Dobrzańska Zofia

Zofia Dobrzańska (Świat nr 40-48, 1919)
Dobrzańska Zofia
Data urodzenia:
1885-04-15 Poznań
Data śmierci:
1963-02-17 Skolimów

aktorka;

Właściwie  Zofia, Maria, z Księżyków, Książyków, 2°v. Fritsche, pseud. Z. Mariewska. Była córką Franciszka i Ksawery Księżyków, żoną  Juliana D., potem  Ludwika Fritschego. W 1901-1905 pod pseud. Zofia Mariewska występowała w T. Polskim w Pozna­niu. 14 II 1906 w Poznaniu wyszła za mąż za aktora Juliana Dobrzańskiego; w pracy scen. używała odtąd jego nazwiska, łącząc je z imieniem Maria lub Zofia (najczęściej). W sez. 1906/07 występowała w t. wil., potem od 1907 do 1914 i w 1916-19 w T. Miejskim we Lwowie (w 1913 z t. lwow. w Paryżu; w maju 1914 krótko w T. Polskim w Warszawie; od września 1917 z zespołem T. Nowoczesnego w różnych miastach w Galicji), następnie w Krakowie: w 1919-21 w T. im. Słowackiego, w sez. 1921/22 w T. Bagatela, potem w Warszawie: w sez. 1922/23 w T. Komedia a w lipcu 1923 w T. Polskim, w sez. 1924/25 znów w T. Bagatela w Krakowie. Następnie do 1931 (z przerwą 1926-28) występowała w T. Miejskich we Lwowie (najczęściej w T. Małym). W listopadzie 1932 grała w warsz. T. Kameralnym. Przed II wojną świat. poślubiła aktora Ludwika Fritsche. Po zakończeniu wojny występowała m.in. w T. Miejskim w Częstochowie (sez. 1945/46), w T. Polskim w Warszawie (czerwiec 1946 i sez. 1946/47) i wT. Małym w Szczecinie (sez. 1947/48). Ceniona przez T. Pawlikowskiego, uważana była za świetną „charakterystyczną amantkę” (K. Adwento­wicz). „Na scenę wnosiła pogodę, huczne rozbawienie. Niewiele innych aktorek tak się umiało śmiać, jak się śmiała Dobrzańska” (A. Grzymała-Siedlecki). Spośród jej ról wymienić należy: Puka (Sen nocy letniej), Nastkę (Na dnie), Hesię (Moralność pani Dulskiej), Zuzannę (Wesele Figara), Pannę Młodą i Marynę (Wesele), Chochlika (Balladyna), Dorynę (Świętoszek), Marię (Wieczór Trzech Króli), Pulcherię (Dom otwart”), Kamilę (Żołnierz królowej Madagaskaru), Pawłową (Marcowy kawaler), Hanię (Głupi Jakub), Elizę (Pygmalion), Anitrę (Peer Gynt), Heliogabala (Irydion), z okresu po II wojnie świat.: Matkę (Obcym wstęp wzbroniony), Profesor Annę (Matura). Szczególne po­wodzenie zyskała grając w 1946 rolę Doroty (Grube ryby) w T. Polskim w Warszawie. Ostatnie lata życia spędziła w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie  Zofia, Maria, z Księżyków, Książyków, 2°v. Fritsche, pseud. Z. Mariewska. Była córką Franciszka i Ksawery Księżyków, żoną  Juliana D., potem  Ludwika Fritschego. W 1901-1905 pod pseud. Zofia Mariewska występowała w T. Polskim w Pozna­niu. 14 II 1906 w Poznaniu wyszła za mąż za aktora Juliana Dobrzańskiego; w pracy scen. używała odtąd jego nazwiska, łącząc je z imieniem Maria lub Zofia (najczęściej). W sez. 1906/07 występowała w t. wil., potem od 1907 do 1914 i w 1916-19 w T. Miejskim we Lwowie (w 1913 z t. lwow. w Paryżu; w maju 1914 krótko w T. Polskim w Warszawie; od września 1917 z zespołem T. Nowoczesnego w różnych miastach w Galicji), następnie w Krakowie: w 1919-21 w T. im. Słowackiego, w sez. 1921/22 w T. Bagatela, potem w Warszawie: w sez. 1922/23 w T. Komedia a w lipcu 1923 w T. Polskim, w sez. 1924/25 znów w T. Bagatela w Krakowie. Następnie do 1931 (z przerwą 1926-28) występowała w T. Miejskich we Lwowie (najczęściej w T. Małym). W listopadzie 1932 grała w warsz. T. Kameralnym. Przed II wojną świat. poślubiła aktora Ludwika Fritsche. Po zakończeniu wojny występowała m.in. w T. Miejskim w Częstochowie (sez. 1945/46), w T. Polskim w Warszawie (czerwiec 1946 i sez. 1946/47) i wT. Małym w Szczecinie (sez. 1947/48). Ceniona przez T. Pawlikowskiego, uważana była za świetną „charakterystyczną amantkę” (K. Adwento­wicz). „Na scenę wnosiła pogodę, huczne rozbawienie. Niewiele innych aktorek tak się umiało śmiać, jak się śmiała Dobrzańska” (A. Grzymała-Siedlecki). Spośród jej ról wymienić należy: Puka (Sen nocy letniej), Nastkę (Na dnie), Hesię (Moralność pani Dulskiej), Zuzannę (Wesele Figara), Pannę Młodą i Marynę (Wesele), Chochlika (Balladyna), Dorynę (Świętoszek), Marię (Wieczór Trzech Króli), Pulcherię (Dom otwart”), Kamilę (Żołnierz królowej Madagaskaru), Pawłową (Marcowy kawaler), Hanię (Głupi Jakub), Elizę (Pygmalion), Anitrę (Peer Gynt), Heliogabala (Irydion), z okresu po II wojnie świat.: Matkę (Obcym wstęp wzbroniony), Profesor Annę (Matura). Szczególne po­wodzenie zyskała grając w 1946 rolę Doroty (Grube ryby) w T. Polskim w Warszawie. Ostatnie lata życia spędziła w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *