Jaśkiewicz Stanisław

Jaśkiewicz Stanisław
Data urodzenia:
1907-01-12 Libawa
Data śmierci:
1980-12-21 Warszawa

aktor, reżyser;

Był synem Antoniego J. i Ewy z Wolskich, mężem  aktorki Barbary Drapińskiej (1921-2000). Maturę zdał w 1925 w Wilnie, w 1929 ukończył Oddział Dram. przy Warsz. Kon­serwatorium Muzycznym. Został zaangażowany przez A. Zelwerowicza do T. Miejskich w Wilnie (de­biutował 21 XI t.r. jako Tyzbe w Śnie nocy letniej) i występował tam do 1931. W 1931 grał w warsz. t. Elizeum, w 1932-38 w T. Miejskich we Lwowie, 1938-41 ponownie w Wilnie (T. Miejski na Pohulance, nast. Polski T. Dramatyczny). O zagranej tam roli Botwela (Maria Stuart J. Słowackiego) pisał M. Limanowski: „…podskórnie, bez omyłki w swej artystycznej intuicji dał obraz upiora”. W nast. latach przebywał w Warszawie; w 1943/44 ucze­stniczył w programach tajnego t. wojskowego. Po wojnie w sez. 1946/47 występował w T. Kameral­nym Domu Żołnierza w Łodzi, potem w Warszawie: 1947/48-1948/49 w T. Powszechnym, 1949-57 w T. Współczesnym (1955-57 także na scenie T. Naro­dowego), od 1957 do przejścia na emeryturę w 1975, w T. Polskim. Reżyserował m.in. Okno w lesie (Koszalin, 1954), Pogotowie serca (Zielona Góra. 1955), Świt, dzień i noc (T. Współczesny, Warszawa, 1958). Jubileusz czterdziestopięciolecia pracy obchodził 17 XII 1974 w T. Polskim. Ob­darzony szlachetną męską urodą grał pocz. amantów, potem gł. rezonerów, a także role charaktery­styczne. Powściągliwy i precyzyjny, kulturalny i oszczędny w środkach aktorskich, był często niezauważany przez krytykę. Grał role drugoplanowe, takie jak: Daniel (Mirla Efros, 1929), Emil Sternek (Porwanie Sabinek, 1932), Britanus (Cezar i Kleo­patra, 1933), Nos (Wesele, 1933), Doktor Buli (Czło­wiek, który był Czwartkiem, 1934), Daum (Nocne loty, 1935), Książę (Nie-Boska komedia, 1935), Henryk (Grube ryby, 1936), Oront (Mizantrop, 1936), Tomasz Savelli (Szkarłatne róże, 1939), Branicki (Rejtan, 1939), Piorunowicz (Klub kawalerów, 1940), Blunschli (Żołnierz i bohater, 1947), Orsino (Wieczór Trzech Króli, 1950), Mąż (Ich czworo, 1952), Biskup Limy (Teatr Klary Gazul, 1955), Patryk Bombelles (Zaproszenie do zamku, 1956), Helmer (Nora), Lenna (Don Karlos, 1960), Pułkow­nik Pickering (Pigmalion, 1961), Miusow (Bracia Karamazow, 1963), Profesor Cipriani (Strażak Tot, 1968), Prezes (Po tamtej stronie świec, 1974). Czę­sto występował w Teatrze TV i w filmach polskich.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktor, reżyser;

Był synem Antoniego J. i Ewy z Wolskich, mężem  aktorki Barbary Drapińskiej (1921-2000). Maturę zdał w 1925 w Wilnie, w 1929 ukończył Oddział Dram. przy Warsz. Kon­serwatorium Muzycznym. Został zaangażowany przez A. Zelwerowicza do T. Miejskich w Wilnie (de­biutował 21 XI t.r. jako Tyzbe w Śnie nocy letniej) i występował tam do 1931. W 1931 grał w warsz. t. Elizeum, w 1932-38 w T. Miejskich we Lwowie, 1938-41 ponownie w Wilnie (T. Miejski na Pohulance, nast. Polski T. Dramatyczny). O zagranej tam roli Botwela (Maria Stuart J. Słowackiego) pisał M. Limanowski: „…podskórnie, bez omyłki w swej artystycznej intuicji dał obraz upiora”. W nast. latach przebywał w Warszawie; w 1943/44 ucze­stniczył w programach tajnego t. wojskowego. Po wojnie w sez. 1946/47 występował w T. Kameral­nym Domu Żołnierza w Łodzi, potem w Warszawie: 1947/48-1948/49 w T. Powszechnym, 1949-57 w T. Współczesnym (1955-57 także na scenie T. Naro­dowego), od 1957 do przejścia na emeryturę w 1975, w T. Polskim. Reżyserował m.in. Okno w lesie (Koszalin, 1954), Pogotowie serca (Zielona Góra. 1955), Świt, dzień i noc (T. Współczesny, Warszawa, 1958). Jubileusz czterdziestopięciolecia pracy obchodził 17 XII 1974 w T. Polskim. Ob­darzony szlachetną męską urodą grał pocz. amantów, potem gł. rezonerów, a także role charaktery­styczne. Powściągliwy i precyzyjny, kulturalny i oszczędny w środkach aktorskich, był często niezauważany przez krytykę. Grał role drugoplanowe, takie jak: Daniel (Mirla Efros, 1929), Emil Sternek (Porwanie Sabinek, 1932), Britanus (Cezar i Kleo­patra, 1933), Nos (Wesele, 1933), Doktor Buli (Czło­wiek, który był Czwartkiem, 1934), Daum (Nocne loty, 1935), Książę (Nie-Boska komedia, 1935), Henryk (Grube ryby, 1936), Oront (Mizantrop, 1936), Tomasz Savelli (Szkarłatne róże, 1939), Branicki (Rejtan, 1939), Piorunowicz (Klub kawalerów, 1940), Blunschli (Żołnierz i bohater, 1947), Orsino (Wieczór Trzech Króli, 1950), Mąż (Ich czworo, 1952), Biskup Limy (Teatr Klary Gazul, 1955), Patryk Bombelles (Zaproszenie do zamku, 1956), Helmer (Nora), Lenna (Don Karlos, 1960), Pułkow­nik Pickering (Pigmalion, 1961), Miusow (Bracia Karamazow, 1963), Profesor Cipriani (Strażak Tot, 1968), Prezes (Po tamtej stronie świec, 1974). Czę­sto występował w Teatrze TV i w filmach polskich.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *