Czarnecka Helena

Helena Czarnecka (Ilustracja nr 9, 1928)
Czarnecka Helena
Data urodzenia:
1874-04-06 Warszawa
Data śmierci:
1952-11-14 Skolimów

aktorka;

Właściwie Helena Wilhelmina Czarnecka , zamężna Mielnicka. Była córką Ksawerego Cz., maszy­nisty kolejowego i Joanny z Wołowskich, żoną Józe­fa Mielnickiego. Żona aktora i reżysera Józefa Mielnickiego. Wykształcenie średnie zdobyła na pensji prywatnej w Lublinie; aktorstwa uczyła się u M. Frenkla i A. Trapszy. Debiutowała w 1894 w warsz. t. ogr. Wodewil, w 1895-97 występowała w zespołach B. Mareckiego (Radom, 1895), M. Rejterowicza (Radom, Kielce, 1896) oraz E. Majdrowicza (Kielce, 1897). Od czerwca 1898 do 1905 stale pracowała w teatrze łódz­kim. 15 III 1899 wystąpiła w T. Rozmaitości w War­szawie w roli Damy (Najstarsza). W 1906-08 występo­wała w warsz. T. Małym i w październiku 1907, z zespo­łem pod kier. M. Gawalewicza, gościnnie w Kijowie. W 1908-11 należała do zespołu T. Miejskiego w Krako­wie. 16 VIII 1909 poślubiła w Warszawie aktora Józefa Mielnickiego, ale na scenie nazwiska nie zmieniła. W 1912-14 (do czerwca 1914) należała do zespołu T. Polskiego, z którym występowała gościnnie w Rosji, a następnie w Warszawie. Od 1915 grała w Krakowie: w T. im. Słowackiego (1915-18), w T. Powszechnym (sez. 1918/19), w grudniu 1918 z zespołem aktorów krak. w Cieszynie, w sez. 1919/20 znowu w T. im. Słowackie­go, od 3 VII do 1 VIII 1920 w Miejskim T. Powszech­nym. Od jesieni 1920 występowała w Poznaniu: w T. Polskim (1920-23), w T. Nowym (1923-29) i znowu w T. Polskim (1929-39); w październiku 1929 z zespo­łem pozn. T. Nowego była na występach w Gdańsku; dorywczo występowała również w 1931 w T. Nowości w Warszawie. 11 II 1928 obchodziła na scenie T. Pols­kiego w Poznaniu jubileusz trzydziestolecia pracy scen. grając tyt. rolę w Moralności pani Dulskiej. W 1939 wy­siedlona przez Niemców z Poznania, od lutego 1940 zamieszkała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.
Była utalentowaną aktorką charakterystyczno-komiczną. Grała m.in. Antosię (Chory z urojenia), Zuzię, Dyndalską i Anielę (Damy i huzary), Gussie (Artyści), Jentę (Małka Szwarcenkopf), Stradomską (Nowe Ateny), Ag­nieszkę (Don Kichot w przeróbce A. Walewskiego), Że­lazną (Panna Maliczewska), Dorotę (Krakowiacy i Gó­rale), Ciaputkiewiczową (Grube ryby), Tykalską (Pan Damazy).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Helena Wilhelmina Czarnecka , zamężna Mielnicka. Była córką Ksawerego Cz., maszy­nisty kolejowego i Joanny z Wołowskich, żoną Józe­fa Mielnickiego. Żona aktora i reżysera Józefa Mielnickiego. Wykształcenie średnie zdobyła na pensji prywatnej w Lublinie; aktorstwa uczyła się u M. Frenkla i A. Trapszy. Debiutowała w 1894 w warsz. t. ogr. Wodewil, w 1895-97 występowała w zespołach B. Mareckiego (Radom, 1895), M. Rejterowicza (Radom, Kielce, 1896) oraz E. Majdrowicza (Kielce, 1897). Od czerwca 1898 do 1905 stale pracowała w teatrze łódz­kim. 15 III 1899 wystąpiła w T. Rozmaitości w War­szawie w roli Damy (Najstarsza). W 1906-08 występo­wała w warsz. T. Małym i w październiku 1907, z zespo­łem pod kier. M. Gawalewicza, gościnnie w Kijowie. W 1908-11 należała do zespołu T. Miejskiego w Krako­wie. 16 VIII 1909 poślubiła w Warszawie aktora Józefa Mielnickiego, ale na scenie nazwiska nie zmieniła. W 1912-14 (do czerwca 1914) należała do zespołu T. Polskiego, z którym występowała gościnnie w Rosji, a następnie w Warszawie. Od 1915 grała w Krakowie: w T. im. Słowackiego (1915-18), w T. Powszechnym (sez. 1918/19), w grudniu 1918 z zespołem aktorów krak. w Cieszynie, w sez. 1919/20 znowu w T. im. Słowackie­go, od 3 VII do 1 VIII 1920 w Miejskim T. Powszech­nym. Od jesieni 1920 występowała w Poznaniu: w T. Polskim (1920-23), w T. Nowym (1923-29) i znowu w T. Polskim (1929-39); w październiku 1929 z zespo­łem pozn. T. Nowego była na występach w Gdańsku; dorywczo występowała również w 1931 w T. Nowości w Warszawie. 11 II 1928 obchodziła na scenie T. Pols­kiego w Poznaniu jubileusz trzydziestolecia pracy scen. grając tyt. rolę w Moralności pani Dulskiej. W 1939 wy­siedlona przez Niemców z Poznania, od lutego 1940 zamieszkała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.
Była utalentowaną aktorką charakterystyczno-komiczną. Grała m.in. Antosię (Chory z urojenia), Zuzię, Dyndalską i Anielę (Damy i huzary), Gussie (Artyści), Jentę (Małka Szwarcenkopf), Stradomską (Nowe Ateny), Ag­nieszkę (Don Kichot w przeróbce A. Walewskiego), Że­lazną (Panna Maliczewska), Dorotę (Krakowiacy i Gó­rale), Ciaputkiewiczową (Grube ryby), Tykalską (Pan Damazy).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *