Połoński Piotr

Połoński Piotr
Data urodzenia:
1901-11-26 Astrachań
Data śmierci:
1979-05-31 Białystok

aktor;

Był synem Klaudiusza Marii P., wnukiem zesłańca z 1863, mężem Dat P., ojcem aktora Jerzego Połońskiego. Ukończył w Astrachaniu gimn. i tam w 1918 zaczął występowi w t. amat., a nast. w 1919 w t. zawodowym. Około 1924 przyjechał do Polski, pocz. ze względów językowych grał w ros. zespołach operetkowych i dram. we Lwowie, potem zaczął studiować w Oddziale Dram. przy Konserwatorium Muz. w Warszawie, który ukończył w 1931. Zapewne też występował jednocześnie (1930) w warsz. t. Mignon. Jesienią 1931 został zaangażowany do T. Ateneum zagrał tu Pana Leona (Szkoła obłudy). Od stycznia 1932 do 1936 występował w lwow. T. Miejskich w sez. 1936/37 w bydg. T. Miejskim, w sez. 1937/38 w Wilnie w T. na Pohulance, w 1939-40 i 1944-45 w Polskim T. Dramatycznym we Lwowie. Z zespołem tego teatru przybył w 1945 do Katowic tu w T. Śląskim występował do 1971, z wyjątkiem sez. 1947/48, kiedy grał w T. Miejskim w Białymstoku. W T. im. Wyspiańskiego w Katowicach ob­chodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy (23 I 1970) jako Dyndalski (Zemsta). Grał takie role, jak: Agelaos (Powrót Odysa, 1932), Don Alonzo (Cyd, 1933), Jussuf (Cudze dziecko, 1934), Edek (Panna Maliczewska, 1934), Claudio (Wiele hałasu o nic, 1938), Stańczyk (Wesele, 1945), Ciaputkiewicz (Grube ryby, 1946), Osip (Rewizor, 1947), Argan i Berald (Chory z urojenia, 1948, 1956), Bartolo (Wesele Figara, 1958), Peachum (Ope­ra za trzy grosze, 1962), Ojciec (Dwa teatry, 1965), Sporadycznie reżyserował, np. Poemat pedagogiczny (1953). Zajmował się też pracą pedag. w Studiu Dram. przy T. im. Wyspiańskiego w Katowicach.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

aktor;

Był synem Klaudiusza Marii P., wnukiem zesłańca z 1863, mężem Dat P., ojcem aktora Jerzego Połońskiego. Ukończył w Astrachaniu gimn. i tam w 1918 zaczął występowi w t. amat., a nast. w 1919 w t. zawodowym. Około 1924 przyjechał do Polski, pocz. ze względów językowych grał w ros. zespołach operetkowych i dram. we Lwowie, potem zaczął studiować w Oddziale Dram. przy Konserwatorium Muz. w Warszawie, który ukończył w 1931. Zapewne też występował jednocześnie (1930) w warsz. t. Mignon. Jesienią 1931 został zaangażowany do T. Ateneum zagrał tu Pana Leona (Szkoła obłudy). Od stycznia 1932 do 1936 występował w lwow. T. Miejskich w sez. 1936/37 w bydg. T. Miejskim, w sez. 1937/38 w Wilnie w T. na Pohulance, w 1939-40 i 1944-45 w Polskim T. Dramatycznym we Lwowie. Z zespołem tego teatru przybył w 1945 do Katowic tu w T. Śląskim występował do 1971, z wyjątkiem sez. 1947/48, kiedy grał w T. Miejskim w Białymstoku. W T. im. Wyspiańskiego w Katowicach ob­chodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy (23 I 1970) jako Dyndalski (Zemsta). Grał takie role, jak: Agelaos (Powrót Odysa, 1932), Don Alonzo (Cyd, 1933), Jussuf (Cudze dziecko, 1934), Edek (Panna Maliczewska, 1934), Claudio (Wiele hałasu o nic, 1938), Stańczyk (Wesele, 1945), Ciaputkiewicz (Grube ryby, 1946), Osip (Rewizor, 1947), Argan i Berald (Chory z urojenia, 1948, 1956), Bartolo (Wesele Figara, 1958), Peachum (Ope­ra za trzy grosze, 1962), Ojciec (Dwa teatry, 1965), Sporadycznie reżyserował, np. Poemat pedagogiczny (1953). Zajmował się też pracą pedag. w Studiu Dram. przy T. im. Wyspiańskiego w Katowicach.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *