aktor, reżyser;
Był synem Feliksa Sz. i Michaliny z Jeziorańskich, mężem aktorki Julii Nowakowskiej. W 1915-16 brał udział w przedstawieniach Koła Dramatycznego Handlowców w Warszawie. Studiował filozofię na Uniw. Warsz., uczył się też w Szkole Dramatycznej, którą ukończył w 1919. W 1920 występował w warsz. t. YMCA, następnie w sez. 1920/21 i 1921/22 w T. Narodowym w Toruniu, sez. 1922/23 w łódz. T. Miejskim, sez. 1923/24 i 1924/25 w pozn. T. Nowym, w sez. 1925/26 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-30 w lwów. T. Miejskich, w sez. 1930/31 i 1931/ 32 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1932/33 i 1933/34 w łódz. T. Miejskich, w sez. 1934/35 w T. Miejskim w Toruniu, w sez. 1935/36 i 1936/37 w T. Miejskim w Bydgoszczy, w sez. 1937/38 w lwow. T. Miejskich, w sez. 1938/39 w pozn. T. Polskim. W czasie II wojny świat. przebywał w Warszawie, gdzie współpracował ze Związkiem Syndykalitsów Polskich, reprezentował także (z E. Szafrańskim) podziemną komórkę ZASP. Zginął w czasie Powstania Warszawskiego na Starym Mieście jako sierżant 104 Kompanii Syndykalistów.
Pracę reżyserską rozpoczął już w sez. 1921/22 w Toruniu, gdzie pełnił funkcję pomocnika reżysera, m.in. przy wystawianiu Balladyny (reż. M. Szpakiewicz). Następnie jako reżyser pracował w t. Lwowa, Poznania, Łodzi i Bydgoszczy. A. Grzymała-Siedlecki napisał – „w pracę reżyserską – poza talentem – wnosił znawstwo literackie, intelektualizm, nowatorskie systemy pracy scenicznej”. Reżyserował m.in. Sprawę Jakubowskiego (1930), Pannę Maliczewską i Wesele (1932), Most (1935), Balladynę, Orfeusza w piekle, Zburzenie Jerozolimy (1936), Spazmy modne (1938). Szczególny rozgłos zyskała jego nowatorska inscenizacja Wesela. Jako aktor wg A. Grzymały-Siedleckiego „ujmował w rolach romantycznych kochanków”. Grał także role bohaterów w repertuarze klasycznym i współczesnym. Role: Wacław (Zemsta), Bardos (Krakowiacy i Górale), Albin (Śluby panieńskie), Klaudio (Wiele hałasu o nic), Szczęsny (Horsztyński), Porucznik (Damy i huzary), Ferdynand (Intryga i miłość), Zbyszko (Moralność pani Dulskiej), Pan Młody (Wesele), Laertes (Hamlet), Patroklos (Achilleis), Joas (Sędziowie), Lubomir (Pan Geldhab). Ogłaszał artykuły na tematy teatr., m.in. w ,,Scenie Polskiej” (1930) i „Kurierze Porannym” (1932); w czasie II wojny świat. wydał konspiracyjnie broszurę pt. „Teatr w państwie społecznym”.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973