Kierczyński Ryszard

Ryszard Kierczyński (Program teatralny Słońce na urlopie Teatr Tombola Warszawa) Enyklopediateatru
Kierczyński Ryszard
Data urodzenia:
1902-03-03 Warszawa
Data śmierci:
1971-07-22 Warszawa ( Bródno 19E-II-9 )

aktor;

Właściwie Ryszard  Kieliszczyk. Był synem Tomasza, robotnika, i Bronisławy Kieliszczyków, mężem aktorek: najpierw Zofii Barwińskiej, później Marianny z Jędrejków. W 1919 ukończył szkołę średnią w Warszawie, nast. studio­wał socjologię w Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1924 wstąpił do Instytutu Reduty i pozostał tam do 1926. W sez. 1926/27 należał do zespołu T. Miejskiego w Łodzi. Od września 1927 zaczął uży­wać nazwiska Kierczyński. W 1927-29 występował w T. im. Słowackiego w Krakowie, m.in. jako Krzycki (Kościuszko pod Racławicami), Artur (Da­ma kameliowa), Paweł (Simona), Mariusz (Murzyn warszawski). W 1929-31 grał w lwow. T. Miej­skich, w 1931 w warsz. T. Melodram, 1931-34 w T. Narodowym i Letnim w Warszawie. W 1934-37 występował w T. Polskim w Poznaniu, m.in. jako: Topolnicki (Klub kawalerów), Seweryn (Pan Damazy), Orsino (Wieczór Trzech Króli). W sez. 1937/38 grał w T. Miejskim w Bydgoszczy, 1938/39 znowu w T. Polskim w Poznaniu. W czasie II wojny świat, brał czynny udział w ruchu konspiracyjnym; wy­stępował także w jawnych t. w Warszawie: Wesoła Banda (1940-41), Komedia (1943), Nowe Miniatury (1943). Po wojnie w sez. 1945/46 należał do zespołu T. Nowego w Poznaniu, w 1946-49 do zespołu Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie. W 1949-53 występował w T. Narodowym, 1953 w T. Nowej Warszawy, a w sez. 1953/54 w T. im. Jaracza w Olsztynie. Potem wrócił do Warszawy i występował w 1954-57 w T. Ateneum, 1957 w T. Młodej Warszawy i 1957-68 w T. Klasycznym. Po II wojnie świat. grał m.in. Merricka (Głęboko sięgają korzenie), Andersona (Roxy), Boguckiego (Panna Maliczewska), Agenta (Dziwak N. Hikmeta), Wójcika (Maturzyści), Bankiera (Pojedynek J. Galsworthy’ego), Leonarda Clementa (Diabeł na plebanii), Ginga (Bezimienna gwiazda), Komisarza (Ostatnia noc), Sędziego (Miecz Damoklesa), Lukullusa (Tymon Ateńczyk), Miernikowa (Wassa Żeleznowa), Doktora (Samuel Zborowski J. Słowackiego).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktor;

Właściwie Ryszard  Kieliszczyk. Był synem Tomasza, robotnika, i Bronisławy Kieliszczyków, mężem aktorek: najpierw Zofii Barwińskiej, później Marianny z Jędrejków. W 1919 ukończył szkołę średnią w Warszawie, nast. studio­wał socjologię w Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1924 wstąpił do Instytutu Reduty i pozostał tam do 1926. W sez. 1926/27 należał do zespołu T. Miejskiego w Łodzi. Od września 1927 zaczął uży­wać nazwiska Kierczyński. W 1927-29 występował w T. im. Słowackiego w Krakowie, m.in. jako Krzycki (Kościuszko pod Racławicami), Artur (Da­ma kameliowa), Paweł (Simona), Mariusz (Murzyn warszawski). W 1929-31 grał w lwow. T. Miej­skich, w 1931 w warsz. T. Melodram, 1931-34 w T. Narodowym i Letnim w Warszawie. W 1934-37 występował w T. Polskim w Poznaniu, m.in. jako: Topolnicki (Klub kawalerów), Seweryn (Pan Damazy), Orsino (Wieczór Trzech Króli). W sez. 1937/38 grał w T. Miejskim w Bydgoszczy, 1938/39 znowu w T. Polskim w Poznaniu. W czasie II wojny świat, brał czynny udział w ruchu konspiracyjnym; wy­stępował także w jawnych t. w Warszawie: Wesoła Banda (1940-41), Komedia (1943), Nowe Miniatury (1943). Po wojnie w sez. 1945/46 należał do zespołu T. Nowego w Poznaniu, w 1946-49 do zespołu Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie. W 1949-53 występował w T. Narodowym, 1953 w T. Nowej Warszawy, a w sez. 1953/54 w T. im. Jaracza w Olsztynie. Potem wrócił do Warszawy i występował w 1954-57 w T. Ateneum, 1957 w T. Młodej Warszawy i 1957-68 w T. Klasycznym. Po II wojnie świat. grał m.in. Merricka (Głęboko sięgają korzenie), Andersona (Roxy), Boguckiego (Panna Maliczewska), Agenta (Dziwak N. Hikmeta), Wójcika (Maturzyści), Bankiera (Pojedynek J. Galsworthy’ego), Leonarda Clementa (Diabeł na plebanii), Ginga (Bezimienna gwiazda), Komisarza (Ostatnia noc), Sędziego (Miecz Damoklesa), Lukullusa (Tymon Ateńczyk), Miernikowa (Wassa Żeleznowa), Doktora (Samuel Zborowski J. Słowackiego).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *