Data urodzenia:
1904-12-11
Data śmierci:
1945-02-03 Budapeszt
aktorka;
Właściwie Sabina Henryka Sawicka, zamężna Smolińska. Po ukończeniu Państw. Szkoły Dramatycznej w Warszawie, występowała tu jako pieśniarka i deklamatorka w t. Czarny Kot. W sez. 1925/26 grała w T. Polskim w Warszawie, m.in. rolę Julii (Płomienna noc), Marii Ludwiki (Madame Sans Gene), w sez. 1927/28 i 1928/29 w T. Polskim w Katowicach, m.in. Muzę (Wyzwolenie), w sez. 1929/30 w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1930/31 w T. na Pohulance w Wilnie (m.in. Nike Napoleonidów – Noc listopadowa). W następnych latach pracowała w T. Polskim w Poznaniu (1931-33), T. Nowym w Poznaniu (1934, 1935), T. Miejskim w Bydgoszczy (sez. 1935/36) i znowu T. Polskim w Poznaniu (1936-38).
Była utalentowaną wykonawczynią ról dram.; grała prócz ról wymienionych m.in. Szimenę (Cyd), Balladynę (Balladyna), Niewiastę z pomnika Ankwicza i Kasandrę (Akropolis), George Sand (Lato w Nohant). Wg A. Grzymały-Siedleckiego już „na kabaretowych próbach ujawniło się, że posągowa postawa, jej poważne nabrzmienie głosu, jej ciemne spojrzenie kwalifikują ją raczej do ról głęboko dramatycznych. W tym też repertuarze zasłynęła w Poznaniu”; „widziano w niej jedną z godniejszych następczyń Wysockiej”.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktorka;
Właściwie Sabina Henryka Sawicka, zamężna Smolińska. Po ukończeniu Państw. Szkoły Dramatycznej w Warszawie, występowała tu jako pieśniarka i deklamatorka w t. Czarny Kot. W sez. 1925/26 grała w T. Polskim w Warszawie, m.in. rolę Julii (Płomienna noc), Marii Ludwiki (Madame Sans Gene), w sez. 1927/28 i 1928/29 w T. Polskim w Katowicach, m.in. Muzę (Wyzwolenie), w sez. 1929/30 w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1930/31 w T. na Pohulance w Wilnie (m.in. Nike Napoleonidów – Noc listopadowa). W następnych latach pracowała w T. Polskim w Poznaniu (1931-33), T. Nowym w Poznaniu (1934, 1935), T. Miejskim w Bydgoszczy (sez. 1935/36) i znowu T. Polskim w Poznaniu (1936-38).
Była utalentowaną wykonawczynią ról dram.; grała prócz ról wymienionych m.in. Szimenę (Cyd), Balladynę (Balladyna), Niewiastę z pomnika Ankwicza i Kasandrę (Akropolis), George Sand (Lato w Nohant). Wg A. Grzymały-Siedleckiego już „na kabaretowych próbach ujawniło się, że posągowa postawa, jej poważne nabrzmienie głosu, jej ciemne spojrzenie kwalifikują ją raczej do ról głęboko dramatycznych. W tym też repertuarze zasłynęła w Poznaniu”; „widziano w niej jedną z godniejszych następczyń Wysockiej”.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
