Granowska Taida

Taida Granowska (Przegląd Artystyczny 1937 nr 10,11)
Granowska Taida
Data urodzenia:
1902-10-17 Podemszczyna k. Ciechanowa
Data śmierci:
1974-02-02 Kraków

aktorka;

Właściwie Paulina Granowska, zamęż­na Woyczyńska, także Granowska-Wodzicka. Była córką Augusta i Felicji Granowskich. W 1919 zdała maturę w gimn. sióstr urszulanek w Krakowie. Przez jakiś czas pracowała jako urzędniczka w banku, potem studiowała w dwuletniej szkole dram. w Krakowie. W sez. 1924/25 pod nazwiskiem panieńskim występowała w T. Pol­skim w Katowicach i w T. Miejskim w Sosnowcu (m.in. jako Księżniczka Gonzaga w Sułkowskim), w 1925-28 w T. im. Słowackiego w Krakowie (m.in. jako Anna w Obronie Częstochowy, Rita w Żywej masce, Colomba w Volpone, Zara w Księciu Niezłomnym, Kasia w Weselu, Mimi w Damie kameliowej) oraz z t. krak. gościnnie w lipcu 1928 we Lwowie, w 1928-29 w T. Lutnia w Wilnie (tu pod nazwiskiem G. Wodzicka), potem prawdopo­dobnie w T. Reduta. W kwietniu 1932 była z zespołem K. Adwentowicza w Kaliszu, a w maju i czerwcu t.r. w T. Polskim w Gdyni pod dyr. S. Czapelskiego i z tym teatrem w Gdańsku. W 1932-35 grała ponownie w T. im. Słowackiego w Krakowie (jako Granowska), takie role jak: Idalia (Fantazy), Rachela (Wesele), Podstolina (Fircyk w zalotach), Oliwia (Wieczór Trzech Króli), Księżni­czka Eboli (Don Carlos), Amelia (Mazepa), Maria (Lekkomyślna siostra), 1937-38 w T. na Pohulance w Wilnie (m.in. George Sand w Lecie w Nohant, Dobra wróżka w Dzieciach pana majstra, Atena w Orestei, Księżniczka w Uciekła mi przepióreczka), a w sez. 1938/39 w T. Miejskim w Sosnowcu. Po II wojnie świat, wróciła do Krakowa, gdzie grała w 1946-47 w T. im. Słowackiego, 1947-48 w T. Powszechnym TUR, od 1948 do 1972, tzn. do emerytury, w T. Młodego Widza (późniejsze nazwy: Rozmaitości, Bagatela). Do powojennych jej ról należały m.in.: Kasztelanowa (Dwie blizny), Fominowa (Bankrut), Pani Fielding (Świerszcz za ko­minem), Ethel Chauvent (Harvey), Stara Sobieska (Placówka), Ciotka (Dobry człowiek z Seczuanu). W rec. zwracano uwagę na naturalność i bezpo­średniość jej gry.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Paulina Granowska, zamęż­na Woyczyńska, także Granowska-Wodzicka. Była córką Augusta i Felicji Granowskich. W 1919 zdała maturę w gimn. sióstr urszulanek w Krakowie. Przez jakiś czas pracowała jako urzędniczka w banku, potem studiowała w dwuletniej szkole dram. w Krakowie. W sez. 1924/25 pod nazwiskiem panieńskim występowała w T. Pol­skim w Katowicach i w T. Miejskim w Sosnowcu (m.in. jako Księżniczka Gonzaga w Sułkowskim), w 1925-28 w T. im. Słowackiego w Krakowie (m.in. jako Anna w Obronie Częstochowy, Rita w Żywej masce, Colomba w Volpone, Zara w Księciu Niezłomnym, Kasia w Weselu, Mimi w Damie kameliowej) oraz z t. krak. gościnnie w lipcu 1928 we Lwowie, w 1928-29 w T. Lutnia w Wilnie (tu pod nazwiskiem G. Wodzicka), potem prawdopo­dobnie w T. Reduta. W kwietniu 1932 była z zespołem K. Adwentowicza w Kaliszu, a w maju i czerwcu t.r. w T. Polskim w Gdyni pod dyr. S. Czapelskiego i z tym teatrem w Gdańsku. W 1932-35 grała ponownie w T. im. Słowackiego w Krakowie (jako Granowska), takie role jak: Idalia (Fantazy), Rachela (Wesele), Podstolina (Fircyk w zalotach), Oliwia (Wieczór Trzech Króli), Księżni­czka Eboli (Don Carlos), Amelia (Mazepa), Maria (Lekkomyślna siostra), 1937-38 w T. na Pohulance w Wilnie (m.in. George Sand w Lecie w Nohant, Dobra wróżka w Dzieciach pana majstra, Atena w Orestei, Księżniczka w Uciekła mi przepióreczka), a w sez. 1938/39 w T. Miejskim w Sosnowcu. Po II wojnie świat, wróciła do Krakowa, gdzie grała w 1946-47 w T. im. Słowackiego, 1947-48 w T. Powszechnym TUR, od 1948 do 1972, tzn. do emerytury, w T. Młodego Widza (późniejsze nazwy: Rozmaitości, Bagatela). Do powojennych jej ról należały m.in.: Kasztelanowa (Dwie blizny), Fominowa (Bankrut), Pani Fielding (Świerszcz za ko­minem), Ethel Chauvent (Harvey), Stara Sobieska (Placówka), Ciotka (Dobry człowiek z Seczuanu). W rec. zwracano uwagę na naturalność i bezpo­średniość jej gry.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *