Bogusławski Marian

Marian Bogusławski (Tęcza nr 6, 1938)
Bogusławski Marian
Data urodzenia:
1886-08-22 Ciechanów
Data śmierci:
1962-02-28 Wrocław

aktor, reżyser;

Właściwie Jacek Marian Bogusławski. Był synem Saturnina i Józefy z Kurzypińskich. Ukończył Klasę Dramatyczną przy Warsz. Tow. Muzycznym. Debiutował w marcu 1908 w objazdowym zespole K. Kamińskiego. Od czerwca tego roku występował w Warszawie w T. Bagatela, a we wrześniu został zaan­gażowany na sez. 1908/09 do objazdowego zespołu K. Adwentowicza. W 1910 i 1912 występował w Kaliszu, w pocz. 1911 w Wilnie, potem w Warszawie: w lecie 1911 w T. Artystycznym, a w 1912 w T. Zjednoczonym. W 1912-14 był aktorem i sekretarzem T. Polskiego w Kijowie; w 1913 grał tam Męża (Ich czworo). W 1914-1917 występował w T. Polskim w Warszawie; grał m.in. Regimentarza (Ksiądz Marek), Arlekina (Laleczka z saskiej porcelany). W sez. 1917/18 występował w T. Praskim w Warszawie, w sez. 1918/19 w T. Miejskim w Łodzi, w sierpniu 1920 w T. Bagatela w Warszawie, a w sez. 1920/21 jako aktor i reżyser pracował w T. Na­rodowym w Toruniu. W 1922-28 występował w T. Pol­skim w Poznaniu, w sez. 1928/29 w T. Polskim w Ka­towicach, w sez. 1929/30 w T. Ateneum w Warszawie, w sez. 1930/31 w T. Miejskim w Lublinie (był tu dyr. administracyjnym), w sez. 1931/32 w T. Polskim i w T. Małym w Warszawie, a w sez. 1932/33 grał i reżysero­wał w T. Miejskim w Bydgoszczy. Od jesieni 1933 do 1939 występował w T. Polskim w Poznaniu; 6 V 1938 obchodził tu jubileusz trzydziestolecia pracy artyst. grając Siewskiego w Uśmiechu losu. W okresie mię­dzywojennym grał z powodzeniem role charaktery­styczne, jak np. Dyndalski (Zemsta), Orgon (Dożywo­cie), Argan (Chory z urojenia), Altum (Turandot), Kap­ral (Dziady), Stary Wiarus (Warszawianka), Wernyhora (Wesele). Podczas okupacji w 1943 występował w jawnym T. Komedia w Warszawie. Od sierpnia 1946 do maja 1947 jako aktor i reżyser pracował w T. im. Ja­racza w Olsztynie; reżyserował tam m.in. Warszawiankę, Ich czworo, Damy i huzary, Pana Beneta, Pana Da­mazego. W sez. 1947/48 należał do zespołu Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie, w 1948-51 grał i reżyserował (m.in. Żabusię, Powrót posła, Starego kawa­lera) w T. Dolnośląskim w Jeleniej Górze; następnie aż do śmierci występował w Państw. T. Dramatycznych we Wrocławiu. Najlepsze role B. z okresu powojennego: Prezydent von Walter (Intryga i miłość), Ślimak (Placówka), Meisels (Próba sił), Sartorius (Szczygli zau­łek), Crofts (Profesja pani Warren).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktor, reżyser;

Właściwie Jacek Marian Bogusławski. Był synem Saturnina i Józefy z Kurzypińskich. Ukończył Klasę Dramatyczną przy Warsz. Tow. Muzycznym. Debiutował w marcu 1908 w objazdowym zespole K. Kamińskiego. Od czerwca tego roku występował w Warszawie w T. Bagatela, a we wrześniu został zaan­gażowany na sez. 1908/09 do objazdowego zespołu K. Adwentowicza. W 1910 i 1912 występował w Kaliszu, w pocz. 1911 w Wilnie, potem w Warszawie: w lecie 1911 w T. Artystycznym, a w 1912 w T. Zjednoczonym. W 1912-14 był aktorem i sekretarzem T. Polskiego w Kijowie; w 1913 grał tam Męża (Ich czworo). W 1914-1917 występował w T. Polskim w Warszawie; grał m.in. Regimentarza (Ksiądz Marek), Arlekina (Laleczka z saskiej porcelany). W sez. 1917/18 występował w T. Praskim w Warszawie, w sez. 1918/19 w T. Miejskim w Łodzi, w sierpniu 1920 w T. Bagatela w Warszawie, a w sez. 1920/21 jako aktor i reżyser pracował w T. Na­rodowym w Toruniu. W 1922-28 występował w T. Pol­skim w Poznaniu, w sez. 1928/29 w T. Polskim w Ka­towicach, w sez. 1929/30 w T. Ateneum w Warszawie, w sez. 1930/31 w T. Miejskim w Lublinie (był tu dyr. administracyjnym), w sez. 1931/32 w T. Polskim i w T. Małym w Warszawie, a w sez. 1932/33 grał i reżysero­wał w T. Miejskim w Bydgoszczy. Od jesieni 1933 do 1939 występował w T. Polskim w Poznaniu; 6 V 1938 obchodził tu jubileusz trzydziestolecia pracy artyst. grając Siewskiego w Uśmiechu losu. W okresie mię­dzywojennym grał z powodzeniem role charaktery­styczne, jak np. Dyndalski (Zemsta), Orgon (Dożywo­cie), Argan (Chory z urojenia), Altum (Turandot), Kap­ral (Dziady), Stary Wiarus (Warszawianka), Wernyhora (Wesele). Podczas okupacji w 1943 występował w jawnym T. Komedia w Warszawie. Od sierpnia 1946 do maja 1947 jako aktor i reżyser pracował w T. im. Ja­racza w Olsztynie; reżyserował tam m.in. Warszawiankę, Ich czworo, Damy i huzary, Pana Beneta, Pana Da­mazego. W sez. 1947/48 należał do zespołu Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie, w 1948-51 grał i reżyserował (m.in. Żabusię, Powrót posła, Starego kawa­lera) w T. Dolnośląskim w Jeleniej Górze; następnie aż do śmierci występował w Państw. T. Dramatycznych we Wrocławiu. Najlepsze role B. z okresu powojennego: Prezydent von Walter (Intryga i miłość), Ślimak (Placówka), Meisels (Próba sił), Sartorius (Szczygli zau­łek), Crofts (Profesja pani Warren).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *