki z Windsoru), Księżna Himalaj (Operetka). W 1977 zagrała gościnnie Małgorzatę (Ryszard III) na scenie rzeszowskiej.

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 2003/2004

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *