Zastrzeżyńska Klementyna

Zastrzeżyńska Klementyna
Data urodzenia:
1904-11-24 Poznań
Data śmierci:
1995-05-21 Katowice

aktorka, pedagog;

Właściwie Klementyna, Klima Zastrzeżyńska z domu Biszkowska. Była córką Władysława Biszkowskiego i Anny z Rajchowiaków; żoną aktora Wacława Zastrzeżyńskiego (ślub 23 VIII 1925 w Poznaniu). W 1920 ukończyła Gimn. im. Naumana, potem uczyła się w Oddziale Dram. przy Państw. Konserwatorium Muzycznym. W sez. 1924/25, jeszcze pod nazwiskiem panieńskim, grała w T. Miejskim w Bydgoszczy. Pózniej używała na scenie nazwiska męża. W sez. 1925/26 występowała w T. Polskim w Katowicach, w 1926/27 ponownie w Bydgoszczy, w 1927/28 w T. Miejskich w Łodzi, w 1928/29 z zespołem Placówki Żywego Słowa w T. Ateneum w Warszawie. W sez. 1929/30 i 1930/31 była zaangażowana w T. Polskim w Katowicach, w 1931/32 grała w T. Miejskim na Pohulance w Wilnie, w 1932/33 w T. im. Słowackiego w Krakowie, latem 1934 w T. Polskim w Poznaniu. W sez. 1934/35-1938/39 znowu występowała w Wilnie w T. na Pohulance i w ,,Lutni”. Wybuch II wojny świat. zastał w Wilnie; w czasie niem. okupacji miasta pracowała jako ogrodniczka, w 1943 aresztowana przez gestapo, była więziona na Łukiszkach w Wilnie, potem w obozach Proweniszki i Stutthof. W 1945 po ewakuacji obozu została wywieziona w barce na Morze Bałtyckie, uratowana przez szwedzki Czerwony Krzyż znalazła się w Szwecji. Do Polski wróciła w październiku 1945
W styczniu 1946 zaangażowała się do T. w Gdyni, a na sez. 1946/47 do T. Dram. Marynarki Wojennej (od lutego 1947 T. Aktorów Woj. Gdańskiego). W sez. 1947/48 1969/70 należała do zespołu T. Śląskiego w Katowicach. W 1950-57 wykładała historię sztuki w otwartym przy tym t. Studiu Dramatycznym.
Przed wojną grała najczęściej drugoplanowe role młodych, naiwnych dziewcząt, a także pokojówek, służących; wystąpiła m. in. jako: Lorcia (Dzierżawca z Olesiowa),Pani Fielding (Świerszcz za kominem), Pokojówka (Codziennie o piątej) – 1925; Studentka (Kwadratura koła), Nata (Śluby) – 1928; Smugoniowa (Uciekła mi przepióreczka), Maria Antonowna (Rewizor), Dejanira (Oberżystka), Julka (Oj młody, młody), Zośka (Przeprowadzka), Rena (Czy jest co do oclenia?), Pola (Kwiecista droga), Pokojówka (Mecz małżeński)-1934; Zosia (Tajemnica lekarska, 1937). Po wojnie grała takie role, jak: Dobrójska (Śluby panieńskie), Klara (Stara cegielnia), Głafira (Jegor Bułyczow i inni, 1947), Walentowa (Romans z wodewilu, 1950), Wuliczka (Grzech, 1952), Emilia (Komedia omyłek, 1956), Katarzyna Iwanowna, lichwiarka (Zbrodnia i kara, 1959); Mroczyńska (Szczęście Frania), Pani Ethel Chauvenet (Mój przyjaciel Harvey), Poszlopkina (Rewizor, 1961), Pani Poliszynel (Gra interesów, 1962), Flipota (Świętoszek, 1963), Czepcowa (Wesele, 1964); Berta Brzechajło (Mister Price, czyli Bzik tropikalny), Maryla (Ania z Zielonego Wzgórza), Małgorzata (Horsztyński, 1967).

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2017


Źródła:
1)

aktorka, pedagog;

Właściwie Klementyna, Klima Zastrzeżyńska z domu Biszkowska. Była córką Władysława Biszkowskiego i Anny z Rajchowiaków; żoną aktora Wacława Zastrzeżyńskiego (ślub 23 VIII 1925 w Poznaniu). W 1920 ukończyła Gimn. im. Naumana, potem uczyła się w Oddziale Dram. przy Państw. Konserwatorium Muzycznym. W sez. 1924/25, jeszcze pod nazwiskiem panieńskim, grała w T. Miejskim w Bydgoszczy. Pózniej używała na scenie nazwiska męża. W sez. 1925/26 występowała w T. Polskim w Katowicach, w 1926/27 ponownie w Bydgoszczy, w 1927/28 w T. Miejskich w Łodzi, w 1928/29 z zespołem Placówki Żywego Słowa w T. Ateneum w Warszawie. W sez. 1929/30 i 1930/31 była zaangażowana w T. Polskim w Katowicach, w 1931/32 grała w T. Miejskim na Pohulance w Wilnie, w 1932/33 w T. im. Słowackiego w Krakowie, latem 1934 w T. Polskim w Poznaniu. W sez. 1934/35-1938/39 znowu występowała w Wilnie w T. na Pohulance i w ,,Lutni”. Wybuch II wojny świat. zastał w Wilnie; w czasie niem. okupacji miasta pracowała jako ogrodniczka, w 1943 aresztowana przez gestapo, była więziona na Łukiszkach w Wilnie, potem w obozach Proweniszki i Stutthof. W 1945 po ewakuacji obozu została wywieziona w barce na Morze Bałtyckie, uratowana przez szwedzki Czerwony Krzyż znalazła się w Szwecji. Do Polski wróciła w październiku 1945
W styczniu 1946 zaangażowała się do T. w Gdyni, a na sez. 1946/47 do T. Dram. Marynarki Wojennej (od lutego 1947 T. Aktorów Woj. Gdańskiego). W sez. 1947/48 1969/70 należała do zespołu T. Śląskiego w Katowicach. W 1950-57 wykładała historię sztuki w otwartym przy tym t. Studiu Dramatycznym.
Przed wojną grała najczęściej drugoplanowe role młodych, naiwnych dziewcząt, a także pokojówek, służących; wystąpiła m. in. jako: Lorcia (Dzierżawca z Olesiowa),Pani Fielding (Świerszcz za kominem), Pokojówka (Codziennie o piątej) – 1925; Studentka (Kwadratura koła), Nata (Śluby) – 1928; Smugoniowa (Uciekła mi przepióreczka), Maria Antonowna (Rewizor), Dejanira (Oberżystka), Julka (Oj młody, młody), Zośka (Przeprowadzka), Rena (Czy jest co do oclenia?), Pola (Kwiecista droga), Pokojówka (Mecz małżeński)-1934; Zosia (Tajemnica lekarska, 1937). Po wojnie grała takie role, jak: Dobrójska (Śluby panieńskie), Klara (Stara cegielnia), Głafira (Jegor Bułyczow i inni, 1947), Walentowa (Romans z wodewilu, 1950), Wuliczka (Grzech, 1952), Emilia (Komedia omyłek, 1956), Katarzyna Iwanowna, lichwiarka (Zbrodnia i kara, 1959); Mroczyńska (Szczęście Frania), Pani Ethel Chauvenet (Mój przyjaciel Harvey), Poszlopkina (Rewizor, 1961), Pani Poliszynel (Gra interesów, 1962), Flipota (Świętoszek, 1963), Czepcowa (Wesele, 1964); Berta Brzechajło (Mister Price, czyli Bzik tropikalny), Maryla (Ania z Zielonego Wzgórza), Małgorzata (Horsztyński, 1967).

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2017

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *