Jakubińska Wanda

Jakubińska Wanda
Data urodzenia:
1903-07-15 Radom
Data śmierci:
1987-05-31 Berlin Zachodni

aktorka;

Właściwie Wanda Jakubińska – Szacka. Była córką Edmunda Jakubińskiego, właściciela zakładu zegarmistrzowskiego w Warszawie, i Julii z domu Brusendorff; żoną aktora Maksymiliana (Marka) Szackiego (ślub w 1928). Uczyła się w Warszawie, gdzie w 1921 ukończyła Gimn. K.Malczewskiej, a w 1924 Oddział Dram. przy Konserwatorium Muzycznym. W 1924-31 występowała w T. Miejskich w Łodzi; debiutowała w Kłopotach geniusza (prem. 15 IX 1924), potem grała: Damę w masce (Róża, 1926); Położną (Kredowe koło Klabunda), Modliszkę (Percy Zwierzątkowskaja), Sowę i Zosię (Dzady), Hestię (Wyzwolenie) – 1927; Juliasiewiczową (Moralność pani Dulskiej), Brygidę (Don Juan Tenorio) – 1928; Matkę Granatową (Człowiek z teką, 1931); grała też w łódzkim T.Letnim w Parku Staszica. W 1925 i 1926 przyjeżdżała do Warszawy na występy w t. Perskie Oko. W listopadzie 1926 wyruszyła w objazd (m.in. była w Kutnie) z zespołem K.Adwentowicza; grała tytułową rolę w Pannie Julii. W 1929 z t. łódz. występowała w Kaliszu. Na jesieni 1931 zaangażowała się do T. Melodram. pod dyr. L.Schillera w Warszawie., a kiedy t.. pod koniec roku zamknięto, wraz z Schillerem i częścią zespołu wyjechała do Lwowa. W 1932-37 była aktorką T.Miejskich we Lwowie; grała bardzo dużo, była muzykalna i ładnie śpiewała, toteż powierzano jej często role w komediach muzycznych i sztukach wymagających tych umiejętności, np. Lady Lancaster (Jim i Jill), Celię (Opera za trzy grosze), Mlle Chiffon (Podróż po Warszawie). Miała w swym dorobku kilka dużych ról, choć na ogół grała postacie drugoplanowe, ale w nich zwracała uwagę recenzentów, np. jako Zuzanna (Mąż trzystu tysięcy), ,,w roli starej panny wydobyła wszystkie możliwości i sposobności do obrzydzenia siebie wszystkim naokoło wśród homerycznego śmiechu i nieustannych braw na widowni”. Na lwow. scenie wystąpiła też jako: Helena (Młodość szumi), Mademoiselle Boutin (Mademoiselle), Rachela (Wesele), Podstolina (Zemsta), Marianna (Marchołt gruby a sprośny), Lucysia (Rodzina), Dorymena (Mieszczanin szlachcicem), Aasa (Peer Gynt), Arsena (Mizantrop), Lukrecja (Spazmy modne), Pułkownikowa (Panna mężatka). W latach 1937-39 występowała w T.Letnim w Warszawie np. w rolach Celestyny (Kłopoty Bourrachona), Doktorowej (On i jego sobowtór), Królowej Karoliny (Madame Sans-Gene); w lutym 1939 zagrała Mrs Webb (Nasze miasto) w warsz. T.Narodowym. Na sez. 1939/40 miała być zaangażowana do T.Letniego.

Po wybuchu wojny świat., na początku okupacji niemieckiej występowała w kawiarni ,,Sztuka” w Warszawie, później pracowała jako kelnerka, ekspedientka, modystka, otrzymywała też pomoc materialną z funduszy Tajnej Rady Teatralnej. Po wojnie występował w t. w Łodzi; pierwszą jej rolą była Michasiowa (Panna Maliczewska) w T. Powszechnym TUR (prem. 26 VII 1945). W 1945-48 grała w T.Kameralnym Domu Żołnierza, m.in. Elwirę (Stara cegielnia), Eurykleję (Homer i Orchidea), Panią Bradman (Seans). Od sez. 1948/49 do końca 1950 występowała w T.Literacko-Satyrycznym Osa, np. jako Balbina (Romans z wodewilu), Ciocia Madzia (Śluby murarskie).

W sez. 1950/51 zaangażowała się do T. Nowego i pozostała w tym zespole do przejścia na emeryturę, 31 XII 1970. Występowała w repertuarze dramatycznym , chwalono jej technikę aktorską, umiar w stosowaniu środków wyrazu, doskonałą umiejętność mówienia wiersza. Jedną z ciekawszych ról była Bernarda Alba (Dom Bernardy Alby, 1959), ,,statyczna, skąpa w geście, stworzyła postać twardej, dumnej, despotycznej kobiety” (M.Jagoszewski). Świetna w roli Salome (Pierścień wielkiej damy, 1968) wydobyła ,,piękno Norwidowskiego słowa, zachowując równocześnie prawdę psychologiczną postaci” (I.Bołtuć). Spośród jej ról w T. Nowym warto wymienić: Katarzynę (Pociąg do Marsylii, 1952), Panią Maciągową (Domek z kart, 1954), Jagnę (Świat się kończy,1954), Nike spod Cheronei (Noc listopadowa, 1956), Klarę  Zachanassian (Wizyta starszej pani, 1958), Rebekę (Akropolis, 1959), Anfisę (Trzy siostry, 1961), Gretę Ren (Skandal w Hellbergu, 1962), Milewską (Żabusia, 1962), Hekubę (Trojanki, 1966), Starą Baumertową (Tkacze,1968), Matkę (Teoria Einsteina, 1970).

W 1938 zagrała w filmach: Gehenna, Profesor Wilczur, Serce matki, Strachy; po wojnie w 1948-70 niewielkie role w ok. 30. filmach, spośród których warto wymienić: Skarb, Sprawę pilota Maresza, Stajnię na Salwatorze, Szkice warszawskie.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017


Źródła:
1)

aktorka;

Właściwie Wanda Jakubińska – Szacka. Była córką Edmunda Jakubińskiego, właściciela zakładu zegarmistrzowskiego w Warszawie, i Julii z domu Brusendorff; żoną aktora Maksymiliana (Marka) Szackiego (ślub w 1928). Uczyła się w Warszawie, gdzie w 1921 ukończyła Gimn. K.Malczewskiej, a w 1924 Oddział Dram. przy Konserwatorium Muzycznym. W 1924-31 występowała w T. Miejskich w Łodzi; debiutowała w Kłopotach geniusza (prem. 15 IX 1924), potem grała: Damę w masce (Róża, 1926); Położną (Kredowe koło Klabunda), Modliszkę (Percy Zwierzątkowskaja), Sowę i Zosię (Dzady), Hestię (Wyzwolenie) – 1927; Juliasiewiczową (Moralność pani Dulskiej), Brygidę (Don Juan Tenorio) – 1928; Matkę Granatową (Człowiek z teką, 1931); grała też w łódzkim T.Letnim w Parku Staszica. W 1925 i 1926 przyjeżdżała do Warszawy na występy w t. Perskie Oko. W listopadzie 1926 wyruszyła w objazd (m.in. była w Kutnie) z zespołem K.Adwentowicza; grała tytułową rolę w Pannie Julii. W 1929 z t. łódz. występowała w Kaliszu. Na jesieni 1931 zaangażowała się do T. Melodram. pod dyr. L.Schillera w Warszawie., a kiedy t.. pod koniec roku zamknięto, wraz z Schillerem i częścią zespołu wyjechała do Lwowa. W 1932-37 była aktorką T.Miejskich we Lwowie; grała bardzo dużo, była muzykalna i ładnie śpiewała, toteż powierzano jej często role w komediach muzycznych i sztukach wymagających tych umiejętności, np. Lady Lancaster (Jim i Jill), Celię (Opera za trzy grosze), Mlle Chiffon (Podróż po Warszawie). Miała w swym dorobku kilka dużych ról, choć na ogół grała postacie drugoplanowe, ale w nich zwracała uwagę recenzentów, np. jako Zuzanna (Mąż trzystu tysięcy), ,,w roli starej panny wydobyła wszystkie możliwości i sposobności do obrzydzenia siebie wszystkim naokoło wśród homerycznego śmiechu i nieustannych braw na widowni”. Na lwow. scenie wystąpiła też jako: Helena (Młodość szumi), Mademoiselle Boutin (Mademoiselle), Rachela (Wesele), Podstolina (Zemsta), Marianna (Marchołt gruby a sprośny), Lucysia (Rodzina), Dorymena (Mieszczanin szlachcicem), Aasa (Peer Gynt), Arsena (Mizantrop), Lukrecja (Spazmy modne), Pułkownikowa (Panna mężatka). W latach 1937-39 występowała w T.Letnim w Warszawie np. w rolach Celestyny (Kłopoty Bourrachona), Doktorowej (On i jego sobowtór), Królowej Karoliny (Madame Sans-Gene); w lutym 1939 zagrała Mrs Webb (Nasze miasto) w warsz. T.Narodowym. Na sez. 1939/40 miała być zaangażowana do T.Letniego.

Po wybuchu wojny świat., na początku okupacji niemieckiej występowała w kawiarni ,,Sztuka” w Warszawie, później pracowała jako kelnerka, ekspedientka, modystka, otrzymywała też pomoc materialną z funduszy Tajnej Rady Teatralnej. Po wojnie występował w t. w Łodzi; pierwszą jej rolą była Michasiowa (Panna Maliczewska) w T. Powszechnym TUR (prem. 26 VII 1945). W 1945-48 grała w T.Kameralnym Domu Żołnierza, m.in. Elwirę (Stara cegielnia), Eurykleję (Homer i Orchidea), Panią Bradman (Seans). Od sez. 1948/49 do końca 1950 występowała w T.Literacko-Satyrycznym Osa, np. jako Balbina (Romans z wodewilu), Ciocia Madzia (Śluby murarskie).

W sez. 1950/51 zaangażowała się do T. Nowego i pozostała w tym zespole do przejścia na emeryturę, 31 XII 1970. Występowała w repertuarze dramatycznym , chwalono jej technikę aktorską, umiar w stosowaniu środków wyrazu, doskonałą umiejętność mówienia wiersza. Jedną z ciekawszych ról była Bernarda Alba (Dom Bernardy Alby, 1959), ,,statyczna, skąpa w geście, stworzyła postać twardej, dumnej, despotycznej kobiety” (M.Jagoszewski). Świetna w roli Salome (Pierścień wielkiej damy, 1968) wydobyła ,,piękno Norwidowskiego słowa, zachowując równocześnie prawdę psychologiczną postaci” (I.Bołtuć). Spośród jej ról w T. Nowym warto wymienić: Katarzynę (Pociąg do Marsylii, 1952), Panią Maciągową (Domek z kart, 1954), Jagnę (Świat się kończy,1954), Nike spod Cheronei (Noc listopadowa, 1956), Klarę  Zachanassian (Wizyta starszej pani, 1958), Rebekę (Akropolis, 1959), Anfisę (Trzy siostry, 1961), Gretę Ren (Skandal w Hellbergu, 1962), Milewską (Żabusia, 1962), Hekubę (Trojanki, 1966), Starą Baumertową (Tkacze,1968), Matkę (Teoria Einsteina, 1970).

W 1938 zagrała w filmach: Gehenna, Profesor Wilczur, Serce matki, Strachy; po wojnie w 1948-70 niewielkie role w ok. 30. filmach, spośród których warto wymienić: Skarb, Sprawę pilota Maresza, Stajnię na Salwatorze, Szkice warszawskie.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 A-Ł Warszawa 2017

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *