Kuryłło Andrzej

Kuryłło Andrzej
Data urodzenia:
1904-11-24 Oświęcim
Data śmierci:
1966-06-05 Poznań

aktor, reżyser;

Był synem Walerego i Marianny K., mężem Ireny Kliks. Ukończył gimn. matematyczno-przyrodnicze. W 1926 zdał eksternistyczny egzamin aktorski w ZASP-ie i został zaangażowany do T. Nowego w Poznaniu, w którym grał do 1931, uczęszczając równocześnie do szkoły dram. przy T. Polskim (1927-30). W 1931-33 grał w T. Miejskim w Grudziądzu, 1933-37 ponownie w Poznaniu (T. Polski i T. Nowy), 1937-39 w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu. Z zespołem tego te­atru gościnnie występował min. w Gdańsku (1937), Ciechocinku (1938). W okresie przedwojennym grał takie role, jak: Szymek (Spadkobierca), Konstanty (Car Paweł I), Teodor Rousseau (Lato w Nohant), Pacjent (Gdzie diabeł nie może), Reporter (Jan), Wicek (Tekla). W czasie okupacji niem. był wię­ziony w obozie koncentracyjnym. Wiosną 1945 wró­cił do Torunia i wszedł w skład pierwszego zespołu T. Ziemi Pomorskiej; wystąpił w inaug. przedsta­wieniu Dam i huzarów. Na sez. 1945/46 został zaangażowany do T. Polskiego w Poznaniu, w któ­rym zagrał m.in. Chudogębę (Wieczór Trzech Króli), Kubę (Wesele), Tadzia (Zamach). W sez. 1946/47 grał i reżyserował w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu (Ja tu rządzę, Szczęście Frania), 1947/48 występował w T. Miejskim w Lublinie, 1948/49 w T. Polskim w Bydgoszczy, 1949/50 w T. im. Wę­gierki w Białymstoku i w poł. tego sez. przeszedł na scenę T. im. Jaracza w Olsztynie. W ciągu sez. 1950/51 grał w teatrze w Gnieźnie oraz T. Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie, w którym to pozostał do maja 1953. Od czerwca t.r. był aktorem T. Wybrzeże w Gdańsku, w sez. 1955/56 i 1956/57 Bałtyckiego T. Dramatycznego w Koszalinie, 1957-62 grał w T. Satyry w Poznaniu, tam też od 1962 do końca życia występował w PPIE (T. Rozmaito­ści). Ważniejsze role powojenne, oprócz wymienio­nych, to: Kaleb (Świerszcz za kominem), Wurm (In­tryga i miłość), Pagatowicz (Grube ryby), Lisiewicz (Pan Geldhab), Sędzia (Pan Tadeusz), Dziadek (Ka­rol). Najbardziej ceniono jego role komediowe; wg M. Pszonki był „komikiem w każdej tkance orga­nizmu”.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktor, reżyser;

Był synem Walerego i Marianny K., mężem Ireny Kliks. Ukończył gimn. matematyczno-przyrodnicze. W 1926 zdał eksternistyczny egzamin aktorski w ZASP-ie i został zaangażowany do T. Nowego w Poznaniu, w którym grał do 1931, uczęszczając równocześnie do szkoły dram. przy T. Polskim (1927-30). W 1931-33 grał w T. Miejskim w Grudziądzu, 1933-37 ponownie w Poznaniu (T. Polski i T. Nowy), 1937-39 w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu. Z zespołem tego te­atru gościnnie występował min. w Gdańsku (1937), Ciechocinku (1938). W okresie przedwojennym grał takie role, jak: Szymek (Spadkobierca), Konstanty (Car Paweł I), Teodor Rousseau (Lato w Nohant), Pacjent (Gdzie diabeł nie może), Reporter (Jan), Wicek (Tekla). W czasie okupacji niem. był wię­ziony w obozie koncentracyjnym. Wiosną 1945 wró­cił do Torunia i wszedł w skład pierwszego zespołu T. Ziemi Pomorskiej; wystąpił w inaug. przedsta­wieniu Dam i huzarów. Na sez. 1945/46 został zaangażowany do T. Polskiego w Poznaniu, w któ­rym zagrał m.in. Chudogębę (Wieczór Trzech Króli), Kubę (Wesele), Tadzia (Zamach). W sez. 1946/47 grał i reżyserował w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu (Ja tu rządzę, Szczęście Frania), 1947/48 występował w T. Miejskim w Lublinie, 1948/49 w T. Polskim w Bydgoszczy, 1949/50 w T. im. Wę­gierki w Białymstoku i w poł. tego sez. przeszedł na scenę T. im. Jaracza w Olsztynie. W ciągu sez. 1950/51 grał w teatrze w Gnieźnie oraz T. Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie, w którym to pozostał do maja 1953. Od czerwca t.r. był aktorem T. Wybrzeże w Gdańsku, w sez. 1955/56 i 1956/57 Bałtyckiego T. Dramatycznego w Koszalinie, 1957-62 grał w T. Satyry w Poznaniu, tam też od 1962 do końca życia występował w PPIE (T. Rozmaito­ści). Ważniejsze role powojenne, oprócz wymienio­nych, to: Kaleb (Świerszcz za kominem), Wurm (In­tryga i miłość), Pagatowicz (Grube ryby), Lisiewicz (Pan Geldhab), Sędzia (Pan Tadeusz), Dziadek (Ka­rol). Najbardziej ceniono jego role komediowe; wg M. Pszonki był „komikiem w każdej tkance orga­nizmu”.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *