Kozłowska Janina

Janina Kozłowska (Łódź w ilustracji nr24, 1936)
Kozłowska Janina
Data urodzenia:
1898-06-10 Warszawa
Data śmierci:
1975-03-19 Penhros (Anglia)

tancerka, aktorka, śpiewaczka;

Właściwie Janina, l°v. Sempolińska, 2°v. Modrzeńska. Była żoną aktora Ludwika Sempolińskiego, nast. Wacława Modrzeńskiego. Uczęszczała do szkoły baletowej przy T. Wielkim w Warszawie. Od 1908 występowała na scenie tego teatru w ba­letach, w tańcach zespołowych; w 1909 jako Maryś (Wesele w Ojcowie). Na popisie szkolnym klasy II w czerwcu 1909 została wyróżniona wśród dziesię­cioletnich uczennic. Jesienią 1912 wymieniana była wśród „śpiewających baletniczek” w zespole warsz. T. Nowości. W czerwcu 1914 ukończyła klasę J. Walczaka. Tańczyła w T. Wielkim, a gościnnie w T. Letnim i t. Mirage, nast. do 1923 w T. Nowości, tańczyła w baletach i operetkach takich, jak: Potężny sojusznik, Nitouche, Krysia leśniczan­ka, Zemsta nietoperza, Królowa kinematografu, nast. zaczęła występować w rolach operetkowych, m.in. Hrabianki Stasi (Księżniczka czardasza), Bobuszki (Ostatni walc). W tym czasie, mimo zamążpójścia, na scenie nadal używała nazwiska Kozłowska. Na pocz. 1923 występowała w warsz. t. Stańczyk, latem z zespołem warsz. Nowości, m.in. w Kaliszu i Płocku, w sez. 1923/24 w krak. operetce Nowości, m.in. jako Lola w Szalonej Loli, którą zaprezen­towała też na gościnnych występach zespołu krak. w Bielsku i Cieszynie, ponadto w tyt. rolach w Katii tancerce, Najpiękniejszej z kobiet, Dzidzi R. Stolza. O tej ostatniej recenzent „Przeglądu Teatral­nego i Filmowego” napisał: „młoda i sympatyczna wodewilistka aktorsko sprawiała się zadowalająco, lecz głosik jej był bardzo słabiutki”. W lecie 1924 uczestniczyła w objeździe zespołu krak. z operetką „Dzidzi”, odwiedzając m.in. Tarnów, Rzeszów, Prze­myśl, Jarosław, Stryj, Drohobycz, Krosno, Jasło, występowała też z mężem L. Sempolińskim, w pro­gramach kabaretowych w Zakopanem. W sez. 1924/25 przeszła do zespołu T. na Pohulance w Wilnie i grała tu m.in. Lizę (Hrabina Marica), Tancerkę (Dama w gronostajach). Również nast. sez. rozpoczęła w Wilnie, ale już w styczniu 1926 zaangażowała się do kinoteatru Casino w Łodzi, skąd po dwóch miesiącach wróciła do Warszawy, do zespołu t. Wodewil. W lecie 1926 wystąpiła we Frasquicie w T. Letnim w Wilnie, w sierpniu 1927 gościnnie z zespołem warsz. T. Nowości w Kra­kowie, w sez. 1927/28 znów w Warszawie w t. Nietoperz i Nowości. W lecie 1928 odwiedziła z L. Sempolińskim Lublin, Kowel, Łuck, Pińsk, Dubno, Lidę, Wilno, Grodno i Białystok. Od września 1930 występowała w Warszawie w T. Komedia Muzyczna przy Karowej, we wrześniu i paździer­niku 1931 z zespołem pn. Rewia Warszawska w Radomiu i Białymstoku, w 1931-32 w warsz. T. Nowości i t. Morskie Oko, nast. do 1934 w kino-teatrze Hollywood, w sez. letnich 1934 i 1936 w T. Letnim Bagatela w Łodzi. Grała w filmach, np. Janko Muzykant (1930). W czasie II wojny świat. należała do AK. W 1945 występowała w T. Lu­dowym im. Bogusławskiego w Lingen (Starościna w Godach weselnych), nast. w T. Dramatycznym 2 Korpusu we Włoszech i Wielkiej Brytanii (do 1948), m.in. jako Urszula (Wiele hałasu o nic), Dyderkowa (Displaced Person). Mieszkała stale w Anglii; do 1959 była aktorką T. Polskiego ZASP w Londynie. Grała m.in. Dyndalską (Damy i huzary), Kliminę (Wesele), Kminkową (Preclarka z Pohulanki), Annę (Przygoda florencka). W 1952-56 współpracowała też z Rozgłośnią Polską Radia Wol­na Europa; występowała w popularnej audycji Pod­wieczorek przy mikrofonie. Zmarła nagle, na serce. W „Tygodniku Polskim” napisano: „świetna aktorka charakterystyczna, która wnosiła zawsze na scenę ciepło swej osobowości”.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

tancerka, aktorka, śpiewaczka;

Właściwie Janina, l°v. Sempolińska, 2°v. Modrzeńska. Była żoną aktora Ludwika Sempolińskiego, nast. Wacława Modrzeńskiego. Uczęszczała do szkoły baletowej przy T. Wielkim w Warszawie. Od 1908 występowała na scenie tego teatru w ba­letach, w tańcach zespołowych; w 1909 jako Maryś (Wesele w Ojcowie). Na popisie szkolnym klasy II w czerwcu 1909 została wyróżniona wśród dziesię­cioletnich uczennic. Jesienią 1912 wymieniana była wśród „śpiewających baletniczek” w zespole warsz. T. Nowości. W czerwcu 1914 ukończyła klasę J. Walczaka. Tańczyła w T. Wielkim, a gościnnie w T. Letnim i t. Mirage, nast. do 1923 w T. Nowości, tańczyła w baletach i operetkach takich, jak: Potężny sojusznik, Nitouche, Krysia leśniczan­ka, Zemsta nietoperza, Królowa kinematografu, nast. zaczęła występować w rolach operetkowych, m.in. Hrabianki Stasi (Księżniczka czardasza), Bobuszki (Ostatni walc). W tym czasie, mimo zamążpójścia, na scenie nadal używała nazwiska Kozłowska. Na pocz. 1923 występowała w warsz. t. Stańczyk, latem z zespołem warsz. Nowości, m.in. w Kaliszu i Płocku, w sez. 1923/24 w krak. operetce Nowości, m.in. jako Lola w Szalonej Loli, którą zaprezen­towała też na gościnnych występach zespołu krak. w Bielsku i Cieszynie, ponadto w tyt. rolach w Katii tancerce, Najpiękniejszej z kobiet, Dzidzi R. Stolza. O tej ostatniej recenzent „Przeglądu Teatral­nego i Filmowego” napisał: „młoda i sympatyczna wodewilistka aktorsko sprawiała się zadowalająco, lecz głosik jej był bardzo słabiutki”. W lecie 1924 uczestniczyła w objeździe zespołu krak. z operetką „Dzidzi”, odwiedzając m.in. Tarnów, Rzeszów, Prze­myśl, Jarosław, Stryj, Drohobycz, Krosno, Jasło, występowała też z mężem L. Sempolińskim, w pro­gramach kabaretowych w Zakopanem. W sez. 1924/25 przeszła do zespołu T. na Pohulance w Wilnie i grała tu m.in. Lizę (Hrabina Marica), Tancerkę (Dama w gronostajach). Również nast. sez. rozpoczęła w Wilnie, ale już w styczniu 1926 zaangażowała się do kinoteatru Casino w Łodzi, skąd po dwóch miesiącach wróciła do Warszawy, do zespołu t. Wodewil. W lecie 1926 wystąpiła we Frasquicie w T. Letnim w Wilnie, w sierpniu 1927 gościnnie z zespołem warsz. T. Nowości w Kra­kowie, w sez. 1927/28 znów w Warszawie w t. Nietoperz i Nowości. W lecie 1928 odwiedziła z L. Sempolińskim Lublin, Kowel, Łuck, Pińsk, Dubno, Lidę, Wilno, Grodno i Białystok. Od września 1930 występowała w Warszawie w T. Komedia Muzyczna przy Karowej, we wrześniu i paździer­niku 1931 z zespołem pn. Rewia Warszawska w Radomiu i Białymstoku, w 1931-32 w warsz. T. Nowości i t. Morskie Oko, nast. do 1934 w kino-teatrze Hollywood, w sez. letnich 1934 i 1936 w T. Letnim Bagatela w Łodzi. Grała w filmach, np. Janko Muzykant (1930). W czasie II wojny świat. należała do AK. W 1945 występowała w T. Lu­dowym im. Bogusławskiego w Lingen (Starościna w Godach weselnych), nast. w T. Dramatycznym 2 Korpusu we Włoszech i Wielkiej Brytanii (do 1948), m.in. jako Urszula (Wiele hałasu o nic), Dyderkowa (Displaced Person). Mieszkała stale w Anglii; do 1959 była aktorką T. Polskiego ZASP w Londynie. Grała m.in. Dyndalską (Damy i huzary), Kliminę (Wesele), Kminkową (Preclarka z Pohulanki), Annę (Przygoda florencka). W 1952-56 współpracowała też z Rozgłośnią Polską Radia Wol­na Europa; występowała w popularnej audycji Pod­wieczorek przy mikrofonie. Zmarła nagle, na serce. W „Tygodniku Polskim” napisano: „świetna aktorka charakterystyczna, która wnosiła zawsze na scenę ciepło swej osobowości”.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *