tancerz;

Byt synem Ludwika D. i Stefanii z Jankowskich. W 1910-17 uczył się w warsz. szkole baletowej. Już od 1915 występował w tańcach solowych na scenie T. Wielkiego. Latem 1915 występował z zespołem tego teatru w ogródku Bagatela, gdzie 26 VIII t.r. pierwszy raz tańczył pas de trois (z M. Sznarowską i M. Lucas) z Jeziora łabędziego (13 II 1916 po raz pierwszy wystąpił w tym pas de trois na scenie T. Wielkiego). Od 15 I 1917 partnerował A. Gaszewskiej w partii Rybaka (Córka Neptuna). Zaangażowany do zespołu baletu warsz. jako koryfej, wkrótce awansował na stanowisko pierwszego solisty i zajmował je w 1917-21. Tań­czył w tym okresie m.in. Czarnego Niewolnika (Szeherezada), Zygfryda (Jezioro łabędzie), Niewol­nika (Kleopatra), Colina (Lizetta, czyli Córka źle strzeżona), Niewolnika (Pan Twardowski L. Różyc­kiego, prem. pol. 9 V 1921). Na otwarcie t. Qui Pro Quo 4 IV 1919 tańczył z H. Szmolcówną Bachanalia z baletu Rajmonda. W 1921-22 należał do zespołu A. Pawłowej i występował m.in. w Londynie, Paryżu, USA i Kanadzie. W maju 1922 powrócił do Warszawy; 12 IX t.r. tańczył w T. Wiel­kim główną partię baletową w obrazie wokalno-tanecznym Pieśni miłosne Hafiza K. Szymanowskie­go. W 1922-25 był solistą zespołu pn. Balet Jana Cieplińskiego i występował z nim w sez. 1922/23 w T. Polskim w Katowicach, 1923/24 w T. Wielkim w Poznaniu, 1924/25 w T. Wielkim w Wilnie. W Katowicach tańczył m.in. Istotę Męską (Prometeusz L. van Beethovena), w Poznaniu: Satyra (Zefir i Flora), Arlekina (Karnawał), Fauna (Popołudnie Fauna), oraz w Preludium K. Szymanowskiego, w Wilnie tyt. partię w Don Juanie Ch. W. Glucka. W październiku 1924 z zespołem Cieplińskiego wy­stępował w Wiedniu w programie tańców polskich. W 1925 powrócił na stałe do zespołu baletu warsz. T. Wielkiego i do 1939 był jego pierwszym tan­cerzem klasycznym, znakomitym partnerem prima­balerin H. Szmolcówny i I. Szymańskiej. „Miał doskonałe warunki fizyczne” pisała B. Ma­montowicz-Łojek – „Wysoki, dobrze zbudowany, o nienagannych proporcjach; dysponował precyzyjną techniką klasyczną oraz siłą niezbędną przy part­nerowaniu”. Tańczył główne partie męskie w wię­kszości baletów wystawianych w T. Wielkim w okresie międzywojennym; oprócz wymienionych do wybitnych należały także: Dafnis („Dafnis i Chloe”, 1926), Królewicz („Kupała”, 1926), Albert („Giselle”, 1928), Coviello (Pulcinella, 1928), Szatan (Święto ognia, 1930), Kneź Ryś (Świtezianka, 1931), Wódz Harnasiów (Harnasie, 1938) oraz Franciszek (Cop­pelia) i Poeta (Chopiniana). Występował też do­rywczo na innych scenach warsz., m.in. w T. 8.³º (listopad 1932), Alhambra (luty 1933), Wielka Re­wia (czerwiec 1935). W okresach letnich tańczył gościnnie m.in. w Rumunii, na Węgrzech, w Nie­mczech i we Francji oraz w wielu miastach Polski. W 1937, gdy Ciepliński założył zespół pn. Balet Warszawski, był w pierwszej grupie tancerzy tego zespołu i wiosną t.r. odbył z nim tournee po Polsce, Węgrzech (był m.in. w Budapeszcie) i Czechosło­wacji. Po 1939 już nie występował jako tancerz. Zasłużył się również jako wieloletni pedagog. Jako jeden z pierwszych domagał się wprowadzenia do programu szkół baletowych kształcenia ogólnego w zakresie szkoły średniej. W 1934-39 i 1940-44 pro­wadził w Warszawie przy ul. Nowy Świat 64 własną szkołę pn. Prywatne Zawodowe Kursy Baletowe Zygmunta Dąbrowskiego; szkoła ta, w której uczono przede wszystkim klasycznej techniki tańca, wyróż­niała się wysokim poziomem. W 1945-50 kierował (wraz z T. Dobrowolską) pryw. Szkołą Baletu i Tańca Artyst., najpierw w Łodzi (do 1947), a nast. w Warszawie (1947-50). W 1950-65 był pedagogiem Państw. Średniej Szkoły Baletowej w Warsza­wie. Po 1950 współpracował też z Państw. Szkolą Baletową w Gdańsku. W 1952-56 był pedagogiem Zespołu Pieśni i Tańca „Skolimów”. Na zlecenie Min. Kultury i Sztuki opracował program nauczania obowiązujący we wszystkich szkołach baletowych. Od 1 IX 1965 przeszedł na emeryturę, ale współ­pracował jeszcze do 27 XI 1969 ze szkołą warszaw­ską. Uroczysty jubileusz pięćdziesięciolecia pracy ar­tyst. połączony z koncertem, w którym występowali jego uczniowie, obchodził 30 IV 1965 w Warszawie. Jako tancerz, a nast. pedagog zajmował przez kil­kadziesiąt lat czołowe stanowisko w pol. balecie.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994