Rotter – Jarnińska Amelia

Rotter – Jarnińska Amelia
Data urodzenia:
1879-02-16 Warszawa
Data śmierci:
1942-08-16 Warszawa ( Stare Powązki 279-V-17 )

aktorka;

Właściwie Rotter Amelia Zofia, 1° v. Reklewska, 2° v. Jarnińska, 3° v. Myszkiewicz. Była córką Jana R. i Olimpii z Krochmalskich, siostrą  Stanisławy R., żoną Stanisława Jarnińskiego, potem  Mieczysława Myszkiewicza. Uczyła się u J. Tatarkiewicza. W lecie 1894 występowała w Częstochowie w zespole J. Cybulskiego, w 1895 w Busku i Kielcach w zespole K. Kremskiego i w Pułtusku w zespole F. Ratajewicza, w 1896 i 1898 w warsz. t. ogr. Wodewil, w sez. 1898/99 w warsz. t. Odeon, a w lecie 1899 i 1900 znów w warsz. t. ogr. Wodewil. Niektóre wiadomości z tego okresu nie są pewne, mogą też dotyczyć jej siostry – Stanisławy R. W 1900-15 występowała stale we Lwowie w T. Miej­skim, a w 1911-13 także w T. Ludowym. W tym cza­sie była już zamężna i używała nazwiska Rotter-Reklewska, a częściej formy Rotterowa. Z zespołem lwow. była na występach w Wiedniu (1910) i Paryżu (1913). W 1915-17 występowała w T. Polskim w Warszawie. 27 VII 1916 wyszła za aktora Stanisława Jarnińskiego (odtąd często nazwisko jej podawano w formie Rotter-Jarnińska), a po jego śmierci za aktora Mieczysła­wa Myszkiewicza, ale jego nazwiska nigdy nie uży­wała. W 1917-21 występowała w T. im. Słowackiego w Krakowie. Powróciła następnie na stałe do War­szawy i w 1922-34 występowała w T. Miejskich, a 1934-39 na scenach TKKT. W 1934 grała dorywczo w T. Kameralnym. Występowała w kilkunastu fil­mach, m.in. Pomszczona krzywda, Romans panny Opolskiej.
Wg F. Pajączkowskiego, „postać miała okazałą, szla­chetne rysy twarzy, głos silny i ruchy swobodne, dykcję wyraźną, duży temperament”. Początkowo grywała subretki i amantki, jak np. rola tyt. w Małce Szwarcenkopf. Znaczna tusza spowodowała jednak, że wkrótce przejęła role matek i charakterystyczne. Wg J. Czem­pińskiego, gra jej była „pełna wdzięku, humoru i dy­stynkcji”. Wyróżniała się doskonałą dykcją. Ważniejsze role: Pawłowa (Marcowy kawaler), Janina (Czerwona toga), Bona (Barbara Radziwiłłówna A. Felińskiego), Królowa (Hamlet), Młynarka (Zaczarowane koło), Pal­las (Noc listopadowa), Gospodyni (Wesele), Podstolina (Zemsta), Żegocina (Pan Damazy).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Rotter Amelia Zofia, 1° v. Reklewska, 2° v. Jarnińska, 3° v. Myszkiewicz. Była córką Jana R. i Olimpii z Krochmalskich, siostrą  Stanisławy R., żoną Stanisława Jarnińskiego, potem  Mieczysława Myszkiewicza. Uczyła się u J. Tatarkiewicza. W lecie 1894 występowała w Częstochowie w zespole J. Cybulskiego, w 1895 w Busku i Kielcach w zespole K. Kremskiego i w Pułtusku w zespole F. Ratajewicza, w 1896 i 1898 w warsz. t. ogr. Wodewil, w sez. 1898/99 w warsz. t. Odeon, a w lecie 1899 i 1900 znów w warsz. t. ogr. Wodewil. Niektóre wiadomości z tego okresu nie są pewne, mogą też dotyczyć jej siostry – Stanisławy R. W 1900-15 występowała stale we Lwowie w T. Miej­skim, a w 1911-13 także w T. Ludowym. W tym cza­sie była już zamężna i używała nazwiska Rotter-Reklewska, a częściej formy Rotterowa. Z zespołem lwow. była na występach w Wiedniu (1910) i Paryżu (1913). W 1915-17 występowała w T. Polskim w Warszawie. 27 VII 1916 wyszła za aktora Stanisława Jarnińskiego (odtąd często nazwisko jej podawano w formie Rotter-Jarnińska), a po jego śmierci za aktora Mieczysła­wa Myszkiewicza, ale jego nazwiska nigdy nie uży­wała. W 1917-21 występowała w T. im. Słowackiego w Krakowie. Powróciła następnie na stałe do War­szawy i w 1922-34 występowała w T. Miejskich, a 1934-39 na scenach TKKT. W 1934 grała dorywczo w T. Kameralnym. Występowała w kilkunastu fil­mach, m.in. Pomszczona krzywda, Romans panny Opolskiej.
Wg F. Pajączkowskiego, „postać miała okazałą, szla­chetne rysy twarzy, głos silny i ruchy swobodne, dykcję wyraźną, duży temperament”. Początkowo grywała subretki i amantki, jak np. rola tyt. w Małce Szwarcenkopf. Znaczna tusza spowodowała jednak, że wkrótce przejęła role matek i charakterystyczne. Wg J. Czem­pińskiego, gra jej była „pełna wdzięku, humoru i dy­stynkcji”. Wyróżniała się doskonałą dykcją. Ważniejsze role: Pawłowa (Marcowy kawaler), Janina (Czerwona toga), Bona (Barbara Radziwiłłówna A. Felińskiego), Królowa (Hamlet), Młynarka (Zaczarowane koło), Pal­las (Noc listopadowa), Gospodyni (Wesele), Podstolina (Zemsta), Żegocina (Pan Damazy).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *