Sutt Eugenia

Sutt Eugenia
Data urodzenia:
1913-03-03 Łódź
Data śmierci:
1984-12-27 Łódź

tancerka,aktorka;

Właściwie Eugenia Sutt z domu Grabiszewska, także: Sut, Sutth.

Była córką Józefa Grabiszewskiego, majstra tkackiego i lutnika i Stanisławy z Juszczaków, tkaczki; żoną Tadeusza Sutta (ślub 1934); matką Grzegorza Sutta, dyrygenta i pedagoga, i Adama Sutta, kompozytora. Jak sama podawała, już w wieku 9 lat, a więc w 1922, zaczęła występować na scenie T. Miejskiego w Łodzi, w przedstawieniach dla dzieci, a potem do 1929, także w rolach dziecięcych w przedstawieniach dla dorosłych. W tymże teatrze udzielał jej lekcje aktorstwa reżyser Konstanty Tatarkiewicz, a lekcji tańca S.Zborowski (Zaborowski), Jako swych nauczycieli tańca wymieniała też J.Hryniewiecką i F.Parnella. W Łodzi uczęszczała do szkoły handlowej. W 1929-30 występowała w Warszawie i objeździe jako woltyżerka w cyrku Barańskich, gdzie poznała Tadeusza Sutta, przyszłego męża i partnera w duecie tanecznym. od 1931 tańczyła razem z nim w t. rewiowym, m.in w obrazie pt. Akrobatyka w tańcu w t. Wesoły Wieczór w Warszawie (1931), razem występowali też we Lwowie, Wilnie, Poznaniu. W 1935 wyjechała z mężem na tournée, występowali jako duet „Genny and Teddy Sutth” w wielu miastach Europy, m.in. Berlinie, Wiedniu,Hamburgu i Budapeszcie. W 1937, jako duet, dołączyli do zespołu Baletu Parnella i tańczyli m.in. w obrazie Pogoda i burza, podczas tournée krajowego (1937) i zagranicznego po Bułgarii, Jugosławii, Austrii (1938) oraz w obrazie Acrobatic (1939; wcześniej pt. Akrobatyka w tańcu). Duet Sutt był jednym z najpopularniejszych duetów tanecznych w okresie międzywojennym . W latach II wojny światowej i okupacji niemieckiej w Warszawie występowała z mężem w kawiarniach : (Żak 1942-43)„Kameleon”, ,,Momus”, ,,Melodia” i jawnych teatrach rewiowych: Bohema, Maska, Kometa, T.Nowości. Po powstaniu warszawskim wyjechała do Lublina, gdzie mąż był kierownikiem Warszawskiego T.Rewii. Brała udział w występach tego teatru w jednostkach wojskowych, szpitalach, z programem składanym Idziemy do was z piosenką (prem. 15 II 1945 w Lublinie). Po wojnie przyjechała do Łodzi, gdzie w sez. 1945/46 pracowała w T.Miniatur Syrena, a w sez. 1946/47 w T. Gong. W 1947-51 należała do zespołu T. Literacko-Satyrycznego Osa, gdzie ułożyła tańce m.in. do spektakli: Wzywa was Tajmyr i Romans z wodewilu (1949), Śluby murarskie, czyli wodewil warszawski i Złote niedole (1950); w 1951 była też zatrudniona jako aktorka i tancerka w Połączonych T.Muz. (Letnim i Małym); ułożyła z mężem, kompozycje taneczne, do składanki satyrycznej pt. Na plan !. W 1951-52 współpracowała z ARTOS-em, w 1953-54 nie pracowała z powodu choroby. W sez. 1954/55-1972/73 była aktorką T. Ziemi Łódzkiej, zagrała role: Duniaszy (Ożenek,1954), Chochlik (Balladyna,1955), Konstancji (Osobliwe zdarzenie,1957), Tilly (Świerszcz za kominem,1957), Sąsiadki (Serce nie sługa,1958), Kusego (Zaczarowane koło,1958), Lizetki (Zakochani,1959), Ulicznika (Rewolwer,1966), Służąca Lady Milford (Intryga i miłość,1970). Opracowała choreografię do: Panny mężatki (1960), Kocha, lubi, szanuje (1962), Balladyny (1963). W 1978 Suttowie przekazali Muzeum Historii m. Łodzi cenny portret Stefana Jaracza.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2016


Źródła:
1)

tancerka,aktorka;

Właściwie Eugenia Sutt z domu Grabiszewska, także: Sut, Sutth.

Była córką Józefa Grabiszewskiego, majstra tkackiego i lutnika i Stanisławy z Juszczaków, tkaczki; żoną Tadeusza Sutta (ślub 1934); matką Grzegorza Sutta, dyrygenta i pedagoga, i Adama Sutta, kompozytora. Jak sama podawała, już w wieku 9 lat, a więc w 1922, zaczęła występować na scenie T. Miejskiego w Łodzi, w przedstawieniach dla dzieci, a potem do 1929, także w rolach dziecięcych w przedstawieniach dla dorosłych. W tymże teatrze udzielał jej lekcje aktorstwa reżyser Konstanty Tatarkiewicz, a lekcji tańca S.Zborowski (Zaborowski), Jako swych nauczycieli tańca wymieniała też J.Hryniewiecką i F.Parnella. W Łodzi uczęszczała do szkoły handlowej. W 1929-30 występowała w Warszawie i objeździe jako woltyżerka w cyrku Barańskich, gdzie poznała Tadeusza Sutta, przyszłego męża i partnera w duecie tanecznym. od 1931 tańczyła razem z nim w t. rewiowym, m.in w obrazie pt. Akrobatyka w tańcu w t. Wesoły Wieczór w Warszawie (1931), razem występowali też we Lwowie, Wilnie, Poznaniu. W 1935 wyjechała z mężem na tournée, występowali jako duet „Genny and Teddy Sutth” w wielu miastach Europy, m.in. Berlinie, Wiedniu,Hamburgu i Budapeszcie. W 1937, jako duet, dołączyli do zespołu Baletu Parnella i tańczyli m.in. w obrazie Pogoda i burza, podczas tournée krajowego (1937) i zagranicznego po Bułgarii, Jugosławii, Austrii (1938) oraz w obrazie Acrobatic (1939; wcześniej pt. Akrobatyka w tańcu). Duet Sutt był jednym z najpopularniejszych duetów tanecznych w okresie międzywojennym . W latach II wojny światowej i okupacji niemieckiej w Warszawie występowała z mężem w kawiarniach : (Żak 1942-43)„Kameleon”, ,,Momus”, ,,Melodia” i jawnych teatrach rewiowych: Bohema, Maska, Kometa, T.Nowości. Po powstaniu warszawskim wyjechała do Lublina, gdzie mąż był kierownikiem Warszawskiego T.Rewii. Brała udział w występach tego teatru w jednostkach wojskowych, szpitalach, z programem składanym Idziemy do was z piosenką (prem. 15 II 1945 w Lublinie). Po wojnie przyjechała do Łodzi, gdzie w sez. 1945/46 pracowała w T.Miniatur Syrena, a w sez. 1946/47 w T. Gong. W 1947-51 należała do zespołu T. Literacko-Satyrycznego Osa, gdzie ułożyła tańce m.in. do spektakli: Wzywa was Tajmyr i Romans z wodewilu (1949), Śluby murarskie, czyli wodewil warszawski i Złote niedole (1950); w 1951 była też zatrudniona jako aktorka i tancerka w Połączonych T.Muz. (Letnim i Małym); ułożyła z mężem, kompozycje taneczne, do składanki satyrycznej pt. Na plan !. W 1951-52 współpracowała z ARTOS-em, w 1953-54 nie pracowała z powodu choroby. W sez. 1954/55-1972/73 była aktorką T. Ziemi Łódzkiej, zagrała role: Duniaszy (Ożenek,1954), Chochlik (Balladyna,1955), Konstancji (Osobliwe zdarzenie,1957), Tilly (Świerszcz za kominem,1957), Sąsiadki (Serce nie sługa,1958), Kusego (Zaczarowane koło,1958), Lizetki (Zakochani,1959), Ulicznika (Rewolwer,1966), Służąca Lady Milford (Intryga i miłość,1970). Opracowała choreografię do: Panny mężatki (1960), Kocha, lubi, szanuje (1962), Balladyny (1963). W 1978 Suttowie przekazali Muzeum Historii m. Łodzi cenny portret Stefana Jaracza.

Źródło : Słownik Biograficzny Teatru Polskiego t.III 1910-2000 M-Ż Warszawa 2016

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *