Dobiecki Paweł

Dobiecki Paweł
Data urodzenia:
1903-07-12 Warszawa
Data śmierci:
1970-02-25 Skolimów

tancerz, baletmistrz;

Był synem Franciszka D. i Marii z Rakowskich, bratem Eleonory Dobieckiej. Ukończył warsz. szkołę baletową, gdzie był uczniem m.in. P. Zajlicha. W 1921-24 należał do zespołu baletu warsz. T. Wielkiego; tańczył m.in. jednego z diab­łów i Raka w Panu Twardowskim L. Różyckiego (1921), w Bajce L. Rogowskiego (1923). W 1925-29 był solistą baletu Opery Narodowej w Bukare­szcie. Po powrocie do kraju, od lipca 1929 był baletmistrzem w operetkowym T. Lucy Messal w Warszawie. W sez. 1929/30 (na pewno w pierwszej poł. 1930) występował w T. Wielkim we Lwowie, m.in. jako Duch róży (Zaproszenie do tańca), Mu­rzyn (Szeherezada), a w sierpniu 1930 z zespołem lwow. w T. Miejskim w Krakowie, gdzie tańczył też w operetkach. Od 1930 do 1933 ponownie pracował w Operze w Bukareszcie. Jak sam poda­wał, między 1930 a 1934 tańczył również w zespole baletowym Zona we Włoszech. W 1934-35 należał do zespołu Idy Rubinstein w Paryżu. Po powrocie do Warszawy, we wrześniu 1936 tańczył w przed­stawieniu Wesołej wdówki w Operetce na Karowej, a od sez. 1936/37 do końca 1938/39 był solistą baletu T. Wielkiego; tańczył m.in. w 1937 w suicie Schubertiana, w 1938 Górala w Harnasiach, oraz w wielu operetkach. Brał udział w jubileuszu L. Messal w T. Wielka Rewia (9 III 1939). W czasie okupacji niem. występował w jawnych teatrach w Warszawie: Kometa, Niebieski Motyl na Pradze, Stara Mewa, Nowy Miraż, Wesoła Banda; prowadził także własną szkołę baletową przy ul. Mokotow­skiej. Po powstaniu warsz. wysiedlony z Warszawy, w 1944-45 mieszkał w Końskich. Od wiosny 1945 był związany z T. miasta st. Warszawy; m.in. od kwietnia t.r. tańczył w T. Popularnym w Jasiu i Małgosi, opracował też, wraz z Z. Kilińskim tańce do Czerwonego Kapturka (prem. 27 V 1945). W tymże roku współpracował ze szkołą baletową Z. Halamy w Krakowie oraz z zespołem istnieją­cym przy tej szkole. W 1945-46 dorywczo wystę­pował jako solista w objazdowym Polskim Balecie pod dyr. F. Parnella, m.in. w wielu miejscowościach Ziem Odzyskanych. W 1946-47 współpracował z Operą krakowską. Od 1 X 1948 został zaangażo­wany do zespołu baletu T. Wielkiego (nast. pn. Opera im. Moniuszki) w Poznaniu i pozostał w nim do 31 VII 1964. Tańczył tu wiele partii ba­letowych, z których ważniejsze to; Zalotnik i Druż­ba (Pieśń o ziemi), Pantalon (Karnawał), Żebrak (Dyl Sowizdrzał), Kapłan (Swantewit), Błazen (Jezioro łabędzie), Mistrz ceremonii (Śpiąca królewna), Kapłan (Bursztynowa panna), Piotr (Romeo i Julia). Od 1 IX 1964 przeszedł na emeryturę. W 1967 zamieszkał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie.

Źródło: Slownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

tancerz, baletmistrz;

Był synem Franciszka D. i Marii z Rakowskich, bratem Eleonory Dobieckiej. Ukończył warsz. szkołę baletową, gdzie był uczniem m.in. P. Zajlicha. W 1921-24 należał do zespołu baletu warsz. T. Wielkiego; tańczył m.in. jednego z diab­łów i Raka w Panu Twardowskim L. Różyckiego (1921), w Bajce L. Rogowskiego (1923). W 1925-29 był solistą baletu Opery Narodowej w Bukare­szcie. Po powrocie do kraju, od lipca 1929 był baletmistrzem w operetkowym T. Lucy Messal w Warszawie. W sez. 1929/30 (na pewno w pierwszej poł. 1930) występował w T. Wielkim we Lwowie, m.in. jako Duch róży (Zaproszenie do tańca), Mu­rzyn (Szeherezada), a w sierpniu 1930 z zespołem lwow. w T. Miejskim w Krakowie, gdzie tańczył też w operetkach. Od 1930 do 1933 ponownie pracował w Operze w Bukareszcie. Jak sam poda­wał, między 1930 a 1934 tańczył również w zespole baletowym Zona we Włoszech. W 1934-35 należał do zespołu Idy Rubinstein w Paryżu. Po powrocie do Warszawy, we wrześniu 1936 tańczył w przed­stawieniu Wesołej wdówki w Operetce na Karowej, a od sez. 1936/37 do końca 1938/39 był solistą baletu T. Wielkiego; tańczył m.in. w 1937 w suicie Schubertiana, w 1938 Górala w Harnasiach, oraz w wielu operetkach. Brał udział w jubileuszu L. Messal w T. Wielka Rewia (9 III 1939). W czasie okupacji niem. występował w jawnych teatrach w Warszawie: Kometa, Niebieski Motyl na Pradze, Stara Mewa, Nowy Miraż, Wesoła Banda; prowadził także własną szkołę baletową przy ul. Mokotow­skiej. Po powstaniu warsz. wysiedlony z Warszawy, w 1944-45 mieszkał w Końskich. Od wiosny 1945 był związany z T. miasta st. Warszawy; m.in. od kwietnia t.r. tańczył w T. Popularnym w Jasiu i Małgosi, opracował też, wraz z Z. Kilińskim tańce do Czerwonego Kapturka (prem. 27 V 1945). W tymże roku współpracował ze szkołą baletową Z. Halamy w Krakowie oraz z zespołem istnieją­cym przy tej szkole. W 1945-46 dorywczo wystę­pował jako solista w objazdowym Polskim Balecie pod dyr. F. Parnella, m.in. w wielu miejscowościach Ziem Odzyskanych. W 1946-47 współpracował z Operą krakowską. Od 1 X 1948 został zaangażo­wany do zespołu baletu T. Wielkiego (nast. pn. Opera im. Moniuszki) w Poznaniu i pozostał w nim do 31 VII 1964. Tańczył tu wiele partii ba­letowych, z których ważniejsze to; Zalotnik i Druż­ba (Pieśń o ziemi), Pantalon (Karnawał), Żebrak (Dyl Sowizdrzał), Kapłan (Swantewit), Błazen (Jezioro łabędzie), Mistrz ceremonii (Śpiąca królewna), Kapłan (Bursztynowa panna), Piotr (Romeo i Julia). Od 1 IX 1964 przeszedł na emeryturę. W 1967 zamieszkał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie.

Źródło: Slownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *