aktorka;
Właściwie Zofia Aleksandra Nakoneczna, zamężna Dobija, pseud. Zarańska. Była córką Jana Aleksandra Nakonecznego i Agnieszki Justyny z domu Czech, żoną Kazimierza Dobiji, przed wojną dyr. koncernu „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”. Pseudonim podaje S. Łoza, w innych dostępnych źródłach nie spotykany. Ukończyła seminarium nauczycielskie. Studiowała w Miejskiej Szkole Dram. w Krakowie i tam występowała w sez. 1930/31 i 1931/32 w T. im. Słowackiego, nast. w t. warsz.: Narodowym, Letnim i Nowym (sez. 1932/33 i 1933/34), na scenach TKKT (od 1934), w T. Polskim i Małym (w sez. 1937/38 i 1938/39). Grała w filmach Przebudzenie (1934), Amerykańska awantura (1936). We wrześniu 1939 wyjechała za granicę. Od marca 1940 grała w T. Polskim w Paryżu. W 1942/45 należała do zrzeszenia aktorskiego w Nowym Jorku pn. Polski T. Artystów; zespół występował na terenie Stanów Zjednoczonych i wyjeżdżał do Kanady. W l. powojennych należała wraz z mężem do polonijnego środowiska kulturalnego w Stanach Zjednoczonych; zarabiała też jako modelka.
Obdarzona efektownymi warunkami zewnętrznymi, wg J. Lorentowicza „szybko opanowała swe środki wyrazu i zapowiadała się jako talent interesujący”. Kolejne jej role były życzliwie odnotowywane przez recenzentów, pisano o „wiośnianym wdzięku”, „finezji”, „szczerym sentymencie”. Grała m.in. w Krakowie: Mary Baxter (Roxy), Diamentynę (Odnalezione serce); w Warszawie: Mariannę (Skąpiec), Marysię (Wesele), Alę (Mieszkanie Zojki), Pannę Kazimierę (Cudzik i Ska), Laurę (Ludzie w bieli), Annę (Był sobie więzień), Florę (Tessa), Podstolinę (Fircyk w zalotach), Gwendolenę (Brat marnotrawny); w Nowym Jorku: Ewę (Pastorałka), Kamilę (Józia), Zosię (Pierwsza lepsza), Annę (Warszawianka), Helę (Polska podziemna), Letycję (Niemiec).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994