tancerz, baletmistrz;

Właściwie Kazimierz Bronisław Łobojko. Był synem tancerza Kon­stantego Ł. i Józefy Marii z Tarczyńskich, mężem tan­cerki Julii Rządcówny. Od 1887 kształcił się w warsz. szkole baletowej u H. Meuniera. 13 I 1890 przyjęty do zespołu baletu WTR; występował w tańcach charakte­rystycznych, m.in. tańczył matelota w Damie kierowej, partię Lalki-Chińczyka (Wieszczka lalek), w baletach: Tańce perskie”, Giselle, Katarzyna córka bandyty, Esmeralda, Brahma. Od jesieni 1896 występował jako solista w operze w Petersburgu. 24 VI 1897 ożenił się z tancer­ką corps de ballet WTR Julią Rządcówną. W 1912-14 należał do zespołu baletowego S. Diagilewa, a w 1915-18 znowu do zespołu baletu w Petersburgu; pełnił tam również funkcję pomocnika reżysera. Wiele podróżował; w czasie swych wędrówek ze szczególnym zami­łowaniem studiował ludowe tańce włos., franc. i hi­szpańskie, w których się później popisywał na scenie. 2 V 1915 wystawił gościnnie w T. Wielkim w Warsza­wie balety Arlekinada i Kaprys motyla. W 1918 powrócił na stałe do Warszawy i założył własną szkołę baletową; był doskonałym pedagogiem, uczył tańca klasycznego, plastyki, tańców charakterystycznych. Współpracował jako baletmistrz z warsz. t. operetkowymi, dram. i rewiowymi, m.in. z T. Nowości, T. im. Fredry, T. Ko­media i T. Czarny Kot. 13 V 1922 i w kwietniu 1927 obchodził jubileusze pracy artyst. w czasie popisów uczniów swej szkoły baletowej na scenie T. Polskiego w Warszawie. Pracował jako pedagog do końca życia; jeszcze w czasie II wojny świat. uczył prywatnie tańca w Warszawie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973