Data urodzenia:
1903-02-06 Warszawa
Data śmierci:
1972-10-12 Warszawa
tancerka;
Właściwie Ewelina Szymańska, zamężna Mierzejewska, pseud. E. Lubicz. Była córką Jana Sz., urzędnika akcyzy, i Zofii z Guziakowskich, siostrą tancerki Ireny Sz., żoną Bolesława Mierzejewskiego (ślub 23 III 1922). W 1911-20 uczyła się w warsz. szkole baletowej, m.in. pod kier. H. Rządcówny. Od sez. 1914/15 występowała w warsz. T. Wielkim, w sez. 1915/16 była wymieniana wśród solistek baletu, w 1917 z tym zespołem tańczyła w Płocku. W pierwszej poł. 1919 występowała w warsz. t. Miraż, w sierpniu t.r. w t. Sfinks (używała wtedy nazwiska Sz. i Lubicz). W 1920-32 i w sez. 1934/35 była koryfejką w zespole baletu opery warszawskiej. W 1923 występowała gościnnie w Ciechocinku. W 1932-39 uczyła w szkole baletowej I. Szymańskiej w Warszawie. W 1936 tańczyła w warsz. Wielkiej Operetce. W 1937 opracowała w Nowym Jorku, z miejscowym zespołem, tańce do widowiska z cyklu Noce w Polsce. W sierpniu 1939 wyjechała do Francji, gdzie zastał ją wybuch wojny. Pracowała jako nauczycielka baletu. W 1947 wróciła do Polski i do 1957, kiedy przeszła na rentę, była instruktorem baletowych zespołów prowadzonych przez związki zawodowe. Występowała m.in. w Wariacji V (pas de huit), Zaczarowanym flecie, tańczyła jedną z przyjaciółek Lizetty (Lizetta), Wiślankę i Odaliskę (Pan Twardowski L. Różyckiego) i Kulkę śniegową (Bajka L. Rogowskiego). J. Ciepliński pisał, że ,,odznaczała się wysokiej klasy tanecznym temperamentem„.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
tancerka;
Właściwie Ewelina Szymańska, zamężna Mierzejewska, pseud. E. Lubicz. Była córką Jana Sz., urzędnika akcyzy, i Zofii z Guziakowskich, siostrą tancerki Ireny Sz., żoną Bolesława Mierzejewskiego (ślub 23 III 1922). W 1911-20 uczyła się w warsz. szkole baletowej, m.in. pod kier. H. Rządcówny. Od sez. 1914/15 występowała w warsz. T. Wielkim, w sez. 1915/16 była wymieniana wśród solistek baletu, w 1917 z tym zespołem tańczyła w Płocku. W pierwszej poł. 1919 występowała w warsz. t. Miraż, w sierpniu t.r. w t. Sfinks (używała wtedy nazwiska Sz. i Lubicz). W 1920-32 i w sez. 1934/35 była koryfejką w zespole baletu opery warszawskiej. W 1923 występowała gościnnie w Ciechocinku. W 1932-39 uczyła w szkole baletowej I. Szymańskiej w Warszawie. W 1936 tańczyła w warsz. Wielkiej Operetce. W 1937 opracowała w Nowym Jorku, z miejscowym zespołem, tańce do widowiska z cyklu Noce w Polsce. W sierpniu 1939 wyjechała do Francji, gdzie zastał ją wybuch wojny. Pracowała jako nauczycielka baletu. W 1947 wróciła do Polski i do 1957, kiedy przeszła na rentę, była instruktorem baletowych zespołów prowadzonych przez związki zawodowe. Występowała m.in. w Wariacji V (pas de huit), Zaczarowanym flecie, tańczyła jedną z przyjaciółek Lizetty (Lizetta), Wiślankę i Odaliskę (Pan Twardowski L. Różyckiego) i Kulkę śniegową (Bajka L. Rogowskiego). J. Ciepliński pisał, że ,,odznaczała się wysokiej klasy tanecznym temperamentem„.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994