Bogusiński Aleksander

Bogusiński Aleksander
Data urodzenia:
1877-02-25 Kraków
Data śmierci:
1953-12-03 Warszawa

aktor;

Aleksander Roman Bogusiński. Był synem Fili­pa i Anny B., mężem aktorki Eugenii B. Uczeń A. Trapszy, debiutował w grudniu 1895 w T. Miejskim w Krako­wie i występował tam do czerwca 1897, grając role epi­zodyczne. W 1897-1900 występował na prowincji w zespole E. Majdrowicza (m.in. Radom, Kielce, Ostro­wiec, Częstochowa, Zawiercie, Kalisz – tu w lipcu 1900). 18 VI 1899 w Warszawie ożenił się z aktorką Eugenią Czyżewicz. W sez. 1900/01 z zespołem F. Fe­lińskiego występował w Sosnowcu, w lecie 1901 z tym samym zespołem w warsz. t. ogr. Fantazja, w sez. 1901/02 w zespole H. Morozowicza w Lublinie, w 1905 tamże u C z.Wiśniewskiego, w sez. 1905/06 z zespołem B. Bolesławskiego na Ukrainie, a od lutego 1906 w zespole Cz. Janowskiego w Kijowie; w okresach letnich 1906 i 1907 w Ciechocinku w zespole F. Feliń­skiego. W 1906-1912 należał do zespołu T. Polskiego w Poznaniu i wraz z tym zespołem występował gościnnie w Królestwie Polskim i w Galicji. W sez. 1912/13 praco­wał w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1913/14 w T. Polskim w Łodzi (tu także reżyserował), a w sez. 1914/15 w Warszawie w T. Małym. Przed I wojną świat. pisał także nowelki, które były publikowane w „Kurie­rze Poznańskim” i w „Prawdzie”. W 1915-17 przeby­wał w Kazaniu, w 1917 występował w Moskwie (w No­wym T. Polskim pod dyr. B. Skąpskiego), a następnie w Kijowie. Po powrocie do kraju występował stale w Warszawie: w 1918-23 w T. Polskim i w T. Małym, w sez. 1923/24 w T. Komedia, w 1924-35 znowu w T. Pol­skim i w T. Małym (gł. na scenie T. Małego), w grudniu 1931 w T. na Chłodnej, w 1934-36 na scenach TKKT (głównie w T. Narodowym i T. Nowym), w 1936-39 w T. Polskim i w T. Małym. W październiku 1929 ob­chodził jubileusz trzydziestolecia pracy aktorskiej. Był dobrym aktorem charakterystycznym; grał takie role, jak np. Pietro Negri (Beatryks Cenci J. Słowackie­go), Rejent (Zemsta), Pagatowicz (Grube ryby), Lubo­mir (Pan Geldhab), Żymalski (Wicek i Wacek), Nos (Wesele), Vadier (Sprawa Dantona), Pan de la Perliere (Pomysł panny Franciszki), Verviers (Papa). W okresie II wojny świat. występował w Warszawie w t. jawnych Miniatury (1943) i Komedia (1944). Od stycznia 1946 występował w T. Polskim w Warszawie. 15 IV 1947 obchodził tam jubileusz pięćdziesięciolecia pracy scenicznej. W ostatnim okresie życia i pracy suk­cesy artyst. przyniosły mu role Księcia Tugouchowskiego (Mądremu biada) w 1951 i Hr. Licińskiego (Lalka) w 1952. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występował w kilkunastu filmach pol., m.in.: Panna po wojnie (1919), Strzał (1922), Ziemia obiecana (1927), Dwie Joasie (1935), Złota maska (1939).  Drugą żoną B. była Stanisława z domu Grozmani (ślub 17 VII 1920).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)
2)
3)

aktor;

Aleksander Roman Bogusiński. Był synem Fili­pa i Anny B., mężem aktorki Eugenii B. Uczeń A. Trapszy, debiutował w grudniu 1895 w T. Miejskim w Krako­wie i występował tam do czerwca 1897, grając role epi­zodyczne. W 1897-1900 występował na prowincji w zespole E. Majdrowicza (m.in. Radom, Kielce, Ostro­wiec, Częstochowa, Zawiercie, Kalisz – tu w lipcu 1900). 18 VI 1899 w Warszawie ożenił się z aktorką Eugenią Czyżewicz. W sez. 1900/01 z zespołem F. Fe­lińskiego występował w Sosnowcu, w lecie 1901 z tym samym zespołem w warsz. t. ogr. Fantazja, w sez. 1901/02 w zespole H. Morozowicza w Lublinie, w 1905 tamże u C z.Wiśniewskiego, w sez. 1905/06 z zespołem B. Bolesławskiego na Ukrainie, a od lutego 1906 w zespole Cz. Janowskiego w Kijowie; w okresach letnich 1906 i 1907 w Ciechocinku w zespole F. Feliń­skiego. W 1906-1912 należał do zespołu T. Polskiego w Poznaniu i wraz z tym zespołem występował gościnnie w Królestwie Polskim i w Galicji. W sez. 1912/13 praco­wał w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1913/14 w T. Polskim w Łodzi (tu także reżyserował), a w sez. 1914/15 w Warszawie w T. Małym. Przed I wojną świat. pisał także nowelki, które były publikowane w „Kurie­rze Poznańskim” i w „Prawdzie”. W 1915-17 przeby­wał w Kazaniu, w 1917 występował w Moskwie (w No­wym T. Polskim pod dyr. B. Skąpskiego), a następnie w Kijowie. Po powrocie do kraju występował stale w Warszawie: w 1918-23 w T. Polskim i w T. Małym, w sez. 1923/24 w T. Komedia, w 1924-35 znowu w T. Pol­skim i w T. Małym (gł. na scenie T. Małego), w grudniu 1931 w T. na Chłodnej, w 1934-36 na scenach TKKT (głównie w T. Narodowym i T. Nowym), w 1936-39 w T. Polskim i w T. Małym. W październiku 1929 ob­chodził jubileusz trzydziestolecia pracy aktorskiej. Był dobrym aktorem charakterystycznym; grał takie role, jak np. Pietro Negri (Beatryks Cenci J. Słowackie­go), Rejent (Zemsta), Pagatowicz (Grube ryby), Lubo­mir (Pan Geldhab), Żymalski (Wicek i Wacek), Nos (Wesele), Vadier (Sprawa Dantona), Pan de la Perliere (Pomysł panny Franciszki), Verviers (Papa). W okresie II wojny świat. występował w Warszawie w t. jawnych Miniatury (1943) i Komedia (1944). Od stycznia 1946 występował w T. Polskim w Warszawie. 15 IV 1947 obchodził tam jubileusz pięćdziesięciolecia pracy scenicznej. W ostatnim okresie życia i pracy suk­cesy artyst. przyniosły mu role Księcia Tugouchowskiego (Mądremu biada) w 1951 i Hr. Licińskiego (Lalka) w 1952. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występował w kilkunastu filmach pol., m.in.: Panna po wojnie (1919), Strzał (1922), Ziemia obiecana (1927), Dwie Joasie (1935), Złota maska (1939).  Drugą żoną B. była Stanisława z domu Grozmani (ślub 17 VII 1920).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *