Kramerówna Henryka

Henryka Kramerówna (Świat, nr 17, 1917)
Kramerówna Henryka
Data urodzenia:
1898-01-18 Warszawa
Data śmierci:
1992-10-10 Łódź

śpiewaczka;

Właściwie Henryka, Maria Kramer 1°v. Koryatowicz-Sokólska, 2° v. Dykiertowa. Była córką Józefa Kramera i Anny z Czerwińskich; siostrą Marii Kramerówny (zm. 1999), popularnej pieśniarki przedwojennej Warszawy (śpiewała m.in. piosenkę Chryzantemy zlociste). Pierwszym jej meżem był Wacław Koryatowicz-Sokólski, lotnik, oficer Wojska Pol. (ślub 23 XI 1920 w Warszawie; po dwóch latach rozwód), drugim Zygmunt Dykiert. Była uczennicą szkoły śpiewu solowego S. Dobrowolskiej w Warszawie; ukończyła ja w 1917 i po koncercie absolwentów w czerwcu t.r. w Salach Redutowych T. Wielkiego zebrała pochlebne opinie. Debiutowała jeszcze przed popisem: 8 III 1917 w T. Nowości w Warszawie rolą Ani w operetce Królowa kinematografu. Kontrakt z T. Nowości utrzymała do końca sez. 1923/24 i na czołowej warsz. scenie operetkowej występowała w takich rolach, jak w 1919: Cyganka Minka (Krysia leśniczanka), Róża (Cnotliwa Zuzanna, Zofia (Baron Kimmel); w 1921: Mira (Czar munduru), Bobuszka (Ostatni walc); w 1922: Hrabianka Stasia (Ksieżna czardasza), Baronówna Helma (Jej wysokość tancerka); w 1923: Maud (Katia tancerka), Mi (Żółty kaftan). Dublowala też M. Ćwiklińską w roli Midili (Roża Stambułu, 1919) i występowała nadal w swej debiutanckiej roli w Krolówej kinematografu. W recenzjach chwalono jej głos nieduży, ale ładny sopran, technikę wokalną, wzorową dykcję, wdzięk, temperament, a także dobrą grę sceniczną, w tym ,,pomysłowość w urozmaicaniu gry tratnymi szczegółami”. Wyjeżdżała na występy do innych miast np. w 1920 do Włocławka (13 IV), Płocka (14 IV), Kalisza (20 IV), Łucka (17 VI), Siedlec (29 VI). Na sez. 1924/25 zaangażował ją T. Pilarski do Operetki Nowości przy ul. Rajskiej w Krakowie. Zaczęła tu od tyt. roli Jany w Dziewczęciu z Holandii, a potem była obsadzana w głównych rolach we wszystkich premierach i odnosiła w nich sukcesy. W lipcu 1925, anonsowana w prasie jako ,,primadonna operetki krakowskiej”, występowała gościnnie w t. Wodewil w Warszawie w tyt. roli w Hrabinie Maricy (podobno jako jedyna w Polsce śpiewała partię Maricy w oryginalnej tessiturze). W 1925 z zespołem L. Sempolińskiego pojechała do Wilna. Na otwarcie sezonu w T. Polskim w ,,Lutni” 6 X 1925 śpiewała znowu w Hrabinie Maricy. Później podobała się w operetce Pajac (13 X) była chwalona w rolach tyt. w Królowej Montmartre’u (12 XI) i w Madame Pompadour (5 I 1926); brała udział w rewiach noworocznych. Wróciła do T. Nowości w Krakowie. Jednak, wg Sempolińskiego, zbyt intensywny tryb pracy śpiewaczki w Krakowie, naraził jej głos na wyczerpanie oraz powtarzające się niedyspozycje i miał też konsekwencje w kolejnych latach. Po pobycie w Wilnie, często chora, wkrótce musiała zaprzestać występów scenicznych. W 1927 znalazła się na liście usuniętych z ZASP-u członków rzeczywistych tego związku.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017


Źródła:
1)
2)

śpiewaczka;

Właściwie Henryka, Maria Kramer 1°v. Koryatowicz-Sokólska, 2° v. Dykiertowa. Była córką Józefa Kramera i Anny z Czerwińskich; siostrą Marii Kramerówny (zm. 1999), popularnej pieśniarki przedwojennej Warszawy (śpiewała m.in. piosenkę Chryzantemy zlociste). Pierwszym jej meżem był Wacław Koryatowicz-Sokólski, lotnik, oficer Wojska Pol. (ślub 23 XI 1920 w Warszawie; po dwóch latach rozwód), drugim Zygmunt Dykiert. Była uczennicą szkoły śpiewu solowego S. Dobrowolskiej w Warszawie; ukończyła ja w 1917 i po koncercie absolwentów w czerwcu t.r. w Salach Redutowych T. Wielkiego zebrała pochlebne opinie. Debiutowała jeszcze przed popisem: 8 III 1917 w T. Nowości w Warszawie rolą Ani w operetce Królowa kinematografu. Kontrakt z T. Nowości utrzymała do końca sez. 1923/24 i na czołowej warsz. scenie operetkowej występowała w takich rolach, jak w 1919: Cyganka Minka (Krysia leśniczanka), Róża (Cnotliwa Zuzanna, Zofia (Baron Kimmel); w 1921: Mira (Czar munduru), Bobuszka (Ostatni walc); w 1922: Hrabianka Stasia (Ksieżna czardasza), Baronówna Helma (Jej wysokość tancerka); w 1923: Maud (Katia tancerka), Mi (Żółty kaftan). Dublowala też M. Ćwiklińską w roli Midili (Roża Stambułu, 1919) i występowała nadal w swej debiutanckiej roli w Krolówej kinematografu. W recenzjach chwalono jej głos nieduży, ale ładny sopran, technikę wokalną, wzorową dykcję, wdzięk, temperament, a także dobrą grę sceniczną, w tym ,,pomysłowość w urozmaicaniu gry tratnymi szczegółami”. Wyjeżdżała na występy do innych miast np. w 1920 do Włocławka (13 IV), Płocka (14 IV), Kalisza (20 IV), Łucka (17 VI), Siedlec (29 VI). Na sez. 1924/25 zaangażował ją T. Pilarski do Operetki Nowości przy ul. Rajskiej w Krakowie. Zaczęła tu od tyt. roli Jany w Dziewczęciu z Holandii, a potem była obsadzana w głównych rolach we wszystkich premierach i odnosiła w nich sukcesy. W lipcu 1925, anonsowana w prasie jako ,,primadonna operetki krakowskiej”, występowała gościnnie w t. Wodewil w Warszawie w tyt. roli w Hrabinie Maricy (podobno jako jedyna w Polsce śpiewała partię Maricy w oryginalnej tessiturze). W 1925 z zespołem L. Sempolińskiego pojechała do Wilna. Na otwarcie sezonu w T. Polskim w ,,Lutni” 6 X 1925 śpiewała znowu w Hrabinie Maricy. Później podobała się w operetce Pajac (13 X) była chwalona w rolach tyt. w Królowej Montmartre’u (12 XI) i w Madame Pompadour (5 I 1926); brała udział w rewiach noworocznych. Wróciła do T. Nowości w Krakowie. Jednak, wg Sempolińskiego, zbyt intensywny tryb pracy śpiewaczki w Krakowie, naraził jej głos na wyczerpanie oraz powtarzające się niedyspozycje i miał też konsekwencje w kolejnych latach. Po pobycie w Wilnie, często chora, wkrótce musiała zaprzestać występów scenicznych. W 1927 znalazła się na liście usuniętych z ZASP-u członków rzeczywistych tego związku.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *