Data urodzenia:
1904-02-09 Warszawa
Data śmierci:
1979-06-16 Kartuzy
aktor, śpiewak, kierownik artyst. teatru.
Właściwie Aleksander, Aleksy, także A. Janikowski, Wasiel-Janikowski, Zawisza . Był synem Stefana i Zuzanny W., bratem Bogdana Wasiela, mężem Michaliny Makowieckiej. Być może rodzina nosiła podwójne nazwisko, ponieważ obaj bracia używali, wymiennie lub w połączeniu Wasiel-Janikowski, obu nazwisk; nazwisko Zawisza podaje tylko „Scena Polska” w 1923. W 1922 ukończył warsz. gimn. Rontalera. Jako uczeń kształcił głos w Konserwatorium Warsz. i w Wyższej Szkole Muz. im. Chopina, a także później, pry w. u A. Różańskiego i W. Brzezińskiego. Od 1922 był uczniem Instytutu Reduty. W sez. 1923/24 należał do zespołu Reduty i grał tam drobne role, np. Staszka Szelę i Walka (Turoń), Drużbę II (Pomsta). W sez. 1924/25 występował w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, często w przedstawieniach muz. reżyserowanych przez L. Schillera, np. jako: Staszek (Skalmierzanki), Dzielny żołnierz (Bandurka), Tenor (Żołnierz królowej Madagaskaru) oraz Wakulińczuk (Kniaź Patiomkin). W sez. 1925/26 był w zespole T. Polskiego, grał często, ale nadal role drugoplanowe. Następnie związał się z PR; śpiewał wiele czołowych partii tenorowych w tzw. radio-operetkach, przygotowywanych przez jego późniejszą żonę M. Makowiecką; przyniosło mu to pewną popularność. Sporadycznie brał udział w muz. przedstawieniach na różnych scenach warsz.: w T. Wielkim (w operze Parsifal, 1927 i w operetce Miłość cygańska, 1938), t. Banda (1931), T. Nowe Ateneum (Rewolucja w Pikutkowie, 1933), T. Letnim (Parys w Pięknej Helenie, 1935). Podczas II wojny świat. śpiewał w warsz. kawiarniach; w lipcu 1944 występował w jawnym t. Nowy Miraż. W 1945 wyjechał na Wybrzeże, założył wraz z żoną w Kartuzach krótkotrwały T. Ziemi Kaszubskiej. Występował w radiu i na estradach. W 1. pięćdziesiątych był kier. kina w Kartuzach. Od 1958 występował w T. Muzycznym w Gdyni; od lutego 1960 do maja 1961 był kier. artyst. tej sceny; 9 II 1969 przeszedł na emeryturę. W teatrze tym 29 XI 1964 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy artyst., wystąpił w roli Obolskiego (Fajerwerk).
Miał „szarmancką aparycję i piękny głos”. W Gdyni grał z powodzeniem wiele ważnych ról takich, jak: Feri (Księżniczka czardasza), Tscholl (Domek trzech dziewcząt), Celestyn (Nitouche), Giulio (Czarujący Giulio), Pickering (My Fair Lady). Kierując teatrem wystawiał najczęściej tradycyjny repertuar operetkowy w równie tradycyjnym stylu.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktor, śpiewak, kierownik artyst. teatru.
Właściwie Aleksander, Aleksy, także A. Janikowski, Wasiel-Janikowski, Zawisza . Był synem Stefana i Zuzanny W., bratem Bogdana Wasiela, mężem Michaliny Makowieckiej. Być może rodzina nosiła podwójne nazwisko, ponieważ obaj bracia używali, wymiennie lub w połączeniu Wasiel-Janikowski, obu nazwisk; nazwisko Zawisza podaje tylko „Scena Polska” w 1923. W 1922 ukończył warsz. gimn. Rontalera. Jako uczeń kształcił głos w Konserwatorium Warsz. i w Wyższej Szkole Muz. im. Chopina, a także później, pry w. u A. Różańskiego i W. Brzezińskiego. Od 1922 był uczniem Instytutu Reduty. W sez. 1923/24 należał do zespołu Reduty i grał tam drobne role, np. Staszka Szelę i Walka (Turoń), Drużbę II (Pomsta). W sez. 1924/25 występował w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, często w przedstawieniach muz. reżyserowanych przez L. Schillera, np. jako: Staszek (Skalmierzanki), Dzielny żołnierz (Bandurka), Tenor (Żołnierz królowej Madagaskaru) oraz Wakulińczuk (Kniaź Patiomkin). W sez. 1925/26 był w zespole T. Polskiego, grał często, ale nadal role drugoplanowe. Następnie związał się z PR; śpiewał wiele czołowych partii tenorowych w tzw. radio-operetkach, przygotowywanych przez jego późniejszą żonę M. Makowiecką; przyniosło mu to pewną popularność. Sporadycznie brał udział w muz. przedstawieniach na różnych scenach warsz.: w T. Wielkim (w operze Parsifal, 1927 i w operetce Miłość cygańska, 1938), t. Banda (1931), T. Nowe Ateneum (Rewolucja w Pikutkowie, 1933), T. Letnim (Parys w Pięknej Helenie, 1935). Podczas II wojny świat. śpiewał w warsz. kawiarniach; w lipcu 1944 występował w jawnym t. Nowy Miraż. W 1945 wyjechał na Wybrzeże, założył wraz z żoną w Kartuzach krótkotrwały T. Ziemi Kaszubskiej. Występował w radiu i na estradach. W 1. pięćdziesiątych był kier. kina w Kartuzach. Od 1958 występował w T. Muzycznym w Gdyni; od lutego 1960 do maja 1961 był kier. artyst. tej sceny; 9 II 1969 przeszedł na emeryturę. W teatrze tym 29 XI 1964 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy artyst., wystąpił w roli Obolskiego (Fajerwerk).
Miał „szarmancką aparycję i piękny głos”. W Gdyni grał z powodzeniem wiele ważnych ról takich, jak: Feri (Księżniczka czardasza), Tscholl (Domek trzech dziewcząt), Celestyn (Nitouche), Giulio (Czarujący Giulio), Pickering (My Fair Lady). Kierując teatrem wystawiał najczęściej tradycyjny repertuar operetkowy w równie tradycyjnym stylu.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994