Rylska Stanisława

Rylska Stanisława
Data urodzenia:
1899-11-26 Lwów
Data śmierci:
1973-11-28 Rzeszów

aktorka, śpiewaczka;

Właściwie Stanisława Karolina Rylska, zamężna Erhardt. Była córką Kazimierza R. i Pauliny z Porębskich, żoną Mariana Erhardta. W grudniu 1922, bez powodzenia, debiutowała w lwow. T. Miejskich w roli Hrabianki Stasi (Księżniczka czardasza). Następnie ukończyła szkołę dram. F. Frączkowskiego we Lwowie; 17 XI 1923 w czasie popisu absolwentów grała Jewdochę (Sędziowie). Równocześnie uczyła się muzyki w konserwatorium, tańca w szkole baletowej Cz. Burkackiej i śpiewu u H. Miłowskiej. W końcu 1924 ponownie debiutowała w T. Miejskich jako Liza (Hrabina Marica). Została zaangażowana i pozostała w zespole operetki lwow. do 1929 (w maju i czerwcu 1927 odwiedziła z nim Przemyśl). W 1929 występowała w krak. T. Gong, w lutym 1930 w warsz. kinoteatrze Colosseum, latem z warsz. t. Morskie Oko pod kier. W. Waltera w Katowicach, Kaliszu, Przemyślu i krak. T. Bagatela. W sez. 1930/31 grała w T. Rewia w Poznaniu, 1931/32 w T. Nowości w Warszawie, 1932/33 gościnnie w Łodzi, w 1933 w T. Kameralnym w Warszawie, jesienią t.r. w lwow. t. Colosseum, w 1934 w łódz. T. Popularnym. Następnie, wg jej własnych informacji, występowała w warsz. Operetce (sez. 1936/37) i w Wilnie w rewiach (sez. 1938/39). W okresie II wojny świat. pracowała jako kelnerka w kawiarni „Żak” w Warszawie. W 1946 mianowana została opiekunką zamku w Łańcucie. Do teatru powróciła w 1947; była najpierw w t. opolskim, a w sez. 1948/49 w T. im. Jaracza w Olsztynie. Od 1949 do przejścia na emeryturę w 1968 należała do zespołu T. Ziemi Rzeszowskiej (od 1957 T. im. Siemaszkowej); ze względu na chorobę występowała sporadycznie, gł. w epizodach. Jubileusz czterdziestolecia pracy artyst. obchodziła 18 XII 1965 w roli Matki (Za nasze winy i wasze). Przed wojną zdobyła popularność występując w operetkach. Była życzliwie oceniana przez recen­zentów; uważano, że posiada „urok zewnętrzny, ar­tystycznie miarkowany temperament, doskonały głos o szerokiej rozpiętości i umiejętnej zdolności pięk­nego różniczkowania dźwięku” („Ilustrowany Kurier Codzienny” 1929). Jej role operetkowe to m.in.: Książę Orłowski (Zemsta nietoperza), Dolly (Or­łow), Stasia (Dziewczę z puszty), Riquette (Wiktoria i jej huzar), Liliana (No, no, Nanette), Księżna (Marietta), Moroszi (Manewry jesienne), Alicja (Naj­piękniejsza z kobiet) i tyt. w Nitouche. Po wojnie grała role dram. m.in.: Anielę (Dwie blizny), Marynkę (Kaśka Kariatyda), Tadrachową (Moralność pani Dulskiej), Czepcową (Wesele).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktorka, śpiewaczka;

Właściwie Stanisława Karolina Rylska, zamężna Erhardt. Była córką Kazimierza R. i Pauliny z Porębskich, żoną Mariana Erhardta. W grudniu 1922, bez powodzenia, debiutowała w lwow. T. Miejskich w roli Hrabianki Stasi (Księżniczka czardasza). Następnie ukończyła szkołę dram. F. Frączkowskiego we Lwowie; 17 XI 1923 w czasie popisu absolwentów grała Jewdochę (Sędziowie). Równocześnie uczyła się muzyki w konserwatorium, tańca w szkole baletowej Cz. Burkackiej i śpiewu u H. Miłowskiej. W końcu 1924 ponownie debiutowała w T. Miejskich jako Liza (Hrabina Marica). Została zaangażowana i pozostała w zespole operetki lwow. do 1929 (w maju i czerwcu 1927 odwiedziła z nim Przemyśl). W 1929 występowała w krak. T. Gong, w lutym 1930 w warsz. kinoteatrze Colosseum, latem z warsz. t. Morskie Oko pod kier. W. Waltera w Katowicach, Kaliszu, Przemyślu i krak. T. Bagatela. W sez. 1930/31 grała w T. Rewia w Poznaniu, 1931/32 w T. Nowości w Warszawie, 1932/33 gościnnie w Łodzi, w 1933 w T. Kameralnym w Warszawie, jesienią t.r. w lwow. t. Colosseum, w 1934 w łódz. T. Popularnym. Następnie, wg jej własnych informacji, występowała w warsz. Operetce (sez. 1936/37) i w Wilnie w rewiach (sez. 1938/39). W okresie II wojny świat. pracowała jako kelnerka w kawiarni „Żak” w Warszawie. W 1946 mianowana została opiekunką zamku w Łańcucie. Do teatru powróciła w 1947; była najpierw w t. opolskim, a w sez. 1948/49 w T. im. Jaracza w Olsztynie. Od 1949 do przejścia na emeryturę w 1968 należała do zespołu T. Ziemi Rzeszowskiej (od 1957 T. im. Siemaszkowej); ze względu na chorobę występowała sporadycznie, gł. w epizodach. Jubileusz czterdziestolecia pracy artyst. obchodziła 18 XII 1965 w roli Matki (Za nasze winy i wasze). Przed wojną zdobyła popularność występując w operetkach. Była życzliwie oceniana przez recen­zentów; uważano, że posiada „urok zewnętrzny, ar­tystycznie miarkowany temperament, doskonały głos o szerokiej rozpiętości i umiejętnej zdolności pięk­nego różniczkowania dźwięku” („Ilustrowany Kurier Codzienny” 1929). Jej role operetkowe to m.in.: Książę Orłowski (Zemsta nietoperza), Dolly (Or­łow), Stasia (Dziewczę z puszty), Riquette (Wiktoria i jej huzar), Liliana (No, no, Nanette), Księżna (Marietta), Moroszi (Manewry jesienne), Alicja (Naj­piękniejsza z kobiet) i tyt. w Nitouche. Po wojnie grała role dram. m.in.: Anielę (Dwie blizny), Marynkę (Kaśka Kariatyda), Tadrachową (Moralność pani Dulskiej), Czepcową (Wesele).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *