aktorka;

Właściwie Emilia K., 1° v. Szarska, 2° v. Czerwińska. Była córką adwokata i literata Rajmunda K., prezesa Tow. Dram. w Warszawie, i Felicji ze Skarbków-Telszewskich, żoną aktora Władysława Szarskiego. Zaczęła występować w zespołach amator­skich (1906-08), równocześnie studiując w Klasie Dramatycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym. W czerw­cu 1908 występowała w Druskiennikach w zespole K. Hoffmana. W Warszawie debiutowała w T. Małym; od 1909 została zaangażowana do WTR. W 1913 wyszła za mąż za aktora Władysława Szarskiego    wy­jechała do Krakowa. W 1913-18 występowała w T. Miejskim im. Słowackiego w Krakowie. Po powrocie do Warszawy występowała w T. Polskim i T. Małym (1919-21, 1922/23, 1925-27, 1928-33, 1937/38), T. Rozmaitości (1921/22, 1923/24), T. Narodowym (1924/25) i na scenach TKKT (1934-36). W maju 1932 występowała gościnnie w T. Nowym w Poznaniu, w lecie tego roku we Lwowie, we wrześniu 1933 w warsz. T. Rozmaitości. W 1931 po raz drugi wyszła za mąż za adwokata i przemysłowca Witolda Czerwińskiego. Po wybuchu II wojny świat. zamieszkała w Londynie, pełniąc m.in. funkcję prezesa tamtejszego ZASP. Obdarzona korzystnymi warunkami, już w T. Małym grała poważne role, zwłaszcza w repertuarze komedio­wym. Największe sukcesy odnosiła w rolach współczesnych. Grała m.in. Barbarę (Major Barbara), Mabel (Mąż idealny), Żaklinę (Miłość czuwa), Ewę Łasztównę (Dom kobiet), Simone (Simona), Rainę (Żołnierz i bo­hater). Występowała także w filmach.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973