Tatarkiewicz Konstanty

Tatarkiewicz Konstanty
Data urodzenia:
1884-01-14 Warszawa
Data śmierci:
1944-08-07 Warszawa

aktor, reżyser;

Był synem  aktora Stanisława T. (1849-1886) i Leokadii z Thiessów, bratem aktora i reżysera  Maria­na T. (1875-1929). W 1903 skończył szkołę dramatyczną. W pierw­szej poł. 1904 występował w zespole J. Myszkowskiego w Lublinie w małych rolach: Balwierza (Dzwon za­topiony), Murraya (Zemsta nietoperza), jesienią 1904 u E. Majdrowicza w Łomży, w 1905 tamże w zespole działowym, a w sez. 1905/06 w Sosnowcu. W 1907 de­biutował w WTR: 9 VII w dramacie Obrona Często­chowy, a 21 VII w roli Królewicza (Kopciuszek), ale nie został zaangażowany. Występował potem w ze­spole pod kier. F. Kwaśniewskiego w Warszawie (od grudnia 1907 do stycznia 1908), w zespole H. Czarne­ckiego we Włocławku i Płocku, w warsz. t. Bagatela pod dyr. J. Puchniewskiego (od czerwca 1908) i w t. łódz. (sez. 1908/09 i 1909/10), gdzie grał m. in. Nosa (Wesele). W 1909 występował też krótko w zespole M. Przybyłko-Potockiej w Częstochowie. Od sierpnia 1910 oraz w sez. 1910/11 należał do zespołu T. Polskie­go W Wilnie. W 1911-12 występował w Warszawie w T. Zjednoczonym pod dyr. F. Rychłowskiego (w 1912 z t. tym w Zamościu). Następnie przeniósł się do Kijowa, gdzie w sez. 1912/13 i 1913/14 był aktorem i reżyserem T. Polskiego (wystawił m. in. Bolesława Śmiałego, Sędziów, Wesele). W lipcu 1913 grał też w T. Nowoczesnym w Warszawie. W 1915 występował w dalszym ciągu w Kijowie, m.in. z W. Rapackim i J. Bielską, wyjeżdżając także na występy do Łucka, Rów­nego, Białej Cerkwi. Następnie wrócił do Warszawy. W lipcu 1915 grał w T. Ludowym na ul. Oboźnej, a w sierpniu i wrześniu w T. Bagatela-Nowym. Jesienią 1915 w Warszawie zorganizował z Zofią Leńską T. Artystyczny, którego był reżyserem i kierownikiem artystycznym. Teatr ten działający na zasadzie zrze­szenia istniał od 28 IX 1915 do 25 I 1916 (najpierw przedstawienia dawano w T. Nowym, a od listopada 1915 w sali na Nowym Świecie). Od stycznia do marca 1916 T. występował w warsz. T. Nowoczesnym, na­stępnie zaangażował się jako aktor i reżyser do T. Praskiego. W 1916 występował i reżyserował jeszcze w T. Współczesnym, w sez. 1916/17 w T. Artystycznym i T. Praskim, w sez. 1917/18 w T. Polskim, gdzie wraz z L. Schillerem reżyserował Królewnę Lilijkę. W 1917/18 okresowo występował też w t. Czarny Kot. W sez. 1918/19 pracował w T. Polskim w Łodzi. W 1919-21 grał i reżyserował w warsz. T. Praskim; wystawił tu m. in. Balladynę, Kordiana, Wesołe kumoszki z Wind­soru. W tym okresie reżyserował też sporadycznie w T. Polskim w Wilnie (m. in. w październiku 1919 fragm. Legionu i Zygmunta Augusta, a w styczniu 1921 na otwarcie sez. w „Lutni” Sędziów i Warsza­wiankę). W sez. 1921/22 i 1922/23 pracował w T. im. Bogusławskiego w Warszawie (reżyserował tu m. in. Dziady). W marcu 1923 grał gościnnie w T. Polskim w Wilnie, a w październiku i listopadzie tego roku występował i reżyserował tu m. in. Dziady i Sułkowskie­go. Od sez. 1923/24 związał się z T. Miejskim w Łodzi, gdzie grał i reżyserował do 1931, współpracując okre­sowo jako reżyser z wil. T. Polskim (m. in. w 1924 reżyserował Cyda). 23 III 1928 obchodził w łódz. T. Miejskim dwudziestopięciolecie pracy scen. w roli Hrabiego de Larzac (Papa). W czerwcu 1931 występo­wał gościnnie w warsz. t. Capitol. Następnie pracował jako aktor i reżyser: w 1932-33 w T. Polskim w Bydgo­szczy oraz w T. Nowym w Poznaniu, w 1933-36 w T. Miejskich we Lwowie (reżyserował m. in. Peer Gynta, Uciekła mi przepióreczka, Wyzwolenie) i T. Miejskim w Łodzi (w sez. 1935/36 oraz 1936/37), w w 1937-39 w T. Polskim w Katowicach. W 1938-39 reżyserował gościnnie w T. Letnim w Warszawie. W 1940-41 grał i reżyserował w Warszawie w jawnym t. Komedia.

Aktorem był średniej klasy, ale w grze starannym i in­teligentnym, toteż miał w swym repertuarze wiele pierwszoplanowych postaci. Ważniejsze role: Helio­gabal (Irydion), Poeta (Wesele), Rapsod (Legion), Ksiądz (Klątwa), Reżyser (Wyzwolenie), Nick (Maria Stuart J. Słowackiego), Dziedzic i Senator (Dziady), Hrabia d’ Antraigues (Sułkowski), Eros (Eros i Psyche), Łoński (Aszantka), Wituś (Skiz), Zbyszko (Moralność pani Dulskiej), Pagatowicz (Grube ryby). Był cenionym reżyserem.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktor, reżyser;

Był synem  aktora Stanisława T. (1849-1886) i Leokadii z Thiessów, bratem aktora i reżysera  Maria­na T. (1875-1929). W 1903 skończył szkołę dramatyczną. W pierw­szej poł. 1904 występował w zespole J. Myszkowskiego w Lublinie w małych rolach: Balwierza (Dzwon za­topiony), Murraya (Zemsta nietoperza), jesienią 1904 u E. Majdrowicza w Łomży, w 1905 tamże w zespole działowym, a w sez. 1905/06 w Sosnowcu. W 1907 de­biutował w WTR: 9 VII w dramacie Obrona Często­chowy, a 21 VII w roli Królewicza (Kopciuszek), ale nie został zaangażowany. Występował potem w ze­spole pod kier. F. Kwaśniewskiego w Warszawie (od grudnia 1907 do stycznia 1908), w zespole H. Czarne­ckiego we Włocławku i Płocku, w warsz. t. Bagatela pod dyr. J. Puchniewskiego (od czerwca 1908) i w t. łódz. (sez. 1908/09 i 1909/10), gdzie grał m. in. Nosa (Wesele). W 1909 występował też krótko w zespole M. Przybyłko-Potockiej w Częstochowie. Od sierpnia 1910 oraz w sez. 1910/11 należał do zespołu T. Polskie­go W Wilnie. W 1911-12 występował w Warszawie w T. Zjednoczonym pod dyr. F. Rychłowskiego (w 1912 z t. tym w Zamościu). Następnie przeniósł się do Kijowa, gdzie w sez. 1912/13 i 1913/14 był aktorem i reżyserem T. Polskiego (wystawił m. in. Bolesława Śmiałego, Sędziów, Wesele). W lipcu 1913 grał też w T. Nowoczesnym w Warszawie. W 1915 występował w dalszym ciągu w Kijowie, m.in. z W. Rapackim i J. Bielską, wyjeżdżając także na występy do Łucka, Rów­nego, Białej Cerkwi. Następnie wrócił do Warszawy. W lipcu 1915 grał w T. Ludowym na ul. Oboźnej, a w sierpniu i wrześniu w T. Bagatela-Nowym. Jesienią 1915 w Warszawie zorganizował z Zofią Leńską T. Artystyczny, którego był reżyserem i kierownikiem artystycznym. Teatr ten działający na zasadzie zrze­szenia istniał od 28 IX 1915 do 25 I 1916 (najpierw przedstawienia dawano w T. Nowym, a od listopada 1915 w sali na Nowym Świecie). Od stycznia do marca 1916 T. występował w warsz. T. Nowoczesnym, na­stępnie zaangażował się jako aktor i reżyser do T. Praskiego. W 1916 występował i reżyserował jeszcze w T. Współczesnym, w sez. 1916/17 w T. Artystycznym i T. Praskim, w sez. 1917/18 w T. Polskim, gdzie wraz z L. Schillerem reżyserował Królewnę Lilijkę. W 1917/18 okresowo występował też w t. Czarny Kot. W sez. 1918/19 pracował w T. Polskim w Łodzi. W 1919-21 grał i reżyserował w warsz. T. Praskim; wystawił tu m. in. Balladynę, Kordiana, Wesołe kumoszki z Wind­soru. W tym okresie reżyserował też sporadycznie w T. Polskim w Wilnie (m. in. w październiku 1919 fragm. Legionu i Zygmunta Augusta, a w styczniu 1921 na otwarcie sez. w „Lutni” Sędziów i Warsza­wiankę). W sez. 1921/22 i 1922/23 pracował w T. im. Bogusławskiego w Warszawie (reżyserował tu m. in. Dziady). W marcu 1923 grał gościnnie w T. Polskim w Wilnie, a w październiku i listopadzie tego roku występował i reżyserował tu m. in. Dziady i Sułkowskie­go. Od sez. 1923/24 związał się z T. Miejskim w Łodzi, gdzie grał i reżyserował do 1931, współpracując okre­sowo jako reżyser z wil. T. Polskim (m. in. w 1924 reżyserował Cyda). 23 III 1928 obchodził w łódz. T. Miejskim dwudziestopięciolecie pracy scen. w roli Hrabiego de Larzac (Papa). W czerwcu 1931 występo­wał gościnnie w warsz. t. Capitol. Następnie pracował jako aktor i reżyser: w 1932-33 w T. Polskim w Bydgo­szczy oraz w T. Nowym w Poznaniu, w 1933-36 w T. Miejskich we Lwowie (reżyserował m. in. Peer Gynta, Uciekła mi przepióreczka, Wyzwolenie) i T. Miejskim w Łodzi (w sez. 1935/36 oraz 1936/37), w w 1937-39 w T. Polskim w Katowicach. W 1938-39 reżyserował gościnnie w T. Letnim w Warszawie. W 1940-41 grał i reżyserował w Warszawie w jawnym t. Komedia.

Aktorem był średniej klasy, ale w grze starannym i in­teligentnym, toteż miał w swym repertuarze wiele pierwszoplanowych postaci. Ważniejsze role: Helio­gabal (Irydion), Poeta (Wesele), Rapsod (Legion), Ksiądz (Klątwa), Reżyser (Wyzwolenie), Nick (Maria Stuart J. Słowackiego), Dziedzic i Senator (Dziady), Hrabia d’ Antraigues (Sułkowski), Eros (Eros i Psyche), Łoński (Aszantka), Wituś (Skiz), Zbyszko (Moralność pani Dulskiej), Pagatowicz (Grube ryby). Był cenionym reżyserem.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *